چنان که انتظار میرفت به مانند سال های گذشته، گردهمایی سالانه مجاهدین خلق، با بازتاب رسانه ای چندانی همراهی نشد مگر واکنشهای انتقادی از سوی برخی رسانههای غربی که به نقد و تحلیل رویکرد سیاستمدارانی که در گردهمایی شرکت کرده بودند، پرداختند. این واکنشهای انتقادی به ویژه در رسانههای اجتماعی همچون توییتر بازتاب گستردهتری داشت. طیفی از دانشگاهیان، رونامه نگاران و سیاستورزان با منتشر کردن توییتهای خود به وِیژه به نقد عملکرد میشل فلورنوی مشاور دفاعی دولتهای اوباما و کلینتون و احتمالا بایدن، پرداختند. وی که پس از سخنرانی در گردهمایی از رابطه تشکیلات برگزار کننده مراسم با مجاهدین خلق اظهار بی اطلاعی کرد (!)، به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. در زیر به برخی از این واکنش ها میپردازیم.
مت داس مشاور سیاست خارجی سناتور برنی سندرز در این باره توییت کرد: « باید بگویم که عملکرد تیم فلورنوی وحشتناک است که اجازه دادند او این کار را بکند، اینگونه دعوتنامهها غالبا ممکن است فریبکارانه باشند، اما در شرایط فعلی هیچ مسئول امنیت ملی سابقی واقعا نمیتواند هیچ بهانه ای بیاورد که نمیدانسته مجاهدین خلق چه کسانی هستند.»
جکوب سیلورمن، روزنامهنگار نشریه نیو ریپابلیک نیز به انتقاد از میشل فلورنوی پرداخت: «سخنرانی میشل فلورنوی برای مجاهدین را تماشا کردم. بیشتر بازار گرمی برای بایدن بود، اما کل داستان شرم آور بود، به ویژه برای یک “شخص جدی”. او درخواست “تغییر رژیم از درون” داد و گفت که کار مجاهدین “مهم” بوده… باورش سخت است.»
دنیل لریسون روزنامه نگار نشریه آنتی وار با اشاره به حضور نمایندگان آمریکا از هر دو حزب در گردهمایی مجاهدین خلق نوشت: « حمایت آمریکا از مجاهدین خلق به ما یادآوری میکند که اتحاد احزاب در سیاست خارجی به معنای اردوکشی در پی اهدافی است که این بار به طور استثنایی بد هستند.»
مدئا بنجامین از اعضای گروه صلح طلب پینک کد نیز توییت کرد: «آیا واقعا امکان دارد که میشل فلورنوی نمیدانسته که کنفرانس ایرانی ای که در آن سخنرانی کرده متعلق به گروه بد نام مجاهدین خلق –که روزی در فهرست تروریستی بود—بوده است؟ و این زن نزدیک بود وزیر دفاع بایدن بشود؟ ترسناک نیست؟»
توماس جونو استاد دانشگاه اوتاوا: «اکنون وقتی از سال است که فرقه جنایتکار مجاهدین خلق مستقر در آلبانی با حمایت صفر در میان مردم ایران، گردهمایی سالانه برگزار میکند، که در آن سیاستمداران غربی پول گرفته اند که رخی نشان بدهند و از دمکراسی در ایران پشتیبانی کنند. در نهایت شگفتی (و ناامیدی) بسیاری از افراد، میشل فلورنوی که بنا به گزارشها برای پست وزارت دفاع بایدن در نظر گرفته شده بود، در کنفرانس مجاهدین خلق سخنرانی کرد. او الان میگوید که “بی اطلاع” بوده است. آیا ممکن است؟ خب بله، اما این بدین معناست که او بدون آنکه موشکافیهای لازم را به خرج دهد برای یک گروه سابقا تروریستی سخنرانی کرده است. به طور حیرت آوری غیرمسئولانه و غیرحرفهای. اما احتمال بیشتر آن است که او مجاهدین خلق را میشناخته (چنان که به عنوان یک مقام سابق امنیت ملی باید میشناخت) اما موافقت کرده که سخنرانی کند تا سوابق ضد ایرانی خود را صیقل دهد. بسیار فرصت طلبانه. بهتر از این نمیشد. لازم به یادآوری نیست که همیشه به طور گستردهای گزارش شده است که مجاهدین خلق به سخنرانان خود مبالغ بسیار خوبی دستمزد میدهد.»
بدیهی است که علاوه بر واکنشها در شبکههای اجتماعی، نقد ها و تحلیلهایی در قالب مقالاتی تحقیقی در نشریههای خبری منتشر شده است. از جمله مقالاتی که در نشریات خارجی مانند دیلی بیست، راشاتودی، آنتی وار و ریسپانسیبل استیتکرافت منتشر شد.
مزدا پارسی