هر چه که اعلام پیروزی میکند، هر قدر گلوپاره میکند که امروز و فرداست که ایران مال او میشود، بازهم در مقابل یک نامه عاطفی منتشر شده از خانواده های اعضای گرفتار در مناسباتش، پریشان حال و عصبانی می شود و قربانیان خود را وادار میکند که ضمن نوشتن نامه ای، بیعت مجددشان را با تشکیلات جهنمی اش علام کنند. و البته که در کنار آن بد و بیراهی را هم نثار خانواده خود بکنند که از سر دلتنگی نامه ای به فرزندشان نوشته اند. سپس با انتشار این مطالب عنوان می کند که این افراد کاملاً داوطلبانه و با اراده کامل، راه ماندن در این فرقه تبهکار و ضدمیهن خود را انتخاب کرده اند. مجاهدان مریمی هستند ولاغیر.
لابد خواننده محترم سطور بالا دریافت که صحبت از سازمان استحاله یافته مجاهدین خلق است که دو هفته ایست در کنار رسانه های کشورهای اربابش گوش فلک را کر کرده و در جهت قبولاندن این مسئله به مردم ایران است که چاره ای جز آماده کردن عنقریب فرش های قرمز برای پهن کردن در برابر دشمنان قسم خورده خارجی و مزدوران داخلی شان در میدان آزادی تهران ندارند.
آیا این پیروزی شگرف موعود اینقدر ارزش نداشت که نامه یکی از خانواده ها با مفهوم درخواست دیدار و یا حق تماس تلفنی در مقابل عظمت این پیروزی عددی بحساب نیآید و باند رجوی در مقام مدافعه و حمله به خانواده های مظلوم برنیآمده و جواب این نامه فوق العاده ساده وابتدائی را در این شکل خشن نداده و حتی با این درخواست موافقت نماید؟
آیا این پیروزی های؟! روزهای اخیر ارزش آنرا نداشت که مریم خانم مقدار بسیار جزیی آنرا از حیث بدست آوردن دل یک خانواده خرج کند که نکرد و با توهین و فحاشی بر علیه یک خانواده گرفتار ادعای طلبکاری هم کرد؟
با این وجود، آیا خواننده محترم فکر نمیکند که رجوی ها به پیروزی های ادعایی محیر العقول خود، اعتقاد قلبی نداشته وتنها برای سرگرم کردن اسرای خود وخوش رقصی دربرابر امپریالیسم، صهیونیسم وارتجاع جهانی تحت سلطه آنها که هستی ما را با تمام قوا هدف گرفته اند، اینهمه یقه درانی و بی تابی میکنند! مسئله جلوگیری از ارتباط این اسرا با خانواده هایشان ، کماکان اولویت آنهاست که تنها درصورت حفظ وضع موجود در تشکیلات، دلارهای باد آورده را به آغوش خواهند کشید؟
رضا اکبری نسب – عضو یکی ازخانواده های اسرای رجوی