خشونت، زیاده خواهی، سرکوب، بهره کشی، برده داری نوین و صدها نمونه مشابه دیگر از صفات منحوس رجوی بشمار می روند که در طی سالیان اسارت جسمی و ذهنی اعضای جدا شده از جانب سران باند رجوی به آنها روا شده است و تمامی افراد آسیب دیده از خشونت رجوی پیامدهای ناشی از آن را با خود یدک می کشند.
این واقعیت انکار ناپذیر تعداد زیادی از جداشدگان را مصمم کرد تا برای دست یابی و تحقق اهداف انسانی، حقوقی، مدنی و حتی جزایی در کنار هم قرار بگیرند و برای شنیده شدن صدایشان که تبدیل به یک بغض تاریخی شده بود، علیه رجوی جنایتکار و دستگاه تشکیلاتی سرکوبگر او در شعبه 55 دادگاه روابط بین الملل اقامه دعوی نمایند. طنین و پیام دادگاه اسفند سال 1399 علیه فرقه چنان رسا و گیرا بود که مسعود رجوی رهبر فراری فرقه مجاهدین را از لانه موش بیرون کشید تا فشارهای ناشی از ضربه ای که دریافت کرده بود را کاهش دهد.
با گذشت قریب به یکسال از تظلم خواهی و حق طلبی جداشدگان، امروز شاهد هستیم که در اقصی نقاط جهان هر آنکس که به نوعی از سوی عوامل فرقه رجوی متحمل آسیب های روحی و جسمی گردیده ملاحظات حاشیه ساز را کنار زده و با شجاعت نسبت به آنچه در تشکیلات ضد انسانی رجوی بر آنها گذشته، حقایق را یکی پس از دیگری بر ملا می نمایند. در این رابطه می توان به موضوع کودک سربازی ، تعدی فرماندهان رذل رده بالای رجوی، فریاد رسی برخی از زنان آزاده رها شده از فرقه رجوی استناد نمود. ظلم ستیزی و عدالت طلبی از مفاهیم محوری و برجسته جداشدگان در این کارزار حقوقی بوده که سالیان تحت سلطه رهبران مستبد فرقه مجاهدین امیال و آرزوهایشان به فنا رفته است. با آشکار شدن ماهیت ضد بشری رجوی ناقوس و زنگهای حسابرسی رجوی در درون و بیرون مناسبات به صدا در آمده و به یقین به روز نهایی محاکمه رجوی نزدیک می شویم.
صمد اسکندری