پویش جمع آوری امضا از خانواده ها و بستگان اعضای گرفتار در سازمان مجاهدین خلق در مدت دو هفته بیش از 10000 امضا داشت و بیش از 1500 بار به اشتراک گذاشته شد. این پویش همچنان ادامه دارد و مدام بر ارقام آن افزوده می گردد.
http://chng.it/GCPbBfFPGr
آثار این پویش بر فرقه رجوی را می توان از میزان واکنش های گسترده و هیستریکی که این مدت سران فرقه نشان داده اند دریافت.
سازمان مجاهدین خلق زمانی که با اعضا و هوادارانش دچار مشکل می شود به زبان فارسی، و زمانی که با طرف های غربی و آلبانیایی اش دچار چالش می گردد به زبان انگلیسی واکنش نشان می دهد.
در گذشته؛ مریم رجوی حضور خانواده ها برابر اردوگاه فرقه را معادل خوردن موشک به این اردوگاه توصیف کرده بود و اکنون بیش از 10000 امضا با بار عاطفی عظیم به درون مناسبات فرقه ای او رسوخ کرده و بنیانش را به لرزه درآورده است.
هنوز از مجوز حضور خانواده ها در پشت درهای اردوگاه خبری نشده که سران فرقه این چنین به تقلا افتاده اند.
به قول کمال الدین اصفهانی شاعر قرن هفتم هجری “باش تا صبح دولتت بدمد؛ که این هنوز از نتایج سحر است“.
این 10000 امضا به اسرای درون اردوگاه فرقه رجوی نشان داد که پشت سر هر یک از اعضای گرفتار، چندین نفر از خانواده و بستگانش به حمایت بلند شده اند و این دلگرمی در میان اعضا که آثار آن روز به روز در داخل فرقه نمایان تر می شود چیزی نیست که سران فرقه رجوی بتوانند به راحتی نادیده بگیرند و به روی خود نیاورند.
هر روز نامه های متعدد خانواده ها (با اسم و رسم و عکس و مشخصات) که خواهان ارتباط با عزیزان خود در اردوگاه بسته و دور افتاده فرقه رجوی در آلبانی هستند در سایت نجات و دیگر سایت ها منعکس می شود که همچون امضاها به صورت کیفی قلب مناسبات فرقه ای رجوی را نشانه رفته است.
فرقه ها در طول تاریخ محکوم به شکست و فروپاشی بوده اند. فرقه رجوی هم از این قاعده مستثنی نیست و دیر یا زود مجبور به آزاد کردن فرزندان این آب و خاک خواهد بود. به قول شاعر معاصر سهراب سپهری “وای اين شب چقدر تاريك است؛ اندکی صبر سحر نزديک است”.
عاطفه نادعلیان