خدمت خواهر عزیزتر از جانم فرشته همدانی سلام. من مراد هستم برادرت.
فرشته جان یادت هست آخرین بار همدیگر را در شام جمعی در قرارگاه اشرف دیدیم. من اسیر عراق بودم و وقتی بعد از عملیات آخر سازمان فهمیدم به ارتش مجاهدین پیوستی از اردوگاه به خاطر تو به آنها پیوستم و در نهایت وقتی حقیقت آنجا برایم روشن شد هر طور شده از کانال صلیب سرخ و سازمان ملل به ایران برگشتم . خودت خوب خبر داری که آن روز جدایی اجازه ندادند برای آخرین بار تو را ملاقات کنم. لابد خودت از تصمیم آن تشکیلات بهتر آگاهی.
بگذریم، اکنون 35 سال است در آن تشکیلات بسته هستی. خانواده ات هر روز و در هر اتفاقی که این سالها در آنجا افتاده، از جنگ و عملیات های تروریستی مجاهدین در مرزها و بعد از آن جنگ آمریکا علیه صدام در سال 69-70 و سقوط صدام در سال 82 و بعد از آن وقایع هر روز در اشرف و لیبرتی و اکنون در آلبانی، با استرس و دلهره زندگی کردیم و همیشه نگران تو بودیم.
اینک بنده به عنوان برادرت و کسی که به خاطر تو ریسک آمدن به سازمان را پذیرفتم و تجربه وصل و جدایی را دارم از تو خواهش می کنم اکنون که به واقعیت رسیدی در خلوت خود مرور کن و به خودت پاسخ منطقی بده، والسلام.
منتظرت هستیم
برادرت مراد