در ادامه بررسی طرح تقلبی و تبلیغاتی مریم قجر در رابطه با حقوق زنان به بررسی دو محور دیگر می پردازیم.
در بند دوم طرح کذایی عجوزه فرقه رجوی آمده است: «زنان باید به طور برابر با مردان از حمایت قانون برخوردار باشند. در مقابل خشونت تجاوز تبعیض و نقض آزادی زنان باید به راه های قضایی مطمئن دسترسی داشته باشند. زنان باید از حق برابر با مردان در دادخواهی برخوردار باشند. دادگاه ها باید اعتبار شهادت سوگند زنان با مردان را برابر محسوب نمایند. سن قانونی برای دختران ۱۸ سال تمام و دختران تا قبل از این سن مسئولیت جزایی ندارند.»
به اطلاع خوانندگان گرامی می رسانیم: سال ۱۳۷۰ به دنبال کوچاندن فرزندان اعضای سازمان رجوی به خارج از عراق، رجوی برای پر کردن یگان های نظامی تصمیم گرفت از دختران و پسران نوجوان اعضا استفاده کند. به همین دلیل حداقل حدود ۵۰ تن از نوجوانان را در سال۶۷ تا ۷۰ به یگان های نظامی فرستاد. تعدادی از آنها را به کشتن داد و تعدادی هم همراه با خانواده موفق شدند جدا شوند.
در سال ۱۳۷۶تعدادی دیگر از همان کودکان که هنوز به سن قانونی نرسیده بودند را دوباره از اروپا به عراق قاچاق کردند.
در موج بعدی طی دهه ۸۰ همچنان با فریب خانواده ها و افرادی که قصد مهاجرت داشتند، حدود ده ها نوجوان زیر ۱۸ سال دیگر را از ایران به کمپ اشرف به صورت غیر قانونی منتقل کردند.
به خاطر مستند بودن گزارش فوق اسامی تعدادی از آنها در زیر می‌آید:
مریم صنوبری ۱۴ ساله، سیما باقرزاده ۱۴ ساله، نسرین مسیح ۱۴ ساله، بهاره برایی ۱۵ ساله، نیلوفر عالمیان۱۶ ساله، مریم صدیق ۱۴ ساله، فائزه اوسطی ۱۶ساله، سارا باقرزاده، شهرزاد خوشکلام ۱۶ ساله، اشرف و مرجان فرشید ۱۵ ساله، ضحی آمرطوسی۱۴ ساله، رضا و مهناز امیدواری، اشرف تقوایی ۱۶ ساله، علی برایی ۱۷ساله، عفت و حمید رجبی، رویا برسته، میترا شایسته، نیلوفر کفایی، سمیه باقی پور، ندا زنجانی، فریده قیطانی، هادی پیش بین، صادق لاری، اشرف رضایی، مرضیه رضایی، مینا رضایی، منصوره رضایی، سلمان باقرزاده، حمید ساجدیان، عاصفه حیدریان، کامبیز دادخواه، یاسر مفیدی، سارا درودی، رویا درودی، مژگان تقی پور، الهه ذاکری، فاطمه صادقی، راحله و مجتبی ضابطی، محمد و مرتضی علی آبادیان، جلال و حسن فخیم، فرنوش فلاحت گر، حامد کریم، مه لقا و مهران کریم دادی، قدسی گنجه ای، مریم لاری، سمیه و میثم ناهید، ملیحه هادی، فریده یزدان پناه، زهیر ذاکری، محمد مسیح، عاصفه جعفرزاده، علی کلبی، شیرین معدومی، فروزان و محمد علینژاد و….
یک سری اسامی زیر ۱۸ سال که در سال ۱۳۷۶ به کمپ برگردانده شدند به قرار زیر است:
سارا افسای، ندا تهمتن، تورج سلیمی، لیلا محمودی، مصطفی میرمحمدی، امین لاری، فائزه سعادت، امین گل مریمی، سعید رحمانی، موسی عمادزاده، مصباح طاهری، احمد ساجدیان، ربیعه مفیدی و..
اسامی کودکان و نوجوانانی که از ایران به کمپ اشرف منتقل کردند:
نادر و ناصر بشیری، سحر حسن زاده، بهزاد راجی زاده، سحر رحیلی، الناز(آزاده) و محمد ممقانی، ملیکا و محبوبه رضایی، نسیم فروغ مسعود و فرید شاه کرمی، هستی شاه کرمی، زهرا شاه کرمی، حسین و علی اکبر شیبانی، شقایق و نیلوفر عظیمی، صالح کوهی، نسیم مدد زاده، فروغ و مائده معینی، داوود منصوری، سمیه نعمتی، روناک نیک بخت، سمانه بزرگان فرد، عرفان و اشکان رجبی، فائزه ر جبی، ستار حیدری، زهرا کهندل، خالد شاه کرمی، علی محزون و …
دختران ۱۴- ۱۵ ساله ای از رمادی به کمپ اشرف منتقل شدند:
پروانه حیدری، فهیمه حیدری، شکریه و صبریه شفابین، سارا نظری، گیسیا و لیدا نظری، گلاویز کهزادی، ناهید و فاطمه نوری، مرضیه قبادی، سمن سوسن و فریده قبادی، مهتاب محمودی
پرت و پلا گفتن و شعار دادن آسان است عمل کردن سخت است. هر چقدر هم عجوزه دربار رجوی بلوف بزند نمایش ۱۰ ماده و صد ماده در رابطه با آزادی زنان برپا کند. انشا و لاطائلات بنویسند به پای عمل که رسد، رسوایی بیشتر می شود. به عنوان مثال شما نیز می توانید تحقیق کنید حتی یک مورد از بندهای اعلامی خود را در جامعه بسته و قلعه ای که تحت اختیار دارند نتوانسته اند جامه عمل بپوشند.
در لیست های مورد اشاره بیش از ۵۰ اسم و مشخصات افرادی قید شده که هنگام به تور افتادن توسط سازمان رجوی بدون استثنا همه زیر ۱۸ سال و اغلب نوجوانان ۱۲ تا ۱۶ ساله بوده اند. (اسامی کامل و سایرمشخصات دقیق، عکس و گزارش چگونگی دزدیده شدن نوجوانان و کودکانی که از ایران به عراق قاچاق شدند در آرشیو فراق موجود است.)
باید از این زوج شیاد پرسید به چه دلیل دو دختر هفت ساله (هستی شاه کرمی و شقایق رجبی) را به کمپ نظامی بردید. به چه دلیل دختران ۱۴ ساله ای چون فروغ و مائده معینی و پسران دوازده ساله ای چون مسعود و فرید شاه کرمی را دزدیدید و در یگان نظامی سازماندهی کردید؟ داوود منصوری ۱۲ ساله، نسیم و فروغ ۱۴ ساله را چگونه سرباز کردید؟
دروغگویان از کدام حقوق بشر، حقوق زن و قوانین سن قانونی برای دختران در مجامع اجتماعی کار و شغلی سخن می گویید؟
در بخش دیگری از یاوه های رجوی آمده است: «در مقابل خشونت تجاوز تبعیض و نقض آزادی زنان باید به راه های قضایی مطمئن دسترسی داشته باشند.»
به اطلاع شما می رسانیم تنها سازمان بی در و پیکر و بی قوانین دادرسی، بدون قاضی و پلیس فرقه رجوی است و بس. دختران و زنان داخل فرقه رجوی علاوه بر تمامی تبعیض ها و تضعیقاتی که دچارش هستند، محکمه ای برای رسیدگی به مشکلات ندارند، دسترسی به هیچ مرجع قانون گذاری رسمی و کشوری امکان پذیر نیست. آنها حتی از دادن وسایل و لباس های فردی جدا شدگان خودداری می کنند. عکس و مدارک قانونی افراد را می سوزانند. شماره تلفن های که تنها راه ارتباطی آنها با خانواده بود، مدارک تحصیلی و پاسپورت ها را ازبین بردند. امکان تحصیل و آموزش ندارند. بالطبع فرقه ای که در آن قانون و اطلاع رسانی وجود ندارد، هیچ گونه مجمع قانونگذاری رسمی، پلیس و دادگاه، امکان دسترسی به افراد داخل آن ندارد، صلاحیت اظهار نظر و دم زدن ازحقوق زنان را هم نخواهد داشت و به قطع یقین فجایع بسیاری در داخل آن رخ می دهد.
در ادامه بندهای کذایی مریم رجوی آمده است: « آزادی انتخاب پوشش (زنان در انتخاب پوشش خود آزادند) قانون حجاب اجباری لغو می شود. مقرراتی که رعایت نکردن حجاب را مستوجب مجازات های اداری برای کارگران یا کارمندان زن دانسته لغو می شود. قوانین نوشته یا نانوشته،کنترل پوشاک و رفتار زنان تحت عنوان بدحجابی که حق آزادی و امنیت زن ایران را نقض کرده در ایران فردا جایی ندارد.»
این بند هم یاوه و شعاری بزرگتر از دهان کثیف عجوزه فرقه است. در فرقه رجوی حجاب اجباری، لباس فرم اجباری و دین اجباری است. حتی زنان فرقه رجوی نمی توانند غیر از روسری و دو سه رنگ انتخابی توسط فرقه (قرمز، سبز و سورمه ای) از مدل دیگر حجاب و یا رنگ های دیگری استفاده کنند و در صورت عدم اجرا مورد مواخذه های سنگین قرار می گیرند.
تمام این شعارها یکی از کثیف ترین حقه ها و پزهای نمایشی روشنفکری مریم قجر است چرا که حتی خودش هم نمی تواند بی حجاب در مجامع بیرونی حاضر شود.
ادامه دارد…
مرضیه رئیس‌الساداتی