استمداد مادر چشم انتظار محمد کشمیری از دولت آلبانی

خانم منصوره محبوب مادر چشم انتظار محمد کشمیری گرفتار در اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی، نامه ای خطاب به ادی راما نخست وزیر آلبانی نوشت و خواهان یافتن فرزند ناپدید شده اش در آن کشور و فراهم نمودن امکان ارتباط با وی گردید.

متن نامه که رونوشت آن به ارگان های مختلف ملل متحد و اتحادیه اروپا ارسال گردیده و جهت اطلاع افکار عمومی در اختیار رسانه ها قرار داده شده به شرح زیر می باشد:

عالی جناب ادی راما
نخست وزیر محترم جمهوری آلبانی

من منصوره محبوب مادر محمد کشمیری هستم. پسرم متولد 1967 است. او در سال 1989 در جریان جنگ ایران و عراق اسیر نیروهای عراقی شد و به اردوگاه اسرای جنگی منتقل گردید. یک سال و نیم در اردوگاه اسرا در عراق بود و طی این مدت از طریق صلیب سرخ و هلال احمر نامه هایش مرتباً می رسید و ما از حالش مطلع بودیم و برایش نامه می دادیم. اما بعد از گذشت این مدت، نامه های او قطع شد. بعدا مطلع شدیم که پسر من توسط سازمان مجاهدین خلق فریب داده شده و به اردوگاه آنان در عراق منتقل گردیده است.

بعد از اعلام آتش بس بین ایران و عراق، اسرای بازگشتی به وطن به ما گفتند که شرایط را در اردوگاه اسرا در عراق به شدت سخت و طاقت فرسا کردند و سپس فرستاده های مجاهدین خلق به عنوان ایرانیانی که آمده اند تا به اسرا کمک کنند ظاهر شدند و برخی که شناخت کافی نداشتند فریب وعده های رفتن به اروپا و داشتن شغل و زندگی مرفه را خوردند و با آن ها رفتند و سر از پادگان اشرف در آوردند که راه بازگشتی بر آن متصور نبود.

سال ها از پسرم بی خبر بودیم تا این که بعد از سقوط صدام حسین از طریق اعضای جداشده اطلاع پیدا کردیم که او همچنان در پادگان اشرف است. با تلاش و زحمت فراوان موفق شدیم به عراق رفته و به پادگان اشرف مراجعه کنیم. من، شوهرم و پسر کوچکترم یک هفته در آنجا بودیم. محمد بعضی اوقات به دیدن ما می آمد. به هیچ وجه او را با ما تنها نمی گذاشتند و مدام دو مسئول در میان ما حضور داشتند. محمد همیشه لباس فرم و پوتین نظامی به تن داشت. به او گفتم: “پسرم چرا تا زمانی که در اردوگاه اسرا بودی نامه هایت می آمد اما بعد از آن هیچ خبری از تو نداشتیم؟” او به ما فهماند که آنان در اردوگاه مجاهدین خلق اجازه ارتباط با خانواده را ندارند.

مسئولین سازمان همیشه در میان ما بودند و مدام با ما حرف می زدند و سعی می کردند ما را جذب نمایند. از ما به عنوان کمک مالی به مجاهدین خلق پول خواستند. من قبول نکردم که کمک مالی کنم و گفتم پولی ندارم که به شما بدهم. من چند چمدان سوغاتی برای پسرم برده بودم. در لحظه خداحافظی نگذاشتند که پسرم را بغل کنم و ببوسم. کلاً اجازه نمی دادند زیاد به پسرم نزدیک شویم. این مدت تلاش می کردند که پسر کوچکم را جذب کنند. از ما خواستند که وقتی به ایران برگشتیم با آنان همکاری اطلاعاتی و مالی داشته باشیم. آن وقت متوجه شدم که چرا برای دیدار محمد با ما موافقت کرده بودند.

بعد از این که از عراق بازگشتیم افراد سازمان به پسر کوچکم زنگ می زدند و از او می خواستند تا برایشان در ایران کار کند و نهایتاً به مجاهدین خلق در عراق بپیوندد. اما پسرم قبول نکرد که با آنان ارتباط داشته باشد. مجاهدین خلق ابتدا به امید جذب خانواده ها و کسب امکانات نیرویی و مالی با دیدار اعضای خود با خانواده ها البته در حضور مسئولین سازمان موافقت می کردند اما وقتی دیدند از این راه به جایی نمی رسند کلاً هرگونه ارتباط با خانواده را ممنوع نمودند.

سال ها بعد با خبر شدم که مجاهدین خلق به آلبانی رفته اند. قطعاً پسر من هم با آن ها رفته و اکنون در اردوگاه بسته و دور افتاده این سازمان در آلبانی به سر می برد. سالیان سال است که از پسرم محمد بی خبر هستیم. من و پدرش که به شدت بیمار است همیشه نگران حال او هستیم و از خداوند می خواهیم که فرزندمان بعد از این همه رنج اسارت و سال ها فراق، آینده خوبی داشته باشد. پدر محمد سکته کرده وعمل قلب انجام داده است. من هم بیمارم و ما فقط به امید دیدار با عزیزمان زنده هستیم.

مطلع شده ام که دولت آلبانی از امضا کنندگان “کنوانسیون بین المللی ملل متحد برای حمایت از همه افراد در برابر ناپدید شدن اجباری” است. براساس این کنوانسیون دولت آلبانی مسئول اعمال و رفتار سازمان مجاهدین خلق است که در آن کشور مستقر بوده و در این خصوص به “کار گروه ناپدید شدگان اجباری یا غیر ارادی” و “کمیته ناپدید شدگان اجباری” و “کمیسر عالی حقوق بشر ملل متحد” پاسخگو می باشد. ضمناً دولت شما به خواست مجاهدین خلق به اتباع ایرانی ویزا نمی دهد و لذا ما امکان سفر و پیگیری موضوع در کشور شما را نداریم.

پسر من یک ناپدید شده اجباری و غیر ارادی است که یافتن رد او و امکان ارتباط با وی صرفاً از طریق سازمان مجاهدین خلق و توسط دولت و مقامات جمهوری آلبانی امکان پذیر است. پدر محمد و من عاجزانه از شما مسئول دولت آلبانی تقاضا می کنیم که در این راه حداکثر مساعدت را به عمل آورده و راه ارتباط ما با عزیزمان را جهت کسب اطلاع از وضعیت او خصوصاً در شرایط فعلی همه گیری بیماری ناشی از ویروس کوید-19 فراهم نمایید.
ضمیمه عکس و مشخصات ارسال می گردد.

با تشکر از زحمات شما
منصوره محبوب
تهران – ایران