در سایت فرقه رجوی خبر درگذشت مادری به نام زهرا حقیقی منش از قائمشهر درج شد. در این سایت با درج خبر فوت به تعریف و تمجید از خانم حقیقی منش پرداخته که فرزندانش در راه هدف سازمان مجاهدین کشته شدند.
این مطلب را خواندم و این همه تناقض در رویکرد مجاهدین خلق مرا باز هم منزجر کرد. سازمانی که رهبرانش اصولا خانواده را دشمن اول و آخر تشکیلاتشان می دانند و سالهاست که هزاران پدر و مادر را از دیدار با فرزندان شان محروم کرده اند چگونه می تواند به سوگ “مادر” بنشیند؟! آیا جز این است که همچون همیشه تنها و تنها هدفش از درج چنین مطلبی سوء استفاده از نام این مادر بوده است!
اگر مقام مادر محترم است چرا در تمام این سالها هیچ پیام تسلیتی برای صدها مادری که با داغ دوری فرزند، بدرود حیات گفتند، در سایت های فرقه درج نشد؟
تنها جرم این مادران این بود که فرزندان شان را از رجوی مطالبه می کردند و یا نه ، تنها مطالبه شان دیدار و یا شنیدن صدای فرزند بود.
مگر رجوی، اعضا را وادار نمی کرد با سنگ و میله های آهنی در کنار سیاج اشرف در عراق از خانواده ها استقبال کنند؟ مگر در تمام این سالها دلش به حال این مادران سالخورده سوخت که در تمنای شنیدن صدای جرگوشه هایشان ماندند؟ مگر دلش به حال آن مادرانی سوخت که به بهانه جنگ خلیج از فرزندانشان جدا شدند؟
خبر درگذشت این مادر پیر بسیار تاسف آور است ولی سوء استفاده رجوی از این فوت بسیار کار کثیفی است که فکر می کند می تواند با نام بردن و تعریف و تمجید کردن از فردی که دستش از دنیا قطع می باشد به امیال شیطانی خود برسد و از مرگ این مادر ارتزاق کند. رجوی به مرده خوری شباهت دارد که منتظر است تا کسی فوت کند و به تعریف از او بپردازد.
اگر رجوی راست می گوید و دلش به حال مادران و پدران پیر می سوزد اجازه ملاقات به آنان بدهد و یا حداقل اجازه بدهد اعضای گرفتار با خانواده های خود تماس تلفنی برقرار نمایند. رجوی حتی از این حداقل حق هم ترس دارد و اکنون با وقاحت تمام از مادری تعریف می کند که دستش از دنیا قطع می باشد و نمی تواند جوابگو باشد .
هادی شبانی