در پی اتهامات عوامل مجاهدین خلق به کودک سرباز پیشین خود، حنیف حیدر نژاد چند نکته را درباره اتهام زنی های عوامل فرقه علیه اعضای جدا شده یادآوری کرد.
در هفته گذشته یکی از عوامل تشکیلات مجاهدین خلق در فضای مجازی با انتشار اسنادی از پرداخت پول به یکی از کودک سربازان سابق پس از خروجش از تشکیلات، به او حمله کرد. این حساب کاربری وابسته به مجاهدین خلق، محمدرضا ترابی کودک سرباز سابقی که شش سال پیش کمپ مجاهدین در آلبانی را ترک کرد و اکنون در آلمان زندگی می‌کند را متهم به گرفتن پول از مجاهدین و مزدوری برای حکومت ایران کرد. محمدرضا ترابی با پاسخی در خور به این عضو ارتش سایبری فرقه رجوی، در حساب های کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس و فیس بوک، مفصلا درباره مبالغ دریافتی توضیح داد.
حنیف حیدر نژاد عضو پیشین مجاهدین خلق و از کارشناسان و فعالان رسانه‌ای در مورد این تشکیلات، در تایید سخنان محمدرضا، چند نکته مهم حقوقی و قانونی در باب رفتارهای اینچنینی مجاهدین خلق و هدف این فرقه از این رفتارها را تشریح کرد. او در تایید مطالب محمدرضا ترابی پنج نکته زیر را یادآوری کرد:
1. گرفتن سند و مدرک و گزارش های انتقاد از خود در سازمان مجاهدین از اعضا، بخشی از تلاش این سازمان است تا با جمع آوری این اسناد آن را بر علیه اعضای خود استفاده کند. اعضا به سازمان اعتماد می کنند و از خود گزارش می نویسند از جمله در مورد تصورات جنسی و نقطه ضعف های خود … اما سازمان این اسناد را که در کمال اعتماد نوشته شده و به تشکیلات داده شده است را بر علیه عضو جدا شده استفاده می کند. این یعنی نقض اصل راز داری و یعنی خیانت به اعتماد.
2. در مورد کمک مالی، وقتی این تشکیلات در ارتباط با سازمان ملل پذیرفته تا به اعضای جدا شده‌اش ماهیانه مبلغی پول پرداخت کند، علنی کردن این سند، این حق را برای آن عضو جدا شده ایجاد می کند تا خواهان انتشار همه اسناد و مدارکی باشد که از او در پرونده اش موجود است. چیزی که البته رجوی قبول نمی کند. زیرا چنین اسنادی به خوبی نشان خواهد داد که مغز شوئی و روش های فرقه ای و مکانیزم های کنترل فرد در تشکیلات چگونه عمل می کند و چطور بطور سیستماتیک در چهار دهه گذشته به اجرا گذاشته شده است.
3. فردی که این “سند” را انتشار داده باید توضیح دهد از کجا به چنین سندی دسترسی پیدا کرده و سازمان مجاهدین نیز باید توضیح دهد که چرا اسناد درونی خودش را به این فرد داده است. هدف چیست؟ البته پاسخ مشخص است، هدف این است تا بدین شکل سازمان مجاهدین از پذیرش مسئولیتی که متوجه خودش خواهد شد طفره رود. سازمان مجاهدین اگر در ادعاهایش صادق است باید بطور رسمی با نام یک فرد حقیقی (مثلا سخنگوی مطبوعاتی یا نماینده‌اش در آلمان و …) و با ارائه یک آدرس رسمی و معتبر، اسناد و ادعاهای خود را انتشار دهد تا راه قانونی برای پیگیری بر علیه چنین اقداماتی باز باشد. اما آنها به خوبی به پوچی ادعاهایشان آگاهند به همین خاطر فقط هوچی‌گری می کنند.
4. نهایتا آنکه: هدفِ سازمان مجاهدین از این به اصطلاح افشاگری فقط محمد رضا ترابی نیست. بلکه هدفِ بزرگتر، دیگر اعضای جدا شده و ناراضی یا مخالف می باشد و رساندن این پیام به آنها که: اگر در صحنه علنی بر علیه من حرفی بزنید، “اسناد”ی که از شما دارم را علنی می‌کنم. روشی مشمئز کننده که البته نشانه ضعف و درماندگی این تشکیلات است.
5. محمد رضای عزیز پاسخ تو در جمله آخر اصلی ترین جواب به این تشکیلات مافیایی است: سکوت نمی‌کنم و قوی‌تر بر علیه شما حرفم را خواهم زد.