سلام خواهر عزیزم، قبل از هر چیز سال نو را به تو تبریک میگویم. در این سالهای دوری و فراق همیشه به یادت بودم. پدر و مادر و خواهران مان هم لحظه ای از یاد تو غافل نبوده اند. آرزوی همگی ما سلامتی توست و امیدواریم که امسال سال رهایی تو باشد.
خواهر عزیزم خودت میدانی که چقدر برایم عزیز هستی. در آن سالی که به اشرف آمدم و دست های تو را گرفتم و در چشمانت نگاه کردم. تو هم دستم را فشار می دادی و من متوجه شدم که ناخواسته در دام این فرقه گرفتار شده ای. هنوز بعد از چند سال آن لحظات را فراموش نمی کنم.
من با دیدنت در آن شوی مسخره متوجه شدم که تو را مجبور به ماندن کرده اند ولی نگران نباش ما تو را درک می کنیم و امید به رهایی تو داریم.
در این ایام به خرم آباد رفتم و در کنار آقای میرزایی از اعضای جدا شده مجاهدین به جاهای دیدنی شهر خرم آباد رفتم و با او که تو و همسرت ساسان را می شناخت، صحبت کردم. ایشان هم از مهربانی شما و اینکه چقدر از فرقه ناراحت و ناراضی هستید گفتند. زهرا جان ایکاش شما هم در کنار ما میبودید.
خواهرم مطمئنم آن مهر و محبت خانوادگی در وجودت موج می زند و احساسی در وجود من است که می گوید امسال پایان دوری هاست. زهرای عزیز و نازنینم هنوز دیر نشده ما منتظر هستیم. خانواده را از چشم انتظاری دربیاور و همه ما را خوشحال کن. با تمام وجود دوستت دارم و منتظرت هستم.
برادرت کریم