از بردگی جنسی زنان تا ادعای پوشالی شورای رهبری در فرقه مجاهدین

روز زن بهانه ای شد تا مروری کنیم بر سرگذشت تلخ زنانی که در چنبره نحس فرقه رجوی گرفتار شدند.

وضعیت زنان در فرقه رجوی بسا سخت تر و طاقت فرساتر از مردان می باشد. آنها به معنای واقعی کلمه اسرای دربندی هستند که حق تصمیم گیری در روش زندگی شخصی خود را نداشته و محکومند تا پای سرنوشت مختومی که رجوی برای آنها رقم زده بسوزند و بسازند.

زنان در مناسبات عنکبوتی رجوی از محدودیتهای بیشتری برخوردار هستند و به اجبار در برابر هر گونه ناملایمتی که از سوی سران فرقه متوجه آنهاست، سکوت مطلق می کنند. زیرا درصورت طرح انتقاد ازعملکرد عاملان فرقه با تهمت های ناروا و حیثیتی جنسی روبرو خواهند شد.

رجوی ملعون پس از اینکه موفق شد مریم قجرعضدانلو را با ترفند انقلاب ایدئولوژیک درونی از تصاحب مهدی ابریشمچی خارج نماید. در ابتدای دهه 70 با همین عنوان، زنان را مجبور نمود تا ضمن طلاق اجباری از شوهران حتی از فرزندان مشترک خود نیز دوری کنند.

رهبر شیاد فرقه برای سرکوب اعضای دفتر مرکزی متشکل از مردان با سابقه که برای رجوی پس از ازدواج صوری با مریم قجرتبدیل به تهدید بالقوه شده بودند، با ایجاد به اصطلاح شورای رهبری که تماما اعضای آن از زنان ارشد فرقه تشکیل میدادند، با قرار دادن مترسکی بنام فهمیه اروانی در راس آنها، تلاش کرد هم تهدیدات اطرافیان خود را از بین ببرد و همچنین سلطه بیشتری نسبت به همه زنان در درون تشکیلات مسموم خود داشته باشد.

رفتار متحجرانه سران فرقه با زنان گرفتار درمناسبات، فقط منتهی به درون تشکیلات نمی شد و رجوی ملعون از زنان به عنوان طعمه در جذب حمایت های خارجی و همچنین به عنوان محرک جنسی مردان مسئله دار مورد سوء استفاده قرار می داد.

متاسفانه ایادی فرقه بطور کامل از آنها به عنوان یک برده جنسی تمام عیار در مناسبات فرقه قرون وسطایی استفاده کردند . زنانی که آینده و سرنوشت نا معلومشان در چهره های عبوس و غمگین نشان گویایی از تمامی سختیهای است که متحمل شدند .

به احترام تمامی بانوان کشورم، آرزو دارم که مسعود رجوی رهبر پلید فرقه ارتجاعی مجاهدین در آینده نه چندان دور پاسخگوی اعمال ننگین خود باشد.