همینکه مریم رجوی در فرانسه و ایتالیا اتراق کرده و از لحظه ورود پلیس ضد تروریزم آلبانی به کمپ اشرف 3، لحظه ای هم در اشرف آلبانی دیده نشده که به معنای ترک عجولانه آنجا از طرف او و تعدادی از مسئولین رده اول تشکیلات جهنمی رجوی بوده – که البته این ترک کردن عواقب خطرناکی برای باند رجوی از نظر تمرد نیروها و امکان ریزش شان وجود دارد- نشان از وخامت اوضاع تشکیلات مسعود ساخته و مریم پرداخته مجاهدین رجوی دارد!
مریم در فرانسه ویلان و سرگردان است و فقط سعی دارد تا با اجیر کردن سخنرانان پولی مثل مایک پمپئو جنگ طلب، اوضاع را عادی جلوه دهد. مریم رجوی وعده های سرخرمن پمپئو و امثال او را در رسانه هایش جوری منتشر میکند تا به این ترتیب اسرای خود را فریب دهد و چند صباحی بیشتر طوق بردگی شان را در دستان خون آلود خود نگه دارد و به اربابان غربی خود بگوید که هنوز هم می تواند مزدور و برده خوبی باشد.
از طرف دیگر در برخی شهرهای اروپایی تجمعاتی برگزار می کند. گذشته از آنکه با زور و ضرب فرقه ای هم، شرکت کنندگان در این تجمعات به تعداد انگشتان دست هم نمی رسد، نکته قابل تأمل پوشش زنان شرکت کننده در تجمعات شان است.
این مسئله از این حیث قابل توجه است که همین زنانی که بی حجاب در تجمعات مجاهدین شرکت می کنند اگر بخواهند به هر دلیلی وارد تشکیلات و مقرشان وارد شوند موظفند به اجبارات فرقه ای تن بدهند. یعنی علاوه بر حجاب سر ، مجبور خواهند بود درباره مدل و رنگ لباس شان هم تابع مقررات فرقه باشند و حتی برای دقیقه ای هم که شده اجازه اینگونه لباس پوشیدن را نخواهند داشت!
موضوع دیگر جایزه صلح نوبلی بود که به خانمی از ایران داده شد و باند رجوی یک تبریک آبکی به او گفت و در ته دل خود این احساس خطر را کرد که دولت های غربی که جایزه صلح نوبل را بعنوان ابزاری برای تحت فشار قرار دادن کشورهای پیرامونی در دست دارند، با اهدای این جایزه درصدد نشان دادن این مسئله هستند که در آلترناتیو سازی در خارج از کشور شکست خورده و خسته شده اند و میخواهند آلترناتیو خود را به داخل کشور منتقل کنند و این سرشکستگی بسیاری برای باند رجوی است!
آلترناتیوی که قبلا هم نمونه اش را درست کرده بودند که نتیجه ای برایشان نداشت!
مسائل اخیر فلسطین هم چیزی است که وبال گردن رجوی شده و او را دچار مخمصه ای بزرگ نموده است.
چرا که در زمان خود نان و نمک فلسطینی ها را خورده اند و نمیتوانند درمورد این واقعه بزرگ اخیر کاملا ساکت باشند.
اما مشکل کارشان در وابستگی عمیق به رژیم اشغالگر صهیونیستی است و از این بابت، گرفتاری هایی از بابت حمایت یا محکوم کردن جنبش نوین فلسطین دارند و ازاین رو با صدور بیانیه های الکی و محتاطانه ، به میخ و نعل میزنند تا نگذارند اعضای فریب خورده شان از کنه واقعیات باخبر شده و با بدست آوردن جرات و اراده، بر روی رهبران خود تف کنند. چرا که این فریب خوردگان از بابت دوستی با ملت مظلوم فلسطین هم گرفتار فرقه دست ساز رجوی شده اند و حالا میبینند که رهبران مجاهدین دهه هاست که نمک را خورده و نمکدان را شکسته اند و به یکی از دشمنان مردم قهرمان فلسطین تبدیل شده اند!
با وصف کوتاه فوق، مسلم است که باند رجوی گرفتار در میان اینهمه تضاد، حال و روز خوشی ندارد.
رضا اکبری نسب