– سلام خدمت دوست گرامی، آقای حمید فرخی. حضور شما را در دفتر انجمن نجات خوش آمد می گویم .
حمید فرخی: من هم خوشحالم که در کنار شما هستم .
– آقای فرخی با اجازه شما می خواهم با جنابعالی مصاحبه ای در رابطه با دستگیری اعضای انجمن آسیلا در تیرانا داشته باشم .
فرخی: در خدمت شما هستم.
– لطفا خودتان را برای خوانندگان ما معرفی کنید.
فرخی: من حمید فرخی برادر بهزاد فرخی هستم. ایشان گرفتار سازمان مجاهدین خلق مستقر در آلبانی است. برادرم سرباز بود که با فریب عوامل مجاهدین خلق به آنها پیوست و به کمپ آنها منتقل شد.
– آقای فرخی حتما با خبر شدید که مدتی است تعدادی از اعضای انجمن آسیلا که در تیرانا فعالیت می کنند را ماموران امنیتی آلبانی به کمپ سازمان ملل متحد انتقال داده اند. نظر شما نسبت به این اقدام چیست ؟
فرخی: من خبرها را دنبال کردم. متاسفانه 6 نفر از اعضای انجمن آسیلا را پلیس مرزی آلبانی بازداشت کردند. این عمل غیر انسانی و به احتمال قوی تحت تاثیر و توطئه سازمان مجاهدین انجام گرفته است. شما می دانید که دست سازمان مجاهدین خلق در آلبانی باز است و با رشوه و پول حتی بالاترین مقامات مسئول را می خرد و این توطئه اخیر هم از این موضوع مستثنی نیست . هدف سازمان این است که اعضای انجمن آسیلا را زیر فشار ببرد تا از فعالیت های افشاگرانه علیه سازمان مجاهدین خلق دست بردارند.
– همانطور که می دانید دوستان انجمن آسیلا کارت اقامت کشور آلبانی را داراند، به نظر شما چه هدفی پشت این بازداشت غیرقانونی دنبال می شود؟
فرخی: این کار با توطئه سازمان انجام گرفته است و می توان گفت که سازمان با دادن رشوه به عوامل فاسد در مقامات آلبانیایی سعی می کند جلوی فعالیت های افشاگرانه نفرات انجمن آسیلا را بگیرد. این اقدام دولت آلبانی چهره آنان را در اروپا خراب خواهد کرد چون یکی از اقدامات برای پیوستن به اتحادیه اروپا رعایت حقوق بشر است و این اقدام اخیر دولت آلبانی نقض این کار می باشد .
من بعنوان یکی از خانواده های گرفتار فرقه رجوی این اقدام دست اندرکاران دولت آلبانی را محکوم می کنم. ما به شدت نگران حال اعضای دستگیر شده آقایان حسن حیرانی، مهدی سلیمانی، هاجری، شهباز، احسان بیدی و غلامرضا شکری هستیم و از دولت آلبانی می خواهیم در اسرع وقت دوستان ما را آزاد کنند تا آنان به نزد خانواده شان برگردند .
در ضمن از مجامع بین المللی می خواهم در رابطه با دستگیری بی اساس دوستان انجمن آسیلا بی تفاوت نباشند و کمک کنند تا هر چه زودتر آزاد شوند.
با تشکر از فرصتی که در اختیار من گذاشتند.