نگاهی به شکست های پی در پی مجاهدین خلق در یک سال اخیر – قسمت دوم

در قسمت قبلی درباره شکست سنگین فرقه در آلبانی که با ورود پلیس این کشور به مقر فرقه در تاریخ 30 خرداد 1402 شروع شد و در ادامه به محدودیت های شدیدی که برای فرقه در آلبانی ایجاد شد و ممنوع الورود شدن مریم رجوی اشاره کردم و گفتم که نخست وزیر آلبانی برای فرقه مجاهدین خلق خط و نشان کشید که اگر بخواهند از مهمان نوازی کشور آلبانی سوء استفاده کرده و خلاف قانون و منافع این کشور عمل کنند، باید از آلبانی بروند. در این ماجرا مشخص شد که فرقه رجوی در هر جا هست نمک می خورد و نمکدان می شکند و احترامی برای قانون و مانع کشور میزبان قائل نیست.

بدنبال رو شدن دست فرقه رجوی و اینکه برای دولت و پلیس این کشور مشخص شد که آنها چقدر قانون شکن هستند و به منافع کشورشان ضرر خواهند رساند، رفتار پلیس و دولت آلبانی که تا قبل از رو شدن دست رجوی ها، گوش شنوایی برای دروغ های رجوی ها داشتند، با جداشدگان تغییر کرد تا حدی که جداشدگان با همراهی تعدادی از شهروندان آلبانیایی اقدام به تاسیس انجمن نجات در آلبانی با مجوز قانونی و دفتر و آرم مشخص نموده و شروع به فعالیت کردند.

در این قسمت به یکی دیگر از شکست ها و ضربات مهمی که فرقه رجوی طی یک سال گذشته متحمل شد یعنی بلند شدن فریاد کودکانی که در اواخر دهه 60 رجوی ها آنها را از والدین شان جدا کرده و برخی ها را بعد از نوجوانی با وعده دیدار با پدر و مادر به قرارگاه اشرف کشانده و به عنوان کودک سرباز مورد سوء استفاده قرار دادند می پردازم.

صداهایی که به فیلم تبدیل شدند

در تاریخ 11 بهمن 1402 در جشنواره فیلم گوتنبرگ (سوئد) فیلم مستند “کودکان کمپ اشرف” پخش شد. این فیلم درباره زندگی چهار نفری است که در زمان طفولیت و کودکی در سال های 69 تا 70 از پدران و مادران شان که عضو فرقه رجوی بودند جدا شده و به کشورهای دیگر فرستاده شدند و مشکلاتی که بدلیل این جدایی با آنها مواجه شدند را به نمایش می گذاشت.

سران فرقه تروریستی رجوی در هراس از افشای هر چه بیشتر ماهیت شان توسط این فیلم، در مقابل آن واکنش های شدیدی داشتند و تلاش کردند تا هم نمایش آن را تحت تاثیر قرار داده و هم از ادامه نمایش آن جلوگیری کنند. برخی از اقدامات آنها عبارت بودند از:

– با توجه به اینکه زمان و مکان پخش این فیلم از قبل اعلام شده بود، تعدادی از نفرات فرقه از چند ساعت قبل از شروع اکران فیلم اقدام به برگزاری تجمع در مقابل همان سینمایی که این فیلم را پخش می کرد نمودند و اعلامیه ای که در آن فیلم را به “انجمن نجات” نسبت می داد، پخش کردند.

– همزمان با تجمع در بیرون سینما، 20 تا 25 نفر از هواداران فرقه به عنوان تماشاچی بلیط خریدند تا صندلی ها اشغال شده و نفرات کمتری این فیلم را ببینند. این افراد در پایان فیلم با دوره کردن هیئت داوران، کارگردان و تهیه کننده فیلم، نسبت به نمایش فیلم با صدای بلند اعتراض کرده و فضای متشنجی را ایجاد نمودند که موجب شد برخی از تماشاچیان سوئدی ترسیده و سالن را ترک کنند. دو تن از این افراد که خود از کودکانی بودند که سران فرقه آنها را از والدین شان در عراق جدا کرده و به خارج فرستادند، اقدام به ایجاد سر و صدا به زبان های انگلیسی و آلمانی نمودند (احتمالاً زبان سوئدی بلد نبودند) و اقدام رجوی ها در جداسازی کودکان را اقدامی انسانی و دلسوزانه می خواندند! و به این ترتیب تلاش داشتند اذهان سوئدی های حاضر در سالن را نسبت به حقایق مطرح شده در فیلم مخدوش نمایند.

– صدور اطلاعیه بر علیه فیلم و سازندگان آن

– برگزاری تجمع همراه با سخنرانی در شهر یوتوبوری (سوئد) که سخنرانان آن بر علیه این فیلم صحبت کردند.

– نامه یکی از حامیان آلمانی و فعال فرقه به نام “مارتین پاتسلت” به مدیر جشنواره فیلم برای جلوگیری از نمایش فیلم، وی در این نامه تلاش نمود تا این فیلم را ساخته وزارت اطلاعات ایران جا بزند و محتوای آن را دروغ خواند.

– نوشتن نامه به مسئول روابط عمومی کلیسای سوئد بر علیه این فیلم و عوامل آن

– درج تعداد زیادی مقاله و مطلب در سایت های فرقه بر علیه این فیلم و پخش برنامه های مختلف از تلویزیون فرقه در ضدیت با این فیلم و سازندگان آن

سران فرقه با این اقدامات می خواستند از بالا آمدن این فیلم در رقابت های جشنواره جلوگیری کرده و جلو موفقیت های بعدی آن را سد کنند. زیرا فیلم هایی که در این جشنواره ها شرکت می کنند، به ویژه فیلم هایی که برگزیده شده یا جایزه می گیرند از سوی تلویزیون های کشورهای مختلف خریداری و بعداً در شبکه های تلویزیونی مختلف پخش می شوند. رجوی ها از آن ترس داشتند که نمایش گسترده تر این مستند در دیگر کشورهای جهان به آگاهی عمومی در مورد ماهیت فرقه آنها منجر شود. اما تاثیر این فیلم در افشای ماهیت فرقه مجاهدین خلق آنقدر زیاد بود که مریم رجوی چند بار علیه آن موضع گرفت.

در نهایت اما اقدامات فرقه مجاهدین خلق بر علیه این مستند که مصداق بارز ترویج سانسور و خفه کردن صدای مخالف بود، نه تنها توفیقی نیافت بلکه صدای کودک سربازان بلندتر و بلندتر شد و بیشتر در معرض شنیدن قرار گرفت.

اقدامات فرقه مجاهدین خلق بر علیه این فیلم و عوامل آن تاثیر معکوسی داشت که از آن جمله می توان موارد زیر را برشمرد:

– تعداد 169 نفر از ایرانیان مقیم خارج کشور با دیدگاه های مختلف در بیانیه ای از افرادی که راز زندگی خود را برملا کرده و حقایق را افشا نمودند حمایت کرده و نوشتند : ” ما امضاکنندگان این بیانیه از آزادی بیان کودک ‌سربازان سابق در سازمان مجاهدین و دیگر کودکانی که در سال ۱۳۶۹ توسط مجاهدین از خانواده‌هایشان در اردوگاه اشرف جدا شده و به کشورهای دیگر فرستاده شدند، حمایت می‌کنیم. . . . برخی از آنان پس از سه دهه، سکوت خود را شکسته‌اند و از سرنوشت دردناک‌شان سخن می‌گویند. لازم است یادآوری شود که سازمان مجاهدین در مورد سرنوشت این کودکان هیچگاه هیچ گزارشی منتشر نکرده و از وضعیت بسیاری از آنان اطلاعی در دست نیست. . . . روز چهارشنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۲ (۳۱ ژانویه ۲۰۲۴) فیلم مستند “بچه‌های کمپ اشرف” در جشنواره سالیانه فیلم گوتنبرگ در سوئد، با کارگردانی “سارا معین” و تهیه‌کننده آن “لیندا موتاوی” به نمایش درآمد. در این فیلم سرگذشت امیر وفا یغمائی، پروین حسین نیا، حنیف بالی و عاطفه سبدانی که در سوئد زندگی می‌کنند، روایت شده است. این افراد، کودکی خودشان را در مناسبات سازمان مجاهدین خلق در عراق گذرانده بودند زیرا پدر و مادرشان اعضای این سازمان بودند.”

– کتاب زندگینامه عاطفه سبدانی، بانوی سوئدی_ایرانی که سازمان مجاهدین خلق او را در مسیری سخت رها کرد، با نام “دستهایم در دست خودم” در کشور سوئد و به زبان سوئدی منتشر شد.

– روز 21 خرداد 1403 روزنامه معتبر و معروف لوموند چاپ فرانسه مطلبی با عنوان “ما، کودک سربازان سازمان مجاهدین خلق” را منتشر نمود. این مطلب که توسط روزنامه نگاری به نام “غزل گلشیری” تهیه شده بود، گزارش مشروحی است درباره سرنوشت سه تن از اعضاء سابق فرقه رجوی که از کودکی و نوجوانی در این فرقه بودند. گزارش فوق الذکر در چهار صفحۀ کامل روزنامه لوموند همراه با تعدادی عکس منتشر گردید. انتشار این گزارش چه از بابت درج آن در یک روزنامه معتبر و بسیار مطرح فرانسوی (فراموش نشود که فرانسه مقر اصلی فرقه تروریستی رجوی در اروپاست و مریم رجوی نیز در آن کشور حضور دارد) و چه از بابت روزنامه نگاری که این گزارش را تهیه کرده یعنی خانم گلشیری که خبرنگاه لوموند در حوزه خاورمیانه با تمرکز بر مسائل ایران و افغانستان است و تاکنون نیز گزارش های گوناگونی به زبان فارسی، انگلیسی و فرانسوی منتشر کرده است حائز اهمیت بسیاری است و بدون شک یک ضربه بزرگ حقوق بشری و سیاسی به فرقه تروریستی رجوی خواهد بود.

خانم گلشیری در پی انتشار گزارش اخیرش در لوموند درباره مستند بودن این گزارش در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: “بیش از یک سال کار، ده ها شاهد و یک تیم سخت کوش. بسیار به این گزارش تحقیقی افتخار می‌کنم.”

– روز 28 خرداد فیلم مستند “کودکان کمپ اشرف” از شبکه “اس وی تی” تلویزیون سوئد و به زبان سوئدی به نمایش درآمد.

– اکران مستند زندگی عاطفه سبدانی در شبکه ملی سوئد

– فعالیت گسترده تعدادی از کودک سربازان که روز به روز بر تعدادشان افزوده می شود و به افشاگری می پردازند همچون عاطفه سبدانی، امیر وفا یغمائی، پروین حسین نیا، حنیف بالی، محمدرضا ترابی، امین گل مریمی، ژینا حسین نژاد، زینب حسین نژاد و . . .

ادامه دارد…

ایرج صالحی