این واقعیت را باید بدانیم که فرقه رجوی، در ایستگاه آخر حیات خود و در باتلاق، در گل مانده است. از زمان تاسیس انجمن قانونی آسیلا در آلبانی، علیرغم اینکه هنوز هیچ خانواده ای از ایران میهمان این انجمن نشده است و در واقع به دلیل محدویت های موجود امکان سفر به آلبانی را پیدا نکرده اند، اما پیوندی بسیار عاطفی بین خانواده های دفاتر انجمن های حقوق بشری نجات در ایران و اعضای جداشده سازمان مجاهدین در انجمن آسیلا در تیرانا، برقرار شده است.
رهبران و اعضای مرتبط با سرکوب در فرقه رجوی در آلبانی نیز، تا به امروز تمام توان خود را گذاشتند تا مانع برقراری این پیوند عاطفی و ملاقات حضوری شوند و از تمام پتانسیل های زیرمیزی و ارتباطات دلاری خود با نیروهای مرتبط در آلبانی، برای ممانعت از این دیدار استفاده کرده اند و باید اذعان کرد که تا کنون و تا حدودی نیز، در این مسیر پلید و ضدانسانی موفق عمل کرده اند.
یکی از اعضای جداشده در آلبانی که از شر این فرقه رهایی یافته است، در جواب این سئوال که آیا اعضای سازمان، خانواده های خود را فراموش کرده اند؟ پاسخ داد: مسلما نه، هرگز هیچ عضوی از سازمان خانواده خونی خود را فراموش نکرده است. اما یک بحث واقعی در مورد سازمان وجود دارد و آن بحث مغزشوئی در یک فرقه مخرب ذهن و روح است. در سازمان از صبح تا شب تلاش می شود که خانواده ها را برای امر مبارزه مضر و خطرناک جلوه دهند، در صورتیکه همه بحث ها، پوشالی است و رجوی ها بهتر از همه می دانند که در صورت محقق شدن ملاقات اعضاء با خانواده هایشان، تلاشی سازمان صد در صد است.
جمع حاضر در اشرف 3، یک تجمع بشدت وابسته به مغزشوئی (حصارهای ذهنی) و حصارهای اطراف (حصارهای فیزیکی) است، طبق تئوری های رهبران این فرقه، همه اعضاء باید ایزوله، جدا از جامعه، به دور از زندگی و خانواده ها باشند، وگرنه بسرعت برق و باد در معرض فروپاشی قرار خواهند گرفت.
این همه تلاش و جان کندن رهبران سرکوبگر فرقه از صبح تا شب، نشست های پی در پی طولانی مغزشوئی روزانه، نشست های لایه ای، نشست های عملیات جاری روزانه، نشست های غسل هفتگی، اعترافات اخلاقی و جنسی روزانه، همه در راستای حذف و نابودی این ارتباطات خانوادگی تعریف پیدا می کند. اسم انجمن قانونی آسیلا از زمان تاسیس و تشکیل آن، لرزه بر پیکره پوسیده و زهوار در رفته مریم رجوی افکنده است.
از این بحث باید مطمئن باشیم که آوردن نام انجمن آسیلا در تشکیلات، قطعا یک جرم و گناه نابخشودنی محسوب می گردد و مستوجب عقوبت های سخت فرقه ای خواهد بود. خاستگاه همه این بگیر و ببندها و آزار و اذیت های جداشدگان در انجمن آسیلا هم، دقیقا بدلیل حقانیت این انجمن حقوق بشری می باشد، کلا مریم رجوی و قبل تر از او، مسعود رجوی، با می نیمم های موازین حقوق بشر مشکل داشته اند، چرا که خود، دقیقا در نقطه مقابل حقوق بشر قرار دارند و از مخالفان بحث حقوق بشر و انسانیت و حقانیت هستند.
باید اطمینان داشت که در درون سازمان نزدیک به 90 درصد اعضاء با اجبارات برده ساز تشکیلات مشکل جدی دارند، اما خود را بی پشتوانه و بی دفاع و بی پناه می انگارند، از این بابت هم نمی توان و نباید بر اعضای سازمان خرده گرفت، چرا که سران تشکیلات، سالهاست با تمام قوا تبلیغات می کنند که جداشده ها در بیرون وضعیت خوبی ندارند، به گدایی و فحشا و فساد و بدبختی دچار شدند، هر کس که جدا می شود به نان شب محتاج می گردد و در زباله دانی ها زندگی می کند، مدام تبلیغ می کنند که تشکیلات برای شما بهای کامل داده و یک محیط امن، استریلیزه و بسیار مناسب تدارک دیده است و از این بابت باید هر روز متشکر و ممنون رهبری باشید که تمام فحش و فضیحت ها را بجان خریده و سپر بلای شما شده است تا شما یک زندگی راحت داشته و از بهترین امکانات بهداشتی ، صنفی و… برخوردار باشید! ( گویا اعضای نگون بخت سازمان، این همه سال از جان و مال خود گذشتند که به این نقطه زبونانه برسند).
اعضای سازمان هم که سالهاست در غار زندگی می کنند و دنیای بیرون را ندیدند، همه چیز را یا لااقل بسیاری از گفته های رهبران فرقه را باور می کنند و بدین علت نیز، تا کنون در فرقه ماندگار شدند. اما اکنون راه حل چیست؟ راه برون رفت از این مغزشویی چیست؟
راه حل در یک کلمه “محرک بیرونی” است، تجربه عراق هم نشان داد که علت اصلی تلاشی اشرف و اخراج اعضای سازمان از عراق، نه فقط مشکلات درون مناسباتی، بلکه دخالت خانواده ها و جداشدگان بوده است.
تا کنون در آلبانی، از لحظه ورود سازمان، این فنر عدم ملاقات، فشرده و فشرده تر شده است، هر روز هم بر فشار آن افزوده می شود، اما اولین اشتباه سازمان در آلبانی، مسلما آخرین اشتباه خواهد بود.
نکته مهم، تقویت جداشدگان در آلبانی است. منظور از این تقویت هم فقط بحث مالی نیست، بلکه ارتباط هر چه بیشتر خانواده ها با انجمن آسیلا می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات باشد. البته که در این مسیر، از هر ابتکاری باید استقبال کرد، هر شیوه نو و جدید، می تواند مانند کاتالیزور و تسریع بخش عمل کند، فرقه رجوی در آچمز قرار گرفته است، مریم رجوی از اروپا اخراج شده است، مردم کشور آلبانی پی به ماهیت پلید تروریستی رهبران این سازمان برده اند، تیک تاک ساعت و گذر زمان در آلبانی، به ضرر رهبران فرقه است، باید آستین ها را بالا زد و از همین امروز از تمام کانال های مختلف اعم از سازمان های حقوق بشری، رسانه ها، سازمان ملل متحد، کمیساریای عالی پناهندگان، شخصیت های مستقل حقوق بشری و … جنایات رهبران این فرقه ی ضدبشری را افشاء کرد، یک قلم اینکه چرا در فرقه ی مخوف رجوی، ازدواج ، ارتباط با جامعه، ملاقات با خانواده و فرزند آوری ممنوع است؟ چرا خروج ممنوع است؟ . . .
فرید