سراب آبان ماه و حاکمیت، از نگاه مریم

رهبر موج سوار مجاهدین در آلبانی به همه قول داده بود که امسال در آبان ماه سرنگونی محقق و مهر تابان آزادی! روی دوش قهرمانان در میدان آزادی فرود خواهد آمد!

برای این آبان ماه هم بسیار خرج کرده و برنامه ریزی کرده بودند! بالا تا پائین سازمان کوک این قضیه بودند و آماده شده بودند که سوار موج ملت شده و حکومت را در دست بگیرند! در این مورد هم بسیار گفتند و نوشتند و منتظر یک معجزه بودند که حادث شده و بازندگان سیاسی و به گوشه رانده شده ی مستقر در آلبانی را به تهران ببرد!

جالب است در همین مورد به برخی اخبار منتشره در سایت های رجوی نظری بیاندازیم:
” در سالگرد قیام آبان۹۸ هستیم. قیامی شورانگیز که ارکان نظام را به لرزه درآورد. ولی وحشت نظام از آبانی دیگر و خطر سرنگونی پایان نیافت، صدر تا ذیل نظام و تئوریسین‌های رژیم هرروز در رسانه‌های مختلف با بیان‌های متفاوت نسبت به وقوع قیامی فراتر از قیام آبان هشدار می‌دهند و نسبت به نقش تعیین‌کننده مجاهدین ابراز وحشت می‌کنند. زمان آن فرارسیده تا این رژیم برود و جایش را به حکومتی بسپارد که بر اساس دموکراسی بنا خواهد شد و حافظ منافع مردم ایران باشد. خطاب به مزدوران می‌گوییم، به حق! در وحشت از آبانی دیگر و خطر سرنگونی هستید.”

اعتراضات آبان 98، نسبت به گرانی بنزین بود و مجاهدین طبق معمول نه آغازگر آن بودند و نه سهمی در ادامه ی آن داشتند! هرگز هیچ نقش تعیین کننده ای در این قضایا به نام وطن فروشان رجوی مطرح نبود! مردم ایران بخوبی واقفند که اگر ارکان حکومت دست مجاهدین بیافتد، مغول وار به صغیر و کبیر رحم نکرده و کشور را دودستی تحویل بیگانگان خواهند نمود، گرچه حتی فرض اینکه مجاهدین پایشان به ایران برسد، یک فرض محال است !

جامعه ی ایران ، جای فرصت طلبان و مفت خوران نیست. مردم ایران هرگز دنبال خشونت و قیام های خشونت آمیز نیستند، چرا که ثبات و آرامش در سایه خشونت بدست نمی آید، بنزین گران شد ! مردم اعتراض کردند ، دولتمردان هم شنیدند ، همه ی دنیا دید که تحریم های ظالمانه آمریکا علت اصلی این گرانی بنزین است .

اگر تحریم ها نبود ، اگر شیطان صفتی های آمریکا و ایادی اش نبود ، مسلما دولتمردان هرگز نمی خواستند ، مردم در وضعیت معیشت بدتری قرار بگیرند، عقل سلیم حکم می کند که برای بقای حکومت خود هم که شده ، مردم را باید در رفاه نگه داشت ، اما مگر طمع سران سلطه ی جهانی می گذارد که آب خوش از گلوی مردم ایران پائین برود؟ شرایط به دولت و سران قوا تحمیل کرد که بنزین را گران کنند، در وضعیت های سخت و بحرانی باید تصمیمات دشوارتر گرفت و یا باید تسلیم شد! آیا تحمل شرایط سخت بهتر است یا ننگ تسلیم به بیگانگان ؟ مردم ما در دوران های سخت، خاک و ریشه ی درختان راخوردند ، اما خاک ندادند! اکنون شرایط زندگی خیلی سخت شده است ، ما در محاصره اقتصادی هستیم ، ما تحریم های چندین ساله را پشت سر گذراندیم و اکنون هم بدترین و ظالمانه ترین آنها را بر روی سر خود داریم، چه باید کرد ؟

باید در جهت بهبود وضعیت معیشتی مردم و گسترش تولید ملی کوشید ، تلاشی که کم یا زیاد ، در حال انجام است ، مردم ما هرگز کشور خود را دو دستی تقدیم وطن فروشان وبیگانگان نخواهند کرد…

علیرغم کوبیدن بر طبل خشونت و آتش زدن و آشوب و بلوا از سوی رهبران مجاهدین دراین یک سال گذشته و طراحی انواع و اقسام نقشه های شیطانی و شوم ، مردم ایران خواهان ثبات بازار اقتصادی ، مهار تورم ، افزایش آزادی های اجتماعی، بهبود وضعیت معیشت و یک زندگی توام با آرامش از راههای مسالمت آمیز و مدنی هستند.

اگر به سایت های مجاهدین که از هزاران کیلومتر آنطرف تر با دستورات دیگران تنظیم می شود، توجه کنیم ، آخر حرفهایشان کشیدن پاشنه های مردم و لنگش کن از دور است ! اگر جامعه ی ایران اینقدر آماده ی قیام سراسری وخشونت آمیز است ، پس مجاهدین کجای این قیام قرار دارند؟ اگر قرار باشد مردم قیام کنند ، مردم خون بدهند ، مردم کشته بشوند، مردم سخت ترین شرایط را در بحران، بگذرانند، دیگر چه نیازی به آقا بالاسری مثل مجاهدین است که از گرد راه رسیده و همه چیز را دردست بگیرند؟!

مردم ایران هرگز دست در دست دشمنان مردم ایران نخواهند داد.
الان کار اول و آخر مجاهدین شده است ، دامن زدن به اعمال خشونت طلبانه و آشوب و تروریسم! اگر اینقدر وضعیت حکومت ایران متزلزل شده و در سرازیری سرنگونی است ، پس بهترین موقع برای هجوم لاشخورانی مثل مجاهدین است که سرسفره آماده آمده و از خود پذیرائی کنند! بهترین زمان برای چیدن محصولات قیام است !

اگر مجاهدین مردم را تشویق به اعتراضات خشونت طلبانه وقیام سراسری می کنند و اینقدر وضعیت خراب است ، پس آن ” پیشتازان و گوهران بی بدیل ” چرا ترامپ ترامپ گویان در راهروی های بیگانگان آس و پاس ، مشغول عو عو کردن هستند بلکه نظری به آنان افکنده شود، در حالی آبان ماه 1399 را هم پشت سر می گذاریم که تنها بازنده ی این میدان رهبران ابله مجاهدین هستند و از امروز فقط باید بفکر ریزش های بعدی و مطالبات اسیران خود در آلبانی باشند که پس کی می رویم ایران ! . . .

فرید