رضا جان سلام، امیدوارم خوب و سالم باشی.
امیدوارم هر چه زودتر تو را ببینم. نمی دانی چقدر دلم برایت تنگ شده است. زمانی که در عراق بودی سر از پا نمی شناختم و چند بار به عراق سفر کردم به امید اینکه تو را ببینم ولی موفق نشدم. هر بار به عراق سفر می کردم و تو را نمی دیدم ، با کوله باری از حسرت راهی خانه می شدم. حسرت دیدارت به دلم مانده است. هر روز با خودم می گویم رضا چه زمانی می خواهد برگردد پیش ما؟!
رضا جان واقعاً از زندگی در آن کمپ و حصار بسته خسته نشده ای؟
رضا جان، من و همه خانواده خوب هستیم. و تنها نبود تو در بین خانواده ما را اذیت می کند. ما همیشه به یادت هستیم. برادرم تصمیم بگیر و خودت را از کمپ جهنمی مجاهدین نجات بده، هنوز دیر نشده همگی منتظر آمدنت هستیم .
به امید دیدار
برادرت حسن