سلام محمد جعفر. حالت چطور است؟ خبر داری خانواده ات تا به حال چند نامه برای شما ارسال کردند؟ ولی از شما هیچ خبری نیست! ما نگران شما هستیم لااقل تماسی با پدر و مادر بگیر. خودت را در یک حصار بسته زندانی کردی و فکر می کنی داری زندگی می کنی. والا به خدا زندان ماندن هم اندازه ای دارد. دنبال چه هدفی هستی خودت را انداختی در یک جاده خاکی و پُر از دست انداز .
خانواده شما دلشان برای شما تنگ شده است می خواهند صدای شما به گوششان برسد. چرا با خودت این کار را می کنی . چرا داری خودت را از بین می بری؟ برای چه کسی؟ چرا خودت را نجات نمی دهی و به آغوش گرم خانواده بر نمی گردی؟ خانواده شما در نامه های قبلی به شما گفتند نگران نباش به هر لحاظ تامینت می کنیم . نمی دانیم با ویروس کرونا چکار می کنی از خودت در مقابل کرونا محافظت کن تا آسیبی به شما نرسد. این چه جور آزادی ست که شما دارید که حق تماس با خانواده خود را ندارید . خودت را نجات بده و آزاد زندگی کن، از دنیا لذت ببر، شاد باش خانواده شما همین را از شما می خواهند. در کمپی که زندگی می کنی فقط خودت را از بین می بری خانواده شما نگرانند. با خودت فکر کن و خودت را نجات بده . به امید آن روز نزدیک .
خواهرت مهین نجفی