رجوی همچنان از سلاح و خشونت حرف می زند

در بیانیه جدید که به نام مسعود رجوی در ۱۹ بهمن سال ۱۳۹۹ منتشر گردید ایران را به ارتش آزادیبخش ملی ایران وعده داد که به زودی دولت ایران را سرنگون خواهد کرد و جایگزین انقلابی دمکراتیک را به سرزمین شیر و خورشید خواهد برد ولی از شیوه تهاجم حرفی به میان نیامده است که چه سان قرار است این عملیات متهورانه انجام گیرد . از چه نوع سلاحی قرار است استفاده شود و از کدام مرز خاکی یا آبی و یا شاید قرار است از هلی برد استفاده شود و ارتش آزادیبخش روی تهران هلی برد کند .

در آن زمان که ما در عراق بودیم رجوی این ارتش ۳۰۰۰نفره را هر از گاهی سازماندهی می کرد و هر از گاهی یکی را می‌فرستاد به شمال عراق یکی را به جنوب که گویا حالا با جابجایی مشتی خودرو و زرهی قدرت جهانی شده است و هر (۱۰۰ ) نفر هم می شد یک لشکر و خلاصه عدد و حرف انگلیسی نبود که به افراد و این ارتش وصل نکند همه سردر گم شده بودند که مثلاً فلان فرد را به کدام حرف انگلیسی نام گذاری کرده اند همه هم دو حرفی بودند .

در نشست‌هایی که رجوی برگزار می کرد شروع از تعریف و تمجید از خود و معادلات ریاضی بی در و پیکر خود می کرد بیاد دارم در آن زمان وقتی که سلاح داشتیم شروع به قیاس کردن ارتش آزادیبخش به اصطلاح با ارتش و سپاه می کرد . می‌گفت هر یک یگان ارتش آزادیبخش باید از پس یک یا دو تیپ سپاه پاسداران بر بیاید . اصلا نیروی زمینی و هوایی وغیره ارتش ایران را محسوب نمی‌کرد به این ترتیب در یک نشست چند ساعته تمام ارتش و سپاه را نابود و از بین میبرد در همین راستا تعدادی بودند که از قبل توجیه شده بودند که هنگام صحبت ابر استراتژیست وارد گود شوند و از صحت کلام او آفرین و احسنت بگویند . اینان در گزافه گویی و دروغ و دغل گوی سبقت را ربوده بودند زیرا اگر تأیید و تمجید نمی‌کردند خود سرنگون و به حاشیه رانده می شدند چون علیرغم همه اشتباهات محاسبه رهبر عقیدتی ،ولی مجبور بودند که سر تعظیم فرود آورند. البته تا زمانیکه این به اصطلاح ارتش آزادیبخش سلاح داشت زیاد نمی شد به رهبر عقیدتی خرده گرفت چون بقول معروف سلاح حرف اول را میزد و کسی نمی‌توانست حرفی بالاتر از رجوی بزند اما همیشه این سئوال برای همه پیش می‌آمد که این ارتش به چه شکل می خواهد به ایران حمله کند و تا تهران پیشروی کند چون از طرفی عراق توان جنگ نداشت و دستش زیر تیغ آمریکا بود و به همین دلیل هر چه هم که می خورد دم برنمی‌آورد و از طرفی به لحاظ نیرو برای حمله به ایران حداقل سه برابر ایران باید نیرو می‌داشتیم در این معادله هم رجوی سریع با یک ضرب و تقسیم همه را حل کرد نام تهاجم را گذاشت عملیات برق آسا یا شهاب وار و از طرفی کمبود نیرو را هم حل کرد و گفت سرباز صفرهای ما آنطرف مرز هستند.

دیدید به چه سادگی مسئله حل شد و وقتی بوی سرنگونی دولت صدام حسین در عراق به مشام رسید گفت اگر به عراق حمله شد ما که با امپریالیسم جهانخوار کاری نداریم اگر به عراق حمله کرد ما به سمت وطن خواهیم رفت و ایران را آزاد می کنیم . خلاصه کنم همه چیز آبکی بود به همین سادگی وقتی آمریکا به عراق حمله کرد دو دستی سلاح که چه عرض کنم تا کمر جلو امپریالیسم خم شد و تا رقص و برنامه های هنری و تا بازرسی حتی داخل کمدهای زنان رزمنده هم صورت گرفت . این همان رجوی بود که می خواست در صورت حمله آمریکا تا تهران پیشروی کند . این را به زبان اشهد خودش گفت تلویحا از تاریخ بازگو کرد که فلانی گفته بود من برای مذاکره و رسیدن به هدف حتی حاضرم دامن بپوشم البته آقای رجوی دامن پوشید و همه کار را کرد ولی به هدف نرسید مانند آنکس که آش نخورده و دهان سوخته و در اصل دماغ سوخته شد . رجوی بعد از اشغال عراق باز دست نکشید بر طبل تو خالی ارتش آزادیبخش کوبید و هر سال رژه برگزار می کرد روزی با پرچم و روزی بیل فنگ و می‌گفت آمریکایی‌ها گفته اند شما بدنه را دارید فقط سلاح ندارید و او خیلی خوشحال بود در این سالیان مستمر از قول و قرار های آمریکا می‌گفت از حفاظت از ارتش وغیره وقتی فهمید که دید کلاهی بر سرش گذاشته اند که تا روی بینی رسیده و بعد هم همه را کوچ دادند به لیبرتی رجوی هیچ وقت از سه معقوله کوتاه نمی‌آمد یکی انقلاب مریم طوق اسارات اعضاء دوم سرنگونی دولت ایران معلوم نبود به چه شیوه ای و سوم ارتش آزادیبخش بی یال و کوپال. در عراق . حالا در آلبانی ارتشی که اکثرا بالای ۵۵ سال عمر دارند .ارتشی که فرتوت است ارتشی که چند هزار کیلومتر با خاک وطن فاصله دارد ارتشی که سلاح ندارد ،عاقلان دانند شاید وعده طیر ابابیل را خدا به رجوی داده و کسی خبر ندارد چون اگر دوستان بخاطر داشته باشند رجوی برای شیره مالیدن بر سر اعضاء از جالوت و طالوت و از این داستانها فراوان می‌گفت که گویا در باره او هم صدق می کند و حالا از آلبانی وعده حمله و فتح تهران را داده است بقول دوستان قاچ زین را بچسب که از اسب به زمین نخورید .
علی هاجری ، تیرانا