نامه مدیر عامل انجمن نجات در ایران به رئیس آسیلا در آلبانی

آقای داشامیر مرسولی
رئیس محترم آسیلا
تیرانا، آلبانی

آقای عزیز،
انجمن نجات یک سازمان غیردولتی فعال حقوق بشری است که در سراسر ایران شعبه دارد. این انجمن از جانب اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق و خانواده های اعضای فعلی، که در اردوگاه مجاهدین خلق در نزدیکی شهر مانز در آلبانی ساکن هستند، حمایت می شود. هدف ما تامین حقوق بشر برای اعضای مجاهدین خلق، به ویژه حق آنها برای تماس با خانواده هایشان می باشد. من از طرف این خانواده ها با شما مکاتبه می کنم تا توجه شما را به برخی موارد نقض بسیار شدید حقوق اولیه انسانی توسط مجاهدین خلق جلب نمایم.

در سال 2016، بر اساس توافق نامتعارفی که بین ایالات متحده آمریکا، آلبانی، کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان و مجاهدین خلق در ژنو منعقد شده بود، کمیساریای عالی انتقال کل سازمان مجاهدین خلق (معروف به ارتش خصوصی صدام) از عراق به آلبانی را تسهیل کرد. این امر با انتقال بیش از 2000 عضو سازمان مجاهدین خلق به تیرانا بدون رضایت آگاهانه آنان و بدون مدارک هویتی یا مسافرتی صورت گرفت.

سیاست دولت اوباما در آن زمان این بود که اعضا را بازسازی کند و آنها را بین سایر کشورهای اروپایی توزیع نماید. این سیاست تحت دولت ترامپ تغییر کرد و به مریم رجوی، رهبر مجاهدین خلق، اجازه داده شد تا اعضا را در یک اردوگاه دور افتاده، بسته و منزوی کنترل کند، جایی که آنها در یک مزرعه ترول کار می کنند و تبلیغات و اطلاعات غلط علیه ایران را تبلیغ می نمایند.
کارشناسان امور فرقه ای، مجاهدین خلق را به عنوان یک فرقه مخرب کنترل ذهن معرفی می کنند که از مانیپولاسیون روانی و کنترل اجباری برای شستشوی مغزی اعضا استفاده می کند. این شامل نقض اساسی ترین حقوق انسانی آنها از جمله جلوگیری از تماس با دنیای خارج، به ویژه خانواده و دوستان می گردد. اعضا از ازدواج و تشکیل خانواده منع می شوند، در ازای کار خود حقوقی دریافت نمی کنند و از خروج آزادانه آنان از فرقه جلوگیری می گردد. اعضای مجاهدین خلق در شرایط برده داری نوین زندگی می کنند، اما مقامات آلبانی – پلیس، امنیت، مقامات بهداشت عمومی و غیره – هیچ کنترلی بر اوضاع داخل اردوگاه ندارند. این مطمئناً برای منافع ملی آلبانی غیرقابل قبول است.

در بدو ورود به آلبانی، قبل از زندانی شدن در اردوگاه، صدها عضو توانستند سازمان را ترک کنند و سعی نمایند تا زندگی مستقلی داشته باشند. متأسفانه، طبق قرارداد فوق الذکر، همه اعضای مجاهدین خلق می بایست توسط سازمان حمایت می شدند. این بدان معنا بود که کسانی که از سازمان رفتند بدون مدارک هویتی و هیچ امکانی و بدون حمایت سرگردان شدند. اما اعضا آنقدر ناامید و مأیوس هستند که به فرار از فرقه، حتی در شرایط سختی که برایشان متصور است، ادامه می دهند.

به همین دلیل، خانواده‌های این اعضای سابق که در آلبانی سرگردان هستند از اینکه شما و همکارانتان انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی (ASILA) را برای کمک به این افراد آسیب‌پذیر تأسیس کرده‌اید، خوشحال شدند. همچنین امیدواریم بتوانیم با تلاش خود از کار شما حمایت کنیم. همانطور که بدون شک می دانید بسیاری از خانواده ها برای دیدار با عزیزان خود در آلبانی درخواست ویزا داده اند. متأسفانه مقامات آلبانی تسلیم دروغ و فریب مریم رجوی شده اند که مدعی است این خانواده ها برای اعضای او خطری امنیتی دارند و حتی برای والدین مسن برخی از اعضا از صدور ویزا خودداری شده است. اما اعتراض رجوی به ملاقات با خانواده به خاطر امنیت صورت نمی گیرد. تماس با خانواده برای چندین دهه در مجاهدین خلق ممنوع بوده است، زیرا انزوای ذهنی و عاطفی مورد نیاز برای شستشوی مغزی را می شکند.

این نقض فاحش حقوق اساسی اعضا و خانواده های آنهاست. تا آنجا که به خانواده‌ها مربوط می‌شود، دولت آلبانی با حمایت از مجاهدین خلق و اجازه دادن به آن برای اقدام بدون مجازات علیه اعضا، در این نقض حقوق بشر سهم دارد. هزاران نامه و ایمیل از طرف خانواده‌ها به مقامات آلبانیایی که خواستار تماس با عزیزانشان در طول این سال‌ها شده‌اند، بی‌پاسخ مانده است.
من از شما به عنوان رئیس آسیلا درخواست می کنم تا این موضوع را با مقامات آلبانی مطرح کنید و پاسخ بخواهید. چرا اعضای سازمان مجاهدین خلق از تماس و ملاقات با خانواده های خود محروم می شوند؟ چرا دولت آلبانی برای خانواده‌های اعضا ویزا صادر نمی‌کند تا آنها بتوانند پس از دهه‌ها به آلبانی سفر نموده و با عزیزان خود دیدار کنند؟ چرا مقامات آلبانی کنترلی بر آنچه در داخل اردوگاه مجاهدین خلق می گذرد ندارند؟

ما مشتاقانه منتظر شنیدن نظرات شما هستیم و نتیجه مثبتی را برای خانواده ها و اعضای سازمان مجاهدین خلق پیش بینی می کنیم.

ارادتمند شما،
ابراهیم خدابنده
مدیر عامل انجمن نجات