بعد از شکست ها و بن بست های سران سازمان ضد انسانی مجاهدین خلق در تراژدی های بین المللی و انتظارات پوشالی آنها دال بر سرنگونی نظام و غلبه پدرخوانده و حامیان تروریستی آنها بر کشورمان، خط مشی این خائنین عوض شده و با استفاده از تعدادی از افراد فریب خورده در داخل کشور با نام کانونهای به اصطلاح شورشی تلاش می کنند همچنان ذهن عناصر خود را مشغول نگه داشته و آنها را در اسارت ذهنی حفظ نمایند تا بتوانند به اعمال پلید خود ادامه دهند.
با نزدیک شدن موسم انتخابات در کشورمان که همراه شده با شرایط بد اقتصادی و همچنین بیماری کووید 19 ، سران سازمان مجاهدین خلق بر آن شدند تا بتوانند از شرایط بوجود آمده نهایت استفاده را ببرند و بهمین خاطر تلاش می کنند تا با نشان دادن شرایط ناامن در کشور، انتخابات پیش رو را به چالش بکشانند.
سران سازمان مجاهدین خلق در شرایط حال حاضر کشور که روزهای انتخاباتی را سپری می نماید، افرادی از همه جا بی خبر را اجیر می کنندو با وعده و وعید از آنها می خواهند که در هر کوه و بیابان و هر ناکجاآبادی که در توان دارند عکسی آتش بزنند یا دست نوشته ای بچسبانند و عکس بگیرند و برایشان ملات خبری جور کنند. به این طریق می خواهند با نمایش مضحک آن در رسانه های عقب افتاده خود به جهانیان ثابت کنند که هنوز هم این فرقه تروریستی نفس می کشد.هر چند نفسش به شماره افتاده است. هر بیننده ای به خنده می افتد از این همه تهور و شجاعت!!!
اما در روزهای گذشته در سایتهای سراسر دروغ مجاهدین خلق شاهد خیمه شب بازی کانون های وحوش بودیم که با گرفتن اسلحه و قدرت نمایی کاذب، نهایت وحشیگری خود در عصری که مردمان آن هیچ اهمیتی به خشونت و جنگ طلبی نشان نمی دهند پرداخته و فیلم های آن را برای نمایش عموم در فضای مجازی قرار داده اند و این در صورتی است که شعار تمام مردم جهان و کشورمان زندگی در سایه صلح و سازش می باشد که این شعار در بین عناصر و سران سازمان مجاهدین خلق خریداری نداشته و ندارد و سران این گروه تروریستی همچنان بدنبال ماهیت خائنانه خودشان هستند.
سران سازمان تروریستی مجاهدین خلق اوایل انقلاب و در سالهای 60 و 61 که هنوز سلاح های غارت شده را در اختیار داشتند، با همان سلاح ها به خیابانها ریخته و با ایجاد رعب و وحشت و بشهادت رساندن مردم کوچه و خیابان قصد براندازی نظام را داشتند، هیچ بعید نیست که بخواهند برای ایجاد ترس و وحشت دوباره همان خیانتها را به نمایش بگذارند که البته این حرکت کانون های وحشی هیچ گاه در داخل شهر نبوده بلکه در دل بیابان و کوه هاست و آنها جرات ندارند در بین مردمی که با فدا نمودن جان خود درخت انقلاب را آبیاری نمودند به عربده کشی بپردازند.