اکنون سالهاست که چهارشنبه سوری ، این جشن ملی و باستانی ایرانیان دستاویزی برای خودنمایی فرقه فاسد و بدنامی به نام مجاهدین شده است.
وضعیت اسف بار مجاهدین را می توان با ضرب المثل ایرانیِ “سال به سال دریغ از پارسال” بخوبی توصیف کرد که اقدامات سخیف این فرقه طی سالهای گذشته جز بی آبرویی چیزی عاید این فرقه بدنام نکرده است.
ترکیدن باد “کانون های شورشی” و آویزان شدن از جشن ملی چهارشنبه سوری ایرانیان بیان اوج استیصال این فرقه در تأثیر گذاری بر جامعه ایرانیان است.
وضعیت فلاکت بار ارباب اسرائیلی بعد از عملیات طوفان الاقصی، سگ دو زدن های مریم رجوی برای خلاصی از عواقب دادگاه تهران، مرگ و میر بالای اعضاء با افزایش سه برابری به نسبت پارسال ،افزایش روند جدایی ها و منتقدان در اردوگاه این فرقه در آلبانی، گردهم آمدن جداشدگان در تشکلی بنام “انجمن نجات آلبانی”، شکست های پی در پی در اجرای پروژه های غربی در داخل کشور، سقط شدن مسعود رجوی و . . . ، مریم رجوی این بیوه ۷۱ ساله را در تنگنای ادعاهای واهی خویش سرگردان و آواره به هر سویی دوان کرده است.
بی توجهی مردم شریف ایران به اراجیف چندین ساله این فرقه بر کسی پوشیده نیست.
اما نیاز فرقه و سران فاسد و بدنام آن به دستاورد، حتی پوشالی، باعث گردیده است که امسال هم در صدد سواستفاده از جنش ملی ایرانیان در روز چهارشنبه سوری برآید. تا با دروغ و فریبکاری امیدی در دل سالمندان بیمار در اردوگاه بشدت قرنطینه شده این فرقه در آلبانی بوجود آورد.
چه سالهایی را که مریم رجوی با دروغ و دادن شعار “امسال سال سرنگونی است” سپری نکرد، و اعضای نگونبخت را سر کار نگذاشت، وقتی دید چند سال پشت سر هم هیچ اتفاقی نیفتاد، از بیرون به درون بازگشت تا با شعار “سرفرازی” یک سال دیگر را سر کند. در سال ۱۴۰۰ اما، دیگر از نای و نفس افتاد و با بی آبرویی تمام از شعار “سال تعیین کننده ۱۴۰۰” آویزان شد.
اکنون بیایید شعارهای ملکه دروغ در همین چند سال گذشته تحت عنوان “فراخوان ستاد اجتماعی مجاهدین” به مناسبت روز چهارشنبه سوری را در کنار هم قرار دهیم و آنها را مرور کنیم تا بفهمیم چگونه این روباه پیر و بیوه هرزه سوار بر اسب توهمات اش در میان مردم ایران و هم اعضای نگونبخت خویش تبدیل به یک دلقک و احمق تمام عیار شده است.
فراخوان ستاد اجتماعی مجاهدین – ۱۳۹۶/۱۲/۰۲
“جشن ملی چهارشنبه سوری؛ جشن آتش برای روشنایی و آزادی در ظلمت استبداد آخوندی فرا می‌رسد. قیام ایران زمین، بار دیگر، شعله‌ور می‌شود. پرچمهای برافراشته کاوه‌های آهنگر و آتش‌افروز در هزار اشرف به اهتزار در می‌آید.”!!!
فراخوان ستاد اجتماعی مجاهدین – ۱۳۹۷/۱۲/۱۰
“جشن ملی چهارشنبه سوری فرا می‌رسد. آخرین هفته سال را به هفته اعتراض و آتش علیه اهریمنان . . . تبدیل کنیم . . . با قیام ِآتش در چهارشنبه سوری، به استقبال سال جدید می‌رویم.”!!!
فراخوان ستاد اجتماعی مجاهدین – ۱۳۹۸/۱۲/۱۹
“در جنگ سرنوشت . . . در چهارشنبه سوری در هر کوی و برزن آتش بپا کنیم. ترس و سکون و سکوت را در شعله‌های آتش بسوزانیم.”!!!
فراخوان ستاد اجتماعی مجاهدین – ۱۳۹۹/۱۲/۰۹
“در روزهای پایانی سال۱۳۹۹ و در استقبال از سال تعیین‌کنندهٔ ۱۴۰۰، . . . در هر کوی و برزن آتش بپا کنیم و جرقه‌ها و گدازه‌های آتشفشان سرنگونی را بر سر و روی جنایتکاران و قاتلان فرزندان رشید مردم ایران بباریم.”!!!
روزهای پایانی سال ۱۴۰۰ هم ملکه دروغ همان اراجیف سالهای گذشته را تحت عنوان “فراخوان ستاد اجتماعی مجاهدین” در تاریخ دهم اسفند ماه تکرار کرد و نوشت: “در آخرین چهارشنبه سوری قرن چهاردهم، . . . چهارشنبه سوری را به یک کارزار ملی علیه دشمن اشغالگر و ضدبشری تبدیل کنیم . . . و باید راه قیام و سرنگونی را در سال جدید هموار کرد.”!!!
فراخوان ستاد اجتماعی مجاهدین – ۱۴۰۱/۱۲/۰۵
“در کارزار سراسری چهارشنبه آتشین که از ۱۵اسفند ۱۴۰۱ آغاز می‌شود، در هر کوی و برزن آتش به‌پا کنیم و به استقبال نوروز و سال نو برای سرنگونی و پیروزی پیش بتازیم! تنها جواب شیخ آتش، آتش شعله بر کَش”
امسال هم کپی همان فراخوان پارسال با تغییراتی اندک در تاریخ اول اسفند ۱۴۰۲ صادر شده است خوب نگاه کنید:
“در کارزار سراسری چهارشنبه آتشین که از ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ آغاز می‌شود: در هر کوی و برزن آتش به‌پا کنیم و مراکز سرکوب و غارتگری رژیم را درهم بکوبیم. تنها جواب شیخ آتش، آتش شعله بر کَش!”
نتیجه اینکه زوال پایگاه اجتماعی و مرگ سیاسی مجاهدین در ایران، حاصل؛ رویکرد تروریستی – خشونت طلبی، وطن فروشی ، پیوستن به ارتش صدام ، فعالیت های جاسوسی به نفع سرویس های اطلاعاتی غربی بویژه اسرائیل و برخی از کشورهای عربی بوده است.
اکنون نیز بعد از گذشت ۷ سال از اخراج این فرقه از خاک عراق و تبعید به کشور آلبانی ، تمامی فعالیت هایشان تحت عنوان “سرنگونی”در فضای مجازی نیز به یک طنز تلخ و عبرت آموز در تاریخ معاصر ایران تبدیل شده است.
بنابراین چنین وضعیتی این پیام را به مقامات دولت آلبانی، ارگانهای حقوق بشری و صلیب سرخ جهانی دارد که هر چه زودتر به داد اعضای نگوبخت این فرقه در آلبانی بشتابند که حیات اعضاء ، همان مرگ تدریجی آنهاست که در نقطه ای به خاموشی ابدی تبدیل شود.
نویسنده : علی صدر