ستاد داخله یا همان بخش داخله سازمان،از ابتدا تا الان زیر نظر مستقیم مسعود رجوی و مریم، هدایت می شود. مسعود رجوی همیشه از شیوه های مختلف سعی کرده است که از این کانال، به حکومت و مردم ضربه بزند، هر بار هم مدعی شده است که این بهترین شیوه در شرایط فعلی برای سرنگون کردن حکومت ایران است، اما هر بار هم این تاکتیک ها سر در گل فرو برده است.
در آخرین تلاش نیز سراغ کانون های شورشی رفته است، (سازمانی که هیچ ملاء اجتماعی ندارد، این شیوه ها برایش مثل سم عمل میکند)، اما او بهتر از همه می داند که این شیوه های کذایی، دردی از دردهای او را درمان نخواهد کرد. هدف او از این شیوه ها یکی مصارف داخل فرقه ای است که بیکار ننشستیم ، دوم هم درگیر کردن تعدادی از خانواده ها با نیروهای امنیتی و گرفتن تلفات از مردم عادی، برای تبلیغات فرقه ای است.
تک تک پرونده های جنایات درون کشوری سازمان، از کانال ستاد داخله عبور می کند، البته به لطف الهی و سرفصل 30 خرداد 1402، که پلیس و نیروهای امنیتی آلبانی وارد اشرف 3 شدند، فعالیت های تروریستی ستاد داخله فروکش کرده و رنگ باخته است.
زمانی که خود در مناسبات حضور داشتم، به روشنی واضح بود که اعضای سازمان به دو دسته عمده تقسیم شدند: یکی اعضای ساده و سیاهی لشکر سازمان ، که در اکثریت 90 درصدی بودند، عمدتا در کارهای فیزیکی و بیگاری ، کار می کردند و هیچ نقشی در سیاست های سرکوبگرانه سازمان نداشتند و مثل سنگدانه و ماسه و شن در بتن بودند، عده دیگری که در اقلیت و زیر 10 درصدی بودند، سران سرکوب و جنایتکارانی بودند که با تمام عزم خود و از هر راه ممکن ( حتی کشتن مردم بیگناه ) سودای رسیدن به قدرت را داشتند و از هیچ پرنسیب انقلابی برخوردار نبودند. این درصد کم ، همیشه مشغول سرکوب و زندانی و شکنجه کردن آن 90 درصد بودند، قسمتی از این 10 درصدی ها هم در قسمت ستاد داخله بودند و از جمله سفاک ترین جنایتکاران عملیات های تروریستی داخل عمل می کردند. آنها (تقریبا یک درصد اعضای سازمان این عقیده مردم کشی را دارند) عمیقا معتقد بودند که هر کس به سازمان نپیوسته است، مردمی هستند که مستوجب مرگ هستند، در عملیات ها هم اگر کشته یا زخمی شدند، مثل بنزین روی آتش عملیات های تروریستی مفید عمل می کنند، این نفرات ستاد داخله در طرح های خود ، هیچ مرز سرخی نداشتند، زن ، بچه ، جوان ، نوجوان و پیر و حتی سالمندان و بیماران بیمارستان ها هم از نظر آنها خائن به رهبری شان تلقی شده و مرگ آنها را بد نمی دانستند.
تا کنون هم هر دادگاهی تشکیل شده است، نوک تیز دادخواهی شاکیان، متوجه رهبری سازمان و این یک درصدی ها بوده است . اکنون در دادگاه 21 آذرماه جاری هم ، بی شک احکام صادره متوجه این یک درصدی ها خواهد بود، چرا که بیشترین جنایات انجام شده در گذشته و حال ، از ناحیه این یک درصدی های جنایتکار بوده است، آنها هرگز به صغیر و کبیر رحم نکردند، اگر زور آنها می رسید ، تک تک مخالفان سازمان ( جداشده ها) و مردم ایران را تا آخرین نفر از دم تیغ می گذراندند تا به حکومت و قدرت و ثروت برسند، بی گمان تمام بنگاههای اقتصادی سازمان در اروپا و آمریکا و آفریقا ، توسط همین جنایتکاران در قسمت رهبری سازمان اداره می شوند. آنها در تردد آزادانه بین کشورها هستند و امور اقتصادی رجوی ها را حل و فصل می کنند، اگر دادگاه جاری و احکام صادره آن، این اسامی را مدنظر قرار دهد و با همکاری پلیس بین الملل نسبت به محدود کردن آنها اقدام کرده و حکم دستگیری آنها در کشورهای جهان صادر و استرداد آنها به ایران پیگیری قضائی شود، این امر یک ضربه کاری بر پیکره فرتوت و جنایتکار این فرقه خواهد بود.
چرا باید فرانسه به چراگاه و مرتع چنین تروریست هایی مبدل گردد؟ چرا نباید املاک و شرکت های اعوان و انصار تروریست های رجوی نشان، در فرانسه و دیگر کشورها، بابت غرامت جنایات رجوی ها ، مصادره نشود؟ آیا امروز زمان آن نرسیده است که بصورت عملی و نه در حرف و شعار، سران جنایتکار رجوی ها محاکمه گردیده و احکام سنگین اجرایی برایشان صادر شود؟
ما جداشدگان استان آذربایجان شرقی ، قویا از دادگاه 21 آذر خواهان رسیدگی دقیق به جنایات سرگردگان جانی سازمان دراین دادگاه بوده و مصرانه می خواهیم احکام صادره به سنگین ترین شکل ، اعمال تروریستی سازمان را محکوم کرده و احکام عملی و اجرائی برایشان صادر کند، همچنین احکام صادره در دادگاه اسفند 1399 نیز مورد توجه مجدد قرار گرفته و نسبت به مشخص نمودن منابع مالی آن رای ها ، جهت پرداخت غرامت به جداشدگان ، اقدامات عملی انجام پذیرد.
در حدیث داریم :
یک ساعت عدالت، از یک سال عبادت بهتر است. زیرا بی‌عدالتی، فضای نا امنی را به وجود می‌آورد به طوری که تعدادی از مردم نسبت به تمام چیزها حتی عبادت خداوند هم به شک می‌افتند.
محمدرضا مبین