در ادامه گفتگوهای نوروزی با اعضای انجمن نجات آلبانی، اریسا رحیمی با محمدرضا صدیق گفتگو کرد. در این گفتگوی صمیمانه محمدرضا صدیق از چگونگی جذب شدن به سازمان گفت.
محمدرضا صدیق توضیح میدهد در سال 1381 در جستجوی کار به ترکیه رفت و در استانبول گرفتار عوامل مجاهدین خلق شد. او در پی افتادنش در دام مجاهدین، 20 سال از عمرش به باد رفت.
صدیق در پاسخ به پرسش اریسا رحیمی درباره چگونگی زندگی در تشکیلات مجاهدین خلق میگوید: “با من مثل برده رفتار میکردند و من سخت ترین کارها را برای آنها میکردم…با توجه به مغزشویی که شده بودیم همگی بدون استثنا به این باور رسیده بودیم که برای سرنگونی رژیم مبارزه میکنیم.” به گفته صدیق در تشکیلات مجاهدین خلق همه موضوعات ختم به مریم رجوی می‌شود.
محمدرضا صدیق تاکید میکند که هدف تشکیلات مجاهدین خلق تحقیر فردیت و شخصیت انسان است. او میگوید: “برای مثال اگر در کار خسته میشدی مورد حمله قرار میگرفتی و هزاران مارک میخوردی تا خرد شوی و این نامش کار تشکیلاتی بود.”
او اکنون در بیرون از جهان بسته مجاهدین خلق احساس خوشحالی میکند و علت آن را چنین بیان میکند: “از زمانی که جدا شدم خود برای همه امورات زندگی ام تصمیم میگیرم و زندگی واقعی با آنچه سازمان برای ما از جهان بیرون ترسیم کرده بود خیلی فرقه می‌کرد.”
او در پایان ضمن تبریک سال نو به بینندگان و به ویژه به خانواده های انجمن نجات که فرزندانشان درون تشکیلات رجوی گرفتار هستند، برای دوستان سابقش که در تشکیلات هستند آرزو کرد که در سال تازه عزم راسخ برای رها کردن خویش از حصارهای فرقه بدست آورند.