خانواده‌های عضو انجمن نجات استان اردبیل، کارزاری تشکیل داده و از نمایندگی نهادهای حقوق بشری در ایران خواستار پیگیری علت مسئولیت‌ناپذیری سازمان ملل در مورد وضعیت آلبانی شدند.
به گزارش فراق، در متن ارسالی جمعی از خانواده های اسیران فرقه رجوی و اعضای نجات یافته این فرقه، خطاب به “ایوو فریسنگ، نماینده کمیسر عالی آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران، “اشتفان پریزنر”، هماهنگ‌کننده مقیم سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران، “علی اشرف مجتهد شبستری”، ریاست دفتر امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران، “نامیگ حیدروف”، رئیس دفتر هماهنگ کننده یونامی در ایران، “زهره الهیان”، رئیس کمیته حقوق بشر مجلس شورای اسلامی آمده است:
سازمان مجاهدین خلق (فرقه تروریستی رجوی) وقتی در عراق بود، صلیب سرخ جهانی تمام مسائل سازمان را پیگیری نموده و هر از گاهی با تعدادی از اعضای این فرقه که تحت بررسی این نهاد بین المللی بودند، دیدار و گفتگو می‌کرد.
وقتی فرقه از عراق به آلبانی نقل مکان کرد و یا بهتر بگویم به اجبار رانده شد، تمامی کارهای مهاجرت را کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل دنبال می کرد تا به سرانجام برسد.
ولی هم اکنون این دو نهاد بین المللی و جهانی کجا هستند و چه می‌کنند؟ آیا فراموش کرده اند تمامی افرادی که در فرقه رجوی هستند توسط آنان ثبت شده و کوچکترین مسائل آنان در آرشیوهای این سازمان ها قابل بررسی است؟ از تصویربرداری، انگشت نگاری و مصاحبه های خصوصی گرفته تا سایر مسائل دیگر.
چرا در حال حاضر از این نهادهای حقوق بشری هیچ اثری در خصوص افرادی که توسط خود این نهادها ثبت شده و برایشان پرونده تشکیل شده است، نیست؟
آیا حقوق بشری که آنان دنبال می کردند و همچنان از آن دم می زنند تاریخ شروع و پایان داشت که دیگر به خاطر اینکه تاریخ مصرفشان به انتها رسیده است مسئولیت هایشان را ترک و دیگر برایشان وضعیت افراد گرفتار در کمپ کاری اجباری “اشرف ۳” و افراد جدا شده از این مقر اهمیت ندارد؟
چرا به هیچ یک از نامه هایی که خانواده ها برایشان می نویسند و درخواست کمک دارند پاسخ نمی دهند؟ در این سالیان انبوهی از پدران، مادران، خواهران و برادران کسانی که در داخل فرقه رجوی هستند نامه نگاری کردند ولی دریغ از یک جواب، دریغ از یک پیگیری و دنبال کردن خواسته این خانواده ها.
سؤال اساسی این است که اگر این سازمان های بین المللی زنده هستند چرا به وظایف خود عمل نمی کنند، اگر قادر به انجام وظایفشان نیستند بهتر نیست که درب دفاتر و نمایندگی هایشان را پلمپ کرده و پی کارشان بروند؟
نکته حائز اهمیت دیگر اینجاست که این نهادها از سازمان ملل بابت حضورشان حقوق دریافت می کنند، این حقوق توسط کشورهای جهان به حساب سازمان ملل ریخته می شود تا آنان بتوانند پاسخگوی نیازهای جامعه بشری در خصوص “حقوق بشر” باشند، اما گویا حقوق بشری که آنان دنبال می کنند از نوع و جنس دیگری است و کشورها و افراد خاصی را در بر می‌گیرد!
قدر مسلم حقوق بشری که برخی از نمایندگی این نهادها دنبال می‌کنند کاملا تبعیض آمیز است و گویا این چارچوب ها منطبق با شرایط خانواده هایی که در جستجوی فرزندان خود در ایران هستند نمی باشد.
عواملی که موجب شده است این سازمان ها از پاسخگویی طفره بروند و به مسئولیت های خود نپردازند را در دو محور زیر می توان جستجو کرد:
۱- ورود برخی کشورهای سلطه گر مانند آمریکا و رژیم صهیونیستی به سیاست های اجرایی این نهادی های بین المللی
۲- نفوذ عوامل فرقه تروریستی رجوی در این سازمان ها با پیشنهاد های مالی وسوسه انگیز
فرقه رجوی در هر دو مورد، موفق عمل کرده و از دو زاویه وارد تصمیم گیری های این سازمان ها می شود. صلیب سرخ که بهانه می آورد رهبران سازمان مجاهدین با صلیب سرخ جهانی هیچ همکاری نمی کنند، از سویی می گویند افرادی که در داخل کمپ “اشرف ۳” واقع در آلبانی هستند مشمول شرایط جنگی نمی باشند و از مسئولیت های صلیب سرخ خارج است!
بر اساس شهادت نجات یافته های فرقه رجوی، سفارت آمریکا در آلبانی به شدت در خصوص تصمیم گیری های کمیساریای عالی پناهندگان دخالت کرده و به دولت مردان آلبانیایی دستور داده که کاری به سازمان مجاهدین و رهبران آن نداشته باشند، اما در عین حال چندی پیش وزارت خارجه آمریکا صراحتا بیانیه ای صادر کرد و گفت که مطلقاً در امور سازمان مجاهدین خلق دخالتی نداشته و آنها را حمایت نمی کند! در حالی که تمام شواهد عکس این را ثابت می کند.
بی سبب نبود که حدود سه سال پیش کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان آلبانی به افراد جدا شده در این کشور گفت که دیگر در امور آنان نمی تواند وارد شود و به طور ناگهانی تمامی ارتباطات خود را قطع کرد. تنها توصیه ای که به افراد جدا شده در آلبانی کردند این بود که برای تأمین هزینه های خود بهتر است به سازمان مجاهدین مراجعه نمایند!
از آن به بعد بود که توطئه های زیادی شکل گرفت، توطئه هایی که نقشه آن از سوی رهبران جنایتکار فرقه رجوی کشیده شد و توسط بخشی از پلیس فاسد آلبانی به اجرا در می آید.
اما نهادهای بین المللی بدانند، خانواده، اولین کانون حقوق بشر جهان تا آخرین لحظه وجود و توان، پیگیر حقوق از دست رفته خود و عزیزانش خواهد بود و این کارزار تا حصول نتیجه ادامه دارد.