هنوز هم کابوس آن روزهای حضور در تشکیلات مجاهدین را می بینم

علی زمانی از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق و عضو کنونی انجمن نجات آلبانی مهمان برنامه دورهمی بود.

زمانی که سابقه 20 سال حضور در تشکیلات رجوی را دارد، در گفتگو با خلیل انصاریان درباره تفاوت های زندگی درون و بیرون از تشکیلات مجاهدین توضیحاتی ارائه می کند.

عضو سابق سازمان مجاهدین خلق معتقد است زندگی داخل تشکیلات و زندگی بیرون از آن اصلاً قابل قیاس نیست: در درون تشکیلات مجاهدین خلق اراده تو در دست خودت نیست. همه چیز در تملک تشکیلات است. مثل زندان است با این تفاوت که در زندان با ذهن افراد کاری ندارند اما در تشکیلات با ذهن و فکرت هم کار دارند. مثلاً اگر فکر خانواده و فرزند باشی باید افکاری که از ذهنت گذشته را بر روی کاغذ بیاوری و در جمع بخوانی.

علی زمانی که 8 ماهی است که به دنیای آزاد خارج از مناسبات فرقه قدم گذاشته میگوید هنوز هم کابوس آن روزهای حضور در تشکیلات مجاهدین را می بیند: به خاطر فشارهای روحی و روانی که طی این 20 سال بر من وارد شد، اسم سازمان را که می شنوم کابوس می بینم و به هم می ریزم.

عضو کنونی انجمن نجات آلبانی با بیان اینکه در طول 20 سال حضور در تشکیلات مجاهدین خلق از ارتباط با خانواده محروم بوده است، از دوستان سابقش که هنوز در کمپ مانز در اسارت به سر می برند می خواهد تا خود را رها کنند.

او در این باره می گوید: دوستان عزیز من گرفتار ایدئولوژی پوسیده رجوی هستند و فکر می کنند اگر به زندگی آزاد رو بیاروند با مشکلات برخورد می کنند. می خواهم بگویم اینطور نیست. بچه ها اینجا هستند و به آنها کمک می کنند. می توانند کار کنند. ازدواج کنند. بلافاصله با خانواده تماس بگیرند.