الان بیش از یک هفته است که کارزار بزرگ و فراخوان خانواده های اسیران دربند فرقه رجوی به ابتکار انجمن نجات کشور در قالب امضای طومار جهت ارسال به دولت آلبانی ادامه دارد. طوماری که امضاء های آن تا لحظه نگارش این متن در آستانه رسیدن به 6000 هزار امضاء است.
در این طومار خانواده های دردمند از دولت آلبانی می خواهند تا برای آنان به دلایل انسان دوستانه ویزا صادر نماید تا بتوانند به آلبانی سفر و با عزیزانشان در اردوگاه «مجاهدین» ارتباط برقرار کرده و دیدار کنند.
فریاد دادخواهی خانواده های دردمند برای دیدار با عزیزانشان در آلبانی که بر سر رهبران فرقه رجوی در این کشور آوار شده، ستودنی است و مسلما بعنوان یک پویش و حرکت ملی و البته بین المللی در سینه تاریخ ثبت خواهد شد و اینکه این گروه بخاطر جنایت و وطن فروشی هایشان در بین ایرانیان بویژه خانواده های دردمند چقدر منفور بوده و پَست شمرده می شوند.
این حرکت ملی درست در زمانی اتفاق می افتد که سران فرقه رجوی سرمست از شیوع ویروس کرونا در آلبانی بطور مضاعف موضوع قرنطینه و ممنوعیت تردد به بیرون را برای آنان توجیه می کنند. تا هرچه بیشتر اعضای نگون بخت این فرقه را در تاریک خانه های این اردوگاه به بند بکشند.
سکوت رسانه ای «مجاهدین» در سایت های فارسی زبان این گروه، حاکی از ترس و وحشت بی پایان آنان از خانواده های دردمند از یک سو و جلوگیری از مطلع شدن اعضای دربند این فرقه در آلبانی و سایر ایرانیان در سرتاسر گیتی از سوی دیگر است.
سران این فرقه بخوبی می دانند، درج هرگونه فحش نامه بر علیه خانواده ها در سایت های فارسی زبانشان نوعی اطلاع رسانی و تبلیغ به سود آنهاست. چه بسا اعضای دربند فرقه متوجه چنین پویشی شده و بیش از گذشته به رهایی از بند این فرقه امیدوار شوند.
از سوی دیگر فرقه رجوی بخوبی می داند غیرت اعضای دربند این فرقه هرگز اجازه نمی دهد که وطن فروشانی مثل رهبران «مجاهدین» به خانواده های آنان توهین کنند.
به همین دلیل سران فرقه رجوی تلاش کردند تمامی توهین ها و لجن پراکنی هایشان در حق خانواده ها را در سایت انگلیسی زبان موسوم به «ایران پروب» متعلق به این گروه انتشار دهند. چرا که اینگونه صفحات کمتر در دید اعضای سازمان حداقل در اردوگاه این گروه در آلبانی است.
«مجاهدین» از همان تیتر مطلب منتشر شده شان یعنی « رژیم ایران در تلاش برای ویزای ورود آلبانی برای تروریست های خود است» توهین به خانواده های اعضای خود را شروع و در ادامه نیز با وقاحت تمام آنان را ماموران وزارت اطلاعات ایران نامیده اند!!!
سران فرقه رجوی هنوز هم نمی توانند سوزش خود از خانواده ها که با فریادهایشان آنان را از اشرف و لیبرتی و نهایتا از خاک عراق بیرون رانده و برچیده شدن یکی از مخوف ترین زندان های ذهنی و فرقه ای تشکیلات مجاهدین را رقم زدند، فراموش کنند.
لذا در بخشی از این فحش نامه نیز سعی شده است با سرهم بندی مشتی دروغ برای مخاطبان آلبانیایی و طرف حساب های خود، بر تنفر خانواده ها از سران این گروه بدنام سرپوش گذاشته و روایت دیگری از دادخواهی آنان در گذشته و حال ارائه دهند.
در ورای همه گستاخی ها و جسارت رهبران «مجاهدین» بر ساحت مقدس خانواده، پدران و مادران پیر که زخم های فراوان از این فرقه بر جانشان دارند، مصمم تر از همیشه همچنان به آزادی جگر گوشه هایشان از بند فرقه بدنام رجوی امیدوار بوده و از هیچ کوشش و تلاشی دریغ نخواهند کرد.