سازمان مجاهدین خلق ادعا می کند که به طور رسمی استفاده از خشونت را در سال 2001 رد کرده است. اگرچه مدارک فوق العاده کمی دال بر این تصمیم چه به زبان انگلیسی و چه به زبان فارسی در دسترس می باشد.
این بخشی از گزارش انستیتو تحقیقات دفاع ملی آمریکا درباره گروه تروریستی مجاهدین است که در سال 2009 انتشار یافت. تا پیش از این تاریخ، آنها علاوه بر اینکه از سال 1986 تا ابتدای 2003 بخشی از ارتش خصوصی صدام به شمار می‌رفتند و نقش قابل توجهی در سرکوب اقلیت های قومی و مذهبی عراقی ایفا کردند، یک ماشین ویرانگر ترور فعال علیه هزاران شهروند ایرانی در دهه 80 و 90 میلادی بودند.
در همین گزارش و در جای دیگری از آن آمده است: « علیرغم رد علنی خشونت از جانب سازمان مجاهدین خلق در سال 2001، سوابق این گروه در اعمال خشونت و درخواست رهبری آن جهت بازگرداندن سلاح هایی که در جریان عملیات آزادی عراق از آنها تصرف شد به طور جدی امکان اعطای حق پناهندگی از جانب کمیساریای عالی پناهندگان را به کل گروه نامحتمل نموه است».
واقعیت این است که مجاهدین هیچ گاه استفاده از خشونت را کنار نگذاشته اند و تمایلی به کنار گذاشتن آن نیز نداشتند. حتی زمانی که به اجبار در سال 2003 توسط نیروهای بین المللی ائتلاف در عراق خلع سلاح شدند همچنان بر ترویج خشونت در جوامع عراق و ایران مشغول بودند. حکم تجدید نظر دادگاه کلمبیای آمریکا در سال 2010 به خوبی گویای آن است که آنها با اینکه سلاح در اختیار نداشتند اما چگونه به اعضای خود آموزش ارتکاب عملیات انتحاری در کربلا، یکی از شهرهای مذهبی عراق را می داده اند!
مجاهدین پس از 2003 تلاش کردند با اتخاذ ژست سیاسی در اروپا و سپس آمریکا، نشان دهند یک گروه سیاسی مخالف حکومت جمهوری اسلامی هستند اما صدها کیلومتر آن سوتر یعنی در داخل خاک ایران و احتمالا به دور از چشم برخی سیاستمداران غربی، هسته های تروریستی جدید خود با نام “کانون های شورشی” را تأسیس کردند تا اقدامات تروریستی جدید خود را این بار با سلاح گرم، احیا کنند.
خروج غیرمنطقی آنها از لیست های تروریستی آمریکا، اتحادیه اروپا و بریتانیا این اطمینان را به آنها داد که به دلیل رفتارهای سیاسی غرب با ایران، اقدامات خشن و ضد حقوق بشری آنها در ایران با واکنش غرب مواجه نخواهد شد.
هرچند که آمریکا و اروپا هنگام خارج کردن مجاهدین از لیست ها، اطمینان نداشتند که آنها خشونت را کنار گذاشته اند و گزارش های آنها این را نشان می دهد اما بازگشت جدی تر مجاهدین به خشونت ورزی، تشویق به حمل سلاح گرم و استفاده از آن برای انتقام و تحریک عناصر خود به اتخاذ رفتارهای خشونت آمیز، همگی نشان می دهد آمریکا و اروپا در خارج کردن این گروه از لیست های تروریستی مرتکب عجله و اشتباه شده اند.
آشکار است که ملاحظات و رفتارهای سیاسی کشورها در تدوین لیست های تروریستی نقش جدی ایفا می کند اما تروریسم پدیده خطرناکی است که آثار منفی آن بر صلح، امنیت و حقوق بشر در همه جای دنیا غیرقابل انکار است و رفتارها و ملاحظات سیاسی در مواجهه با آن امری غیرعقلایی است که تبعات غیرانسانی در پی خواهد داشت. مجاهدین خلق با پذیرش رسمی عملیات تروریستی 10 تیر 1401 در تهران، ابایی از مخفی کردن بازگشت دوباره خود به خشونت ورزی ندارند. بنابراین نهادهای بین المللی و کشورهای متعهد باید نسبت به این رفتار این گروه، متعهدانه عمل کنند.
پذیرش آشکار این عملیات و تعدادی دیگر از عملیات ها در ماه های اخیر در سایت رسمی مجاهدین خلق، به این معناست که دلایلی که بر مبنای آنها این گروه از فهرست تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا خارج شده به طور کامل نقض شده است.
وزارت خارجه ایالات متحده در 28 سپتامبر 2012 در دلایل خارج کردن مجاهدین از لیست، اعلام رسمی مجاهدین مبنی بر کنار گذاشتن خشونت و همچنین عدم انجام اقدامات تروریستی توسط آنها در بیش از یک دهه اخیر (تا 2012) را دلیل خارج کردن آنها معرفی می کند. هرچند که در همین گزارش آمده است که علی رغم اقدام برای خارج کردن آنها از فهرست اما وزارت خارجه ایالات متحده چشمان خود را به روی اقدامات تروریستی سابق گروه نبسته است.
مجاهدین خلق از ابتدای 2018 با تشکیل عملیاتی هسته های تروریستی خود موسوم به کانون های شورشی و اعلان رسمی آن، همه دلایل مطرح شده توسط نهادها و کشورهایی که آنها را از فهرست های خود خارج کردند را نقض کردند و وارد یک مرحله خشونت آفرینی و تروریسم شدند که باید مورد توجه مجامع بین المللی، فعالان صلح و مخالفان تروریسم قرار بگیرد.
لطفا رفتارهای سیاسی را کنار بگذارید و برای مردم، صلح و امنیت و مقابله با تروریسم و خشونت در مقابل مجاهدین خلق بایستید.
سیدرضا قزوینی غرابی