تمام فعالیت هایی که این روزها فرقه ی رجوی با عنوان گردهمایی و.. انجام می دهد، چیزی نیست جز تلاش برای خروج از لیست های تروریستی، اما از بدشانسی شان همه ی این دست و پا زدن ها نتیجه ی عکس می دهد و واقعیت وجودی آن ها را بیش از پیش آشکار می کند.
در گردهمایی که در 30 ژوئن به مناسبت سالگرد دستگیری مریم رجوی و همراهانش به جرم فعالیت های تروریستی بر پا شده بود، خانم رجوی مطالبی را عنوان کردند که هر کدام در جای خود قابل بحث و بررسی است، اما یکی از جالب ترین حرف هایش این بود که وعده ی تحت سرپرستی قرار دادن هزار کودک عراقی را می داد!
در مورد این پیشنهاد مضحک چند نکته قابل توجه و یادآوری است. اول این که همان گونه که دکتر البراک نویسنده ی عراقی [ مقاله مقاومت یا ترور، دکتر البراک،روزنامه ی اینترنتی سعودی نت.] در مقاله اش عنوان نموده " ملت عراق هرگز ترورها و آدم کشی های صدام و راه اندازی سازمان های تروریستی مثل مجاهدین خلق که از اختیار زیادی در داخل کشورشان برخوردار بودند را فراموش نخواهند کرد. " آری مردم عراق به این راحتی فراموش نمی کنند که فرقه ی رجوی دست در دست صدام چه خیانت ها در حق کشورشان کرد؟ آن ها فراموش نمی کنند که صدام هم وطنانشان را به راحتی می کشت تا زمین هایشان را در قبال خوش خدمتی ها و جاسوسی ها به رجوی تقدیم کند! آن ها فراموش نکرده اند در حالی که همین کودکان عراقی در فقر و بیچارگی به سر می بردند چه مبالغ کلانی از خزانه ی دولت روانه ی خزانه ی مجاهدین شد تا بیش تر به صدام خدمت کنند! “
اما نکته ی دیگر این که امروز مریم رجوی از تحت سرپرستی قرار دادن هزار کودک عراقی خبر می دهد در حالی که خود به راحتی فرزندان اعضایش را بی سرپرست کرد! تاریخ شاهد گویایی است برای آن چه که رجوی ها بر سر کودکان بیچاره ای آورند که تنها گناهشان این بود که پدرو مادرشان عضو فرقه ی مجاهدین شده بودند تا قربانی اهداف قدرت طلبانه و غیرانسانی مریم و مسعود باشند!
صحنه های رقت بار و دردآور وداع مادران و پدران رنج دیده ی عضو گروه با کودکان بی گناه و ستمدیده اشان در سال 1369 و در هنگام وقوع جنگ خلیج هنوز در حافظه ی افراد بسیاری مانده است و یادآوری اش رنجشان می دهد!
کودکانی که به فرمان مسعود از والدینشان جدا شدند تا طبق گفته ی میترا یوسفی [ یکی از اعضای جدا شده ی فرقه ی رجوی ] به مال التجاره های ارزان قیمتی برای رجوی تبدیل شوند! کودکانی که تمام دوران خردسالی و نوجوانی شان با نگاه کردن به عکس های مریم و مسعود سپری شد و جز دیدن عکس آن ها، شعار دادن برای آن ها و گدایی کردن به نفع آن ها هیچ چیز دیگری از زندگی نیاموختند و در ابتدای جوانی به اشرف بازگردانده می شوند تا قربانی های جدید اهداف رجوی باشند! کودکان به راحتی ابزاری بودند در دست رجوی تا منافع مالی بیش تری را برای فرقه اش جذب کند و از سازمان های مدافع حقوق کودکان مبالغ کلانی در قبال نگه داری آن ها بگیرد!
آیا به راستی چنین کسانی که به اعضای خودشان رحم نکردند و در حق بچه های بی گناه چنین ظلم هایی را روا داشتند هرگز می توانند 1000 کودک عراقی را تحت سرپرستی خود بگیرند؟! آیا این بی شرمانه نیست که مریم تصمیم بگیرد همه ی آن چه را که بر سر فرزندان اعضای خود آورد بر سر هزار کودک درمانده ی عراقی هم بیاورد؟! آیا واقعاً خیالی جز این در سر دارد که این گونه هزار نفر را به مال التجاره ی خود اضافه کند و آن ها را در آینده ی نزدیک در شمار اعضای اشرف به حساب آورد!!!