نیاز مبرم مجاهدین به عملیات روانی با موضوع دادگاه استکهلم و نقض حقوق بشر در زندان های ایران و پر رنگ کردن این موضوع نیازمند بررسی برخی تحولات اخیر در پهنه جهانی است. شکست و خروج خفت بار آمریکا از افغانستان بعد از ۲۰ سال اشغال این کشور ، ترس و وحشت زیادی را در دل رهبران کشورهایی مانند اسرائیل و مرتجع عرب منطقه و به طریق اولی رهبران گروههای تروریستی مورد حمایت آمریکا از جمله سازمان مجاهدین انداخته است.
مُهره ها، تاریخ مصرف دارند. وقتی منقضی شد، آمریکا و انگلیس، پشت مزدوران خود را خالی و حتی قربانی شان می کنند. اشرف غنی در افغانستان – با همه لُغزخوانی هایش – آخرین سند این ادعاست.
وطن فروشی، به حقارتِ آغاز و پایانش نمی ارزد. آنها که حقارت شخصیت دارند، مثل گروه تروریستی مجاهدین این تحقیر را می خرند.
این روزها بعد از تحولات کشور افغانستان، تشکیلات مجاهدین با طبل و دوهل در حال پر کردن چاله چوله ها و حفرهای عمیق شکستِ استراتژی آویزان شدن از آمریکا با موضوع نقض حقوق بشر در ایران که هم اکنون سوژه ای بنام «حمید نوری» در هسته مرکزی آن قرار دارد هستند تا ذهن اعضا و حامیان خود را از شرایط پیش آمده منحرف سازند.
این در حالیست که موضوع ارجاع پرونده جنایات رجوی به دادگاه بین المللی لاهه هم به طرز بارزی با سانسور مطلق خبری از سوی این فرقه مواجه شده است. تا وضعیت فلاکت بار این فرقه مزدور کمتر در دید اعضای گرفتار در اردوگاه این گروه در آلبانی، رسانه ها و افکار عمومی در سطح بین المللی قرار گیرد.
در چند روز اخیر هم هک دوربین های زندان اوین سوژه تبلیغی جدیدی را برای سران فاسد و بدنام گروه تروریستی مجاهدین فراهم کرده است تا شاید چند روزی بیشتر بتوانند با مستمسک قرار دادن «نقض حقوق بشردر ایران»! در فضای مجازی و نه حقیقی جولان دهند.
البته لازم است به سران فاسد و بدنام مجاهدین که هم اکنون به نقض حقوق بشر و تضییع حقوق زندانیان در ایران اعتراض دارند، موضوع شکنجه و کشتن سیستماتیک اعضای ناراضی این سازمان در زندان مخوف اشرف، و داشتن مناسبات فرقه ای و بغایت ارتجاعی شان را که توسط مجامع بین المللی حقوق بشر و موسسات معتبر بین المللی گزارش شده را گوشزد کرد که اساسا در مقامی نیستند که بتوانند از نقض حقوق بشر در ایران صحبت کنند.
در این رابطه کافی است به گزارش دیدبان حقوق بشر سال ۲۰۰۵، گزارش موسسه «رَند» (RAND ) («مجاهدین» خلق در عراق در مرداد ۱۳۸۸ – The Mujahedin-e Khalq in Iraq (AUGUST 2009) و گزارش نیم سالانه یونامی در عراق – سال ۲۰۱۳ مراجعه کرد. ( صفحه ۱۹ تا ۲۰ قسمت ۱۱-۱ بیستم ژاویه ۲۰۱۴ – دیگر مسائل مربوط به حقوق بشر – گزارش در مورد کمپ اشرف و کمپ لیبرتی)
در اینجا بد نیست در رابطه با پروپاگاندایی که هم اکنون با موضوع هک شدن دوربین های زندان اوین توسط رسانه های فارسی زبان معاند و گروه تروریستی مجاهدین در فضای مجازی بر علیه ایران پیش برده می شود، به مطلبی از آقای محمد ایمانی فعال رسانه ای در کانال تلگرامی ایشان اشاره کنیم.
ایشان می نویسد: تراز حقوق بشر برای ما، نه آمریکای نشان شده با فجایع زندان ابوغریب و گوانتانامو و زندان های داخلی خود است، نه شبکه دولتی انگلیس با سوابق نسل کشی اش در ایران و دیگر کشورها. موزه عبرت (کمیته مشترک ضد خرابکاری) و جنایات کم نظیر ساواک، یادگاری رژیم کودتایی است که آمریکا و انگلیس در ایران به مدت چند ده سال بر جا گذاشتند.
تراز حقوق بشر برای ما همچنین، تلویزیون سعودی اینترنشنال نیست که گردانندگان آن نان خود را در خون ملت های منطقه می زنند و می خورند. گردانندگان این شبکه اجیران رژیمی هستند که مخالفان خود را اره می کنند!
نظام حقوقی ما آن قدر پیشرفته است که می گوید مجرمی که حکم وی اعدام است، زندانبان حق ندارد سیلی به گوشش بزند. مجرم زندانی، فارغ از تخلف و جرمش، حقوقی دارد که باید محترم شمرده شود و ناقص، مستوجب مواخذه است.
هر قاعده استثنا و تبصره هایی هم دارد. مثلا ممکن است مجرمی امنیتی یا جنایی، رفتاری ستیزه جویانه داشته باشد و بخواهد دیگران یا حتی خود را مورد ضرب و جرح و آسیب قرار دهد و بنابرین واکنش به کنش او تفاوت می کند. یا مثلا در تفتیش بدنی وی برای پیشگیری از اتفاقات ناگوار بعدی، ممکن است سخت گیری شود. یا این که در برخی موارد به خاطر ملاحظات امنیتی و تبانی و درز اطلاعات، ممکن است یک بازداشتی با مجوز قاضی برای مدتی در زندان انفرادی نگهداری شود.
اما از موارد استثنا و مشخص در ضوابط بازداشت و زندان که بگذریم، در کل هر زندانی قانونا حقوقی دارد که باید محترم شمرده شود. در چنین مواردی، اگر ثابت شود، زندانبانی مرتکب نقض قانون و حقوق متهم/زندانی شده، مستوجب مواخذه است و کم نیست تخلفاتی که با آنها برخورد شده و حتی کسانی در حد قاضی مرتضوی و… مورد محاکمه قرار گرفته اند.
اخیرا شبکه انگلیسی- سعودی «اینترنشنال» ضمن انتشار تصاویری از دوربین های مدار بسته زندان اوین، سعی کرده علیه کشورمان فضا سازی کند. آنها می گویند به تصاویر پنج ساله این دوربین ها دسترسی پیدا کرده اند. اینکه از تمام این محتوای پنج ساله و ۲۴ ساعته، توانسته اند حداکثر چند برش چند ثانیه ای بی سر و ته (گنگ) درباره سختگیری در زندان های ایران را استخراج کنند، اتفاقا سند افتخار جمهوری اسلامی در برخورد با زندانیان است و نشان می دهد دست سارقان خالی است.
نوع رفتار را باید در نحوه تعامل با اکثریت قریب به اتفاق زندانیان و بازداشتیان دید و نه استثناهایی که محتمل است رخ بدهد و مورد بررسی و پیگرد هم قرار بگیرد. کمک به احیای اخلاقی مجرمان اجتماعی، توانبخشی در زمینه آموزش مهارت های شغلی و اشتغال پس از دوره زندان، عفو مجرمان حتی در سطوح امنیتی، و… از افتخارات کم نظیر جمهوری اسلامی در امور اداره زندان در دنیاست.
البته خوب یا بد، شماری از جنایتکارانی که به عنوان عضو ارتش رژیم متجاوز صدام، در عملیات مجاهدین در سال ۶۷ بر علیه کشورمان شرکت داشتند، جنایت کردند و سرانجام توسط نیروهای نظامی ایران در اسلام آباد غرب به هلاکت رسیدند، همان زندانیانی بودند که در اثر رأفت و اغماض جمهوری اسلامی مورد عفو قرار گرفته و آزاد شده، اما مجددا به سازمان تروریستی مجاهدین – پیشاهنگان داعش – پیوسته بودند.
نویسنده : یوسف اردلان