خانم مهین حبیبی از خانواده های فعال انجمن نجات است که در راه آزادی و یا ملاقات و کسب خبری حداقلی از فرزند دلبندش تلاش های زیادی کرده است. بارها به عراق سفر کرده است و دخترش را از پشت حصارهای کمپ های مجاهدین خلق صدا زده است. ایشان به طور مرتب پیام صوتی و ویدیویی و نامه بر روی سایت نجات و فضای مجازی منتشر می کند تا شاید به دست دختر اسیرش برسد. پروانه ربیعی عباسی حدود سه دهه است که اسیر جسمی و ذهنی فرقه رجوی ها است.
خانم حبیبی در گفتگویی تلفنی با مسئول انجمن نجات اراک می گوید:
سلام بر شما و خسته نباشید . من مریض هستم و خیلی دلم برای پروانه تنگ شده . چکار کنم دستم به جایی بند نیست. ای کاش دخترم در عراق بود و باز هم می توانستم با هر مشکلی که داشتم به عراق سفر کنم. رجوی خدا نشناس دختر مرا چندین سال است به کشور آلبانی بُرده و من هیچ خبری از او ندارم. نمی دانم زنده است یا خیر! رجوی به دخترم اجازه نمی دهد با من تماسی بگیرد.
الان که فکرش را می کنم پشیمانم . پشیمانم که خودم دخترم را تشویق کردم برود آلمان و ادامه تحصیل دهد. ای کاش این کار را نمی کردم. در ایران درسش را می خواند لااقل در کنار من بود. من فقط از خدا می خواهم تا زنده ام دخترم پروانه را ببینم. رجوی و زنش چقدر سنگ دل هستند، دختر مرا در کشور آلبانی زندانی کردند و صدای او را خفه کردند. من به آن صورت توان راه رفتن ندارم . آه من مادر رجوی و زنش را می گیرد. آرزو می کنم که هر چه زودتر نابودی این فرقه را ببینیم و دخترم پروانه به آغوش من برگردد.