شکست مریم رجوی در پروژه تحریم انتخابات

سازمان مجاهدین در طی چند ماه اخیر، بزرگترین پروژه تبلیغاتی خود را علیه شرکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری 1400 بسیج کرده بود و تا روز انتخابات تلاش می کرد با بسیج تمامی امکانات موجود، مردم ایران را نسبت به انتخابات دلسرد نماید. البته طبق معمول این سازمان خشونت طلب تنها بازیگر صحنه نبود، هزاران شبکه رنگارنگ فارسی زبان متعلق به سعودی، انگلیس و کاخ سفید پشت این قضیه بودند تا مشروعیت انتخابات را زیر سوآل ببرند. برای اینکار، از ضعف ها، کمبودها و نابسامانی های موجود و همچنین از ایراداتی که در مسئله احراز صلاحیت ها پیش آمد و رهبر جمهوری اسلامی نیز بدان اشاره داشت بهره بردند تا بکلی زیرآب انتخابات را بزنند و قادر باشند از کمرنگ شدن حضور مردم، بهانه های متعددی برای تشدید فشارهای سیاسی و اقتصادی داشته باشند و زمینه را برای ایجاد آشوب توسط ایادی خود مهیا سازند.

کمتر زمانی بود که مریم رجوی هواداران خارجه نشین خود را با شعار «رأی من سرنگونی» بکار نگیرد و در خیابان های اروپا به جست و خیز وا ندارد. وی در تمامی جلسات و برنامه های خود این مسئله را برجسته می کرد و طبعاً در داخل ایران نیز برخی فریب خوردگان را بسیج کرده بود تا در حرکاتی مشمئز کننده و حقیرانه، به آتش زدن بنرها و پلاکاردهای تبلیغی بپردازند و به خیال خود جوّ موجود را برهم زنند و زمینه را برای آشوب فراهم سازند. کار تیم های ترور و تخریب مجاهدین تا آنجا پیش رفت که در برخی نقاط حتی خودروهای مردم را به بهانه انتخابات آتش زدند که نمونه آن سوزانیدن یک مینی بوس متعلق به مردم محروم سوران بلوچستان بود.
هم اکنون نیز این جریان تروریستی پی در پی بیانیه صادر می کند و از عدم شرکت مردم در انتخابات سخن می گوید. البته از مدتها قبل مجاهدین خود را برای برپایی آشوب پس از انتخابات )یعنی در 30 خرداد سالگرد آغاز فعالیت های تروریستی) آماده ساخته بودند تا نمایش هایی برای تبلیغ در سخنرانی مریم رجوی که قرار است در تیرماه برگزار شود، فراهم گردد. دسیسه ای که با حضور میدانی مردم ایران درهم شکسته شد.

با همه این تلاش های مذبوحانه، مردم ایران به صورت گسترده در انتخابات شرکت کردند و از ساعات اولیه صبح تا پاسی از نیمه شب به پای صندوق ها رفتند تا به یاد سردار شهیدشان سلیمانی، یکبار دیگر حماسه آفرینی کنند و به تمامی دشمنان ایران، و بخصوص مریم رجوی بگویند که آنچه برای آنها مهم است، ایران و امنیت کشورشان به هرقیمت است. چون امنیتی که با خون سلیمانی ها، فخری زاده ها و هزاران شهید دیگر در جنگ با داعش و سایر تروریست های اعزامی دول غربی و عربی بدست آمده، گنجینه ای است که مردم ایران براحتی به دشمن نخواهند سپرد.

با وجود تبلیغات شبانه روزی که توسط تلویزیون های ضدایرانی و پادوهای آنها صورت گرفت، و با وجود تهدیدات گسترده که از سوی گروه ها و جریانات معاند و تروریستی علیه مردم ایران انجام می گرفت (که در یک نمونه حمله اراذل و اوباش چماقدار خارجه نشین به یک خانم در شهر بیرمنگهام انگلیس به جرم شرکت در انتخابات بود)، و با وجود کارشکنی های متعدد که توسط برخی دولت ها مثل کانادا برای ایجاد شعبه رأی انجام گرفت، دهها میلیون ایرانی در صفوف فشرده در پای صندوق رأی حضور یافتند و تودهنی محکمی به دشمنان رنگارنگ ایران زدند. بسیاری از مردم می گفتند فقط بخاطر اینکه به منافقین و شبکه های معاند سعودی و انگلیس بگوییم با شما همراه نیستیم، رأی خود را به صندوق انداختیم.

وقتی کار این جریانات مزدور و علّاف در کشورهای غربی به جایی می رسد که یک بانوی ایرانی را به جرم شرکت در انتخابات در خیابان های اروپا مورد ضرب و شتم قرار می دهند، باید یقین پیدا کرد که در پروژه خیانتبار خود بسختی دچار شکست شده اند و از اینکه نتوانسته اند مردم ایران را از حضور در میدان بازدارند، خشمگین هستند و می خواهند عقده حقارت خود را بر سر زنان و مردان ایران خالی کنند. نکته ای که امروز برای مردم ایران کاملاً آشکار شده، درجه پایبندی این جریانات فاسد به «دمکراسی و حقوق بشر» است. اینها سالهاست خود را نماد برپایی جامعه ای دمکراتیک و ملزم به حقوق بشر معرفی می کردند و مدعی بودند درصدد برپایی حکومتی هستند که به حقوق دیگران احترام بگذارد و دگراندیش پذیر باشد. اما نه تنها جمهوری اسلامی را به عنوان یک اندیشه مخالف پذیرا نیستند و در بین خودشان هم جنگ قدرت غوغا می کند، که حتی تحمل دیدن یک خانم ایرانی که آزادانه می خواهد رأی دهد ندارند و در دل کشورهایی که آنرا دمکراتیک می خوانند، به چماق و قمه متوسل می شوند!. با اینحال، حضور گسترده هموطنان خارج کشور در محل های رأی گیری، پاسخ کوبنده ای به این چماقداران بود!

بعید است مریم رجوی صحنه های حضور شورانگیز و مشارکت نسبتاً بالای مردم در انتخابات (با وجود اینکه بسیاری موفق نشدند بخاطر نارسایی ها برگه رأی دریافت کنند و کلیپ های آن در فضای مجازی دیده می شود) را ندیده باشد و یا از بی اخلاقی اوباشان خیابانی نسبت به زنان ایرانی بی خبر باشد، اما چرا به تحریف اخبار و وقایع مشغول می شود؟ واقعیت این است که سران فرقه مجاهدین بشدت از واقعیت های موجود جامعه هراس دارند و به همین خاطر در 30 سال گذشته اعضای خود را از شنیدن اخبار و دیدن برنامه های تلویزیونی محروم ساخته اند و تنها اخبار دستچین شده را برایشان پخش کرده اند. واقعیت ذاتی مجاهدین و سایر گروه های معاند با وجود تمامی ادعاهای دمکراتیک و حقوق بشری و یا دفاع از زنان، چیزی جز آنچه از آنان سر میزند نیست. اقدامات خشونت بار، تروریستی و ضدانسانی آنان، نمادی از «ایران آزاد» فردای آنهاست!. این همان جمهوری دمکراتیک و متکی به حقوق بشر است که مریم رجوی در هر کنفرانسی از آن یاد می کند. در ماهیت آنها امروزه شکی باقی نمانده است، اما آنچه به ما بازمی گردد، هوشیاری بیشتر و در دام گرفتار نشدن نسبت به شعارهای به ظاهر زیبا و پر زرق و برق آنان است.
حامد صرافپور