حقایقی درباره منابع مالی مجاهدین خلق

مسئله منابع مالی مجاهدین خلق همواره برای مخاطبان سوال برانگیز است. ممکن نیست که فردی به موضوع مجاهدین بپردازد و با این پرسش مواجه نشود و در صورتی که فردی به درون قرارگاه مجاهدین خلق راه پیدا کند این علامت سوال در ذهنش بسیار بزرگتر می‌شود. چنان که حتی در گزارش تبلیغاتی اخیر ساندی تایمز به سفارش مجاهدین خلق نیز این سوال به وضوح مطرح می‌شود.

گزارشگر ساندی تایمز، متیوکمپبل، از میزان زرق و برق ، جسارت و اعتماد بنفس موجود در تکنولوژی و نحوه برگزاری نمایش سالانه مجاهدین خلق در کمپ اشرف سه در آلبانی چنان شگفت زده است که   از خود می‌پرسد: «آیا این سراب گول زنک است؟ چگونه این گروه از پس مخارج اینها برمی‌آید؟ بگذریم از ساختمان های سفید درخشان و سیستم‌های تهویه مطبوعی که فقط در “سیلیکون ولی” می‌شود پیدا کرد. تنها قبض برق اینها سر به فلک می‌زند.»

کمپبل به روایت مشهوری که درباره منابع مالی مجاهدین خلق یعنی عربستان سعودی وجود دارد اشاره می‌کند و چنان که انتظار می‌رود شاهین قبادی، سخنگوی کمپ اشرف این موضوع را انکار می‌کند و روایت همیشگی مجاهدین خلق را تکرار می‌کند: «منابع مالی ما از ایرانی‌های تبعیدی است. یک سری افراد بی نهایت ثروتمند هستند که سخاوتمندانه به ما پول اهدا می‌کنند و همچنین افراد شاغلی که هر چقدر بتوانند به ما کمک می‌کنند.»

ظاهرا کمپبل با این توضیحات قانع می‌شود اما کدام روزنامه نگار حقیقت جو و منصفی است که درباره مجاهدین خلق تحقیق کرده باشد و فیلم مخفیانه اهدای بسته‌های دلارهای صدام حسین به ماموران مجاهدین خلق به سرکردگی عباس داوری را ندیده باشد. همچنین اگر فردی به واقع در جستجوی حقیقت باشد قطعا اظهارات مسعود خدابنده درباره کامیون‌های حامل طلا و ساعت‌های رولکس اهدایی عربستان سعودی به مجاهدین خلق را دیده و خوانده است.

از همه اینها که بگذریم، شواهدی وجود دارد که ادعای قبادی درباره اهدای کمک مالی از سوی ایرانیان را نفی می‌کند. درحالیکه کمپبل از برنامه‌های سه چهار روزه گلریزان در تلویزیون مجاهدین برای نمایش اهدای کمک‌های مردمی به تشکیلات می‌گوید، همین هفته گذشته زهرا معینی و حمیرا محمدی از اعضای سابق مجاهدین خلق در مصاحبه با تلویزیون مردم از پشت پرده این برنامه ها گفتند.

زهرا معینی درباره ترفندهای مجاهدین خلق برای خودنمایی و نمایش مردمی بودن، گفت: «توی پایگاه کلن کار ما تلفن کردن بود، برای تخلیه اطلاعات… یا توی روابط عمومی صدای من رو برای بچه های داخل عراق پخش می‌کردند. من صدامو عوض می‌کردم. مثلا  از طرف فردی زنگ می‌زدم و می‌گفتم من یک گردنبند دارم می‌فروشم برای سازمان…این ها دروغ محض است. هزینه های سازمان انقدر بالاست که با این مسائل جور درنمیاد.»

نکته آخر اینکه چند درصد از ایرانی‌های خارج از کشور یا به قول قبادی ایرانی‌های تبعیدی، حامی مجاهدین خلق هستند و حاضرند از درآمد خود برای هزینه‌های تشکیلات اهدا کنند؟ آنچه درباره مجاهدین خلق دست کم از ویدیو‌های تظاهرات خودشان آشکار است، تعداد اندکی از ایرانیان خارج از کشور از این فرقه حمایت می‌کنند که احتمالا درمیان اینها افراد بی‌نهایت ثروتمند چون بیل گیتس و ایلان ماسک وجود ندارد.

مزدا پارسی