دوشنبه 18 اردیبهشت ماه 1402 اعضای انجمن نجات خوزستان در ادامه برنامه های افشاگرایانه در خصوص ماهیت فرقه مجاهدین خلق در دانشگاههای آزاد، خاتم و فرهنگیان شهرستان بهبهان حاضر و با موضوع آشنایی با مناسبات درونی و تفکرات فرقه ای مجاهدین خلق به بحث و پرسش و پاسخ پرداختند. در قسمت قبل گفته شد که آقای اکرامی ضمن معرفی، به نحوه جذب خود توسط مجاهدین خلق پرداخت و گفت که بر همین اساس و در منتهای احساس و شور و نه منطق و شعور، مجاهدین خلق را انتخاب کردم.
با رسیدن به پادگان اشرف بود که احساس کردم که آنچه آب می پنداشتم سرابی بیش نبود! و با تناقض وحشتناک شکل و محتوا روبرو شدم. من حول شعارهای استقلال، آزادی وعدالت اجتماعی بود که جذب فرقه مجاهدین خلق شدم. ولی در مناسبات پادگان اشرف که الگوی آنها برای به اصطلاح ایران فردا بود دیدم که به هیچ یک از شعارهایشان معتقد نیستند. در بعد آزادی اعضا از حق هرگونه تماس با خانواده هایشان و حتی نوشتن یک نامه محروم هستند. آنها سالهاست که هیچگونه خبری از وابستگان خود ندارند. داشتن یک عکس از خانواده که خاطر گذشته را برای عضو تداعی می کرد مرز سرخ و جرم محسوب میشد، دو عضو حق این را نداشتند که خارج از چهارچوب های رسمی تشکیلات با یکدیگر رابطه عاطفی داشته باشند و کلا برقراری هر ارتباط دو نفره ممنوع بود.
فرقه ای که از دمکراسی و آزادی برای ایران فردا سخن می گوید در درون مناسباتش یک عضو برای دیدار با برادرش که فقط 500 متر با یکان آنها فاصله داشت می بایست ویزایی با امضای چهار مسئول بالای تشکیلاتی می گرفت! در رابطه با مناسبات و تفکر آنها نسبت به زنان که این روزها مریم رجوی با شعار زن، زندگی و آزادی و پیام ده ماده ای تبلیغات می کند، زنان عضو سالیان است که از یک لباس متحدالشکل استفاده می کنند و حق ندارند حتی چند سانت روسری خود را کنار بزنند! در پادگان اشرف اماکن و سالن های غذاخوری مردان از زنان تفکیک شده است. جالب است که بدانید که حتی پمپ بنزین ها هم جداسازی شده است. مردان حق ندارند به تنهایی وارد اتاق کار زنان شوند و همین مورد در رابطه با مردان هم صدق می کند. زنان از حق هرگونه خودآرایی و استفاده از عطر و ادکلن و یا لباس های با رنگ های شاد محروم بودند. در حالیکه مریم رجوی از شعار حق آزاد تشکیل خانواده و ازدواج برای زنان ایران صحبت می کند ازدواج برای زنان و مردان عضو این فرقه ممنوع و بسیاری از مردان و زنان متاهل مجبور شدند برای وفاداری به آنچه رجوی آن را انقلاب مریم نام گذاری کرده بود همسران خود را طلاق داده و فرزندان خود را به اروپا و در جمع هواداران بفرستند و بدین ترتیب کانون خانواده را متلاشی کرد.
در بعد استقلال که از شعارهای رجوی در سال 58 بود و او بجز خودش در آن سالها همه را وابسته به آمریکا معرفی می کرد در جنگ تجاوزکارانه صدام بر علیه مردم ایران در کنار صدام قرار گرفت و بمثابه ستون پنجم ارتش تجاوز گر بر علیه ارتش و دیگر نیروهای نظامی و مردم عادی وارد جنگ شد و دست خود و اعضایش را به خون آنها رنگین و هزاران نفر از مردم ایران را به شهادت رساند. بدستور رجوی نیروهای مجاهدین خلق سربازان و شهروندان عادی نواحی مرزی را دستگیر و برای تخلیه اطلاعات آنها را به اداره استخبارات (ضداطلاعات) عراق تحویل می داد .
همچنین لازم است اشاره کنم که رجوی برای خوش خدمتی بیشتر به صدام در سال 90 میلادی وقتی اکراد و شیعیان عراقی برای سرنگونی صدام قیام کرده بودند نیروهایش را به بهانه اینکه اکراد عراقی عوامل ایران و قصد دستگیری اعضای فرقه اش را دارند برای سرکوب آنها نیروها را به نواحی شمالی عراق گسیل داد و دستور داد خانه های آنها را در شهرهای توزخورماتو، کفری و کلار را با گلوله های توپ تانک بر سرشان ویران کنند. در جنوب عراق هم با حمایت گارد ریاست جمهوری عراق شیعیان قیام کننده را سرکوب کرد و افراد اسیرشده را تحویل ارتش عراق داد که بعدا همه آنها تیر باران شدند و در پایان انتفاضه صدام سیل کمک های نظامی خود را به کمپ سرازیر کرد و درصدی از درآمد فروش نفت را بعنوان پاداش خوش خدمتی رجوی به او اختصاص داد .
اکرامی ادامه داد درعوض این خوش خدمتی رجوی به صدام باعث شد تا جریان مسئله داری واعتراضات اعضایش اوج بگیرد و رجوی هم سرکوب و اختناق را افزایش داد.
ادامه دارد…