جاوید رحمان، در ژوئن ۲۰۱۸ (خرداد ۱۳۹۷) ازسوی رئیس شورای حقوق بشر سازمان ملل به‌عنوان ادعایی گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر ایران انتخاب شد و تا اول آگوست ۲۰۲۴ (۱۱ مرداد ۱۴۰۳)، زمانی که مای ساتو، جدیدترین به‌اصطلاح گزارشگر ویژه ماموریت خود را آغاز کرد، در این سمت به تهیه، تدوین و انتشار گزارش‌های خلاف واقع مشغول بود؛ گزارش‌هایی که رحمان با استفاده از بستر ساخته‌و‌پرداخته رسانه‌های معاند ایران اقدام به توضیح آن‌ها کرد.
یکی از اصلی‌ترین مشخصه‌های دوران کاری جاوید رحمان، ارتباط غیرقابل انکار او با گروه تروریستی مجاهدین خلق و تلاش برای تأمین منویات آن‌ها بود.
حضور جاوید رحمان در جمع مجاهدین خلق
اقدام اخیر رحمان برای حضور در رویداد گروه تروریستی مجاهدین خلق آن‌هم تقریباً بلافاصله پس از پایان مأموریت ادعایی واقعیت‌های مهمی را آشکار می‌کند؛ به‌اصطلاح گزارشگر سازمان ملل در موضوع حقوق بشر ایران که مراسم معارفه‌اش در شورای حقوق بشر سازمان ملل برگزار شد، در مراسم تودیعی که گروه تروریستی مجاهدین خلق برای او برگزار کردند، حضور یافت؛ هرچند این مراسم تودیع به معنای پایان رابطه دیرین، برنامه‌ریزی‌شده و هدفمند جاوید رحمان و گروه تروریستی مجاهدین خلق نخواهد بود.
دلایل متعددی نیز برای این پیش‌بینی وجود دارند:
ازیک‌سو نگاهی به کارفرمایان به‌اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر در ایران و ازسوی دیگر بررسی هویت و عملکرد خود جاوید رحمان دلایل یادشده را ارائه می‌کند.
نخست، هدف کارفرمایان رحمان و دیگر همتایان او ازجمله اسلافش و خلفش از تعیین مأموریت برای آن‌ها تأمین منافع نامشروع و البته سیاسی است که در چارچوب خصومت علیه ایران قابل بررسی هستند.
رسیدن به اهداف یادشده برای کارفرمایان به‌اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر در ایران که شامل کشور‌هایی مانند آمریکا و انگلیس است، هیچ حدومرز و خط قرمزی ندارند و ماکیاولیستی‌وار وسایل مختلف و نامشروع را برای رسیدن به هدف به‌کار می‌گیرند.
مهم‌ترین وسیله مورداستفاده آن‌ها نیز گروه تروریستی مجاهدین خلق به‌عنوان عامل قتل‌عام دست‌کم ۱۷ هزار شهروند ایرانی و مجروح شدن و آسیب دیدن هزاران شهروند ایرانی دیگر است؛ فرقه‌ای آواره در پایتخت‌های اروپایی که عواید به‌دست‌آمده از تکدی‌گری در پارلمان‌ها و نهاد‌های قاره اروپا را هزینه سخنرانی‌های بی‌حاصل سیاست‌مداران غربی در نشست‌ها و رویداد‌های بی‌حاصل‌تر می‌کند.
در وهله بعدی، رحمان شهروند پاکستانی انگلیس نیز از مأموران اجرای مأموریت‌های دروغینی است که لندن و دیگر پایتخت‌های معاند ایران با اهداف و انگیزه‌های خاص برنامه‌ریزی کرده و از سازوکار‌های مختلف حتی حقوق بشری برای اجرای آن بهره می‌برند.
رئیس دانشکده حقوق دانشگاه برونل لندن در گزارش نهایی خود در پایان مأموریت دروغین محول‌شده، ادعانامه‌ای را ارائه کرد که مشخصاً به‌صورت سفارشی و با هدف تأمین رضایت مجاهدین خلق تهیه شده بود؛ مصاحبه رحمان با سیمای آزادی، ارگان مجاهدین خلق در واقع تلاشی برای تشریح مفاد دروغی بود که در ادعانامه گنجانده شده بودند.
ادعانامه نهایی رحمان که در آن اشاره‌ای به جنایت‌های تروریستی چهار دهه‌ای مجاهدین خلق علیه مردم و کشور ایران نشده بود، با استقبال گسترده این گروه مواجه شد؛ جنایت‌هایی که سبب شدند حتی کشور‌های غربی نام گروه تروریستی مجاهدین خلق را در فهرست سازمان‌های تروریستی خود وارد کنند و نهاد‌های اطلاعاتی غربی همچنان در گزارش‌های سالانه خود درباره مخاطرات و تهدید‌های امنیتی آن هشدار دهند.
پیشتر خبرگزاری میزان در گزارشی درباره ادعانامه نهایی جاوید رحمان، نوشت که “دور از انتظار نیست که در آینده نزدیک تصاویر و مستند‌های بیشتری از ارتباط جاوید رحمان با مجاهدین خلق و همکاری او با این گروه تروریستی منتشر شده و رسوایی بیشتری را برای او و عاملان تعیینش به‌عنوان به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل رقم بزند”؛ این پیش‌بینی با حضور او در رویداد اخیر مجاهدین خلق محقق شد، هرچند احتمالا آخرین سند مؤید این پیش‌بینی نخواهد بود.
رحمان که طی سال‌های فعالیت خود در چارچوب مأموریت ادعایی، تلاش کرده بود تا خود را گزارشگری مستقل و بی‌طرف نشان دهد، هیچ‌گاه موفق نشد دم خروس بیرون‌زده از مواضع، دیدار‌ها و رویکرد‌هایش را در این باره پنهان کند.
او برای تهیه گزارش‌های ضدایرانی خود طی شش سال مأموریت ادعایی همواره به اطلاعات و داده‌های مجاهدین خلق و رسانه‌های معاند وابسته بوده و حتی به مخدوش بودن اطلاعاتش اقرار کرد؛ با وجود این، هیچ‌گاه حاضر نشد از گزارش‌های ارائه‌شده ازسوی ایران به نهاد‌های بین‌المللی در موضوع‌های مختلف حقوق بشری استفاده کند.
گروه تروریستی مجاهدین خلق در سایه انتشار ادعانامه آخر جاوید رحمان در روز‌های اخیر اقدام به برگزاری کنفرانسی به اصطلاح حقوق بشری با حضور او کرد! در این رویداد که به ادعای مجاهدین خلق برای بررسی “گزارش تاریخی پروفسور رحمان!” برگزار شد، شماری دیگر از گماشته‌ها، مزدوران و مواجب‌بگیران مدعیان غربی حقوق بشر حضور داشتند.
رحمان در حالی در این رویداد که به‌نوعی مراسم تودیع مأمور مجاهدین خلق در شورای حقوق بشر بود، حضور داشت که تا سه هفته پیش مدعی بود به‌عنوان به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل و در چارچوب معیار‌ها و قوانین مربوط متعهد به بی‌طرفی است؛ ادعایی که مای ساتو نیز آن را در نخستین روز ماموریتش مطرح کرد.
هم‌دستی با تلاش مجاهدین خلق برای سفیدشویی
نکته قابل‌توجه درباره این رویداد، گزارش ارائه‌شده از سوی سرکرده مجاهدین خلق بود.
رجوی تلاش کرد با طرح تهدید‌های بی‌اساس مفاد ادعانامه دروغین، رحمان را بزرگ‌نمایی کند و در پیام انگلیسی برای سفیدشویی از هویت تروریستی گروه تحت امر خود به اسناد حقوق بشری مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر استناد کرد.
به‌نظر می‌رسد به‌اصطلاح کارشناسان، گزارشگران و حقوق‌دانان برجسته بین‌المللی که در رویداد ادعایی مجاهدین خلق شرکت داشتند، دست‌کم می‌بایست توجهی به برگزاری دادگاه رسیدگی به جنایت‌های گروه تروریستی مجاهدین خلق در ایران داشته باشد و اسناد و شواهد و مدارک ارائه‌شده در این دادگاه را برای آنچه “ضرورت حسابرسی و پایان دادن به مصونیت آمران و عاملان قتل‌عام طبق قوانین و معاهده‌های بین‌المللی” خواندند، بررسی کنند.
هرچند بوی دلارهای خونین مجاهدین خلق، گوش آن‌ها را از شنیدن و چشمانشان را از دیدن کور کرده است.
رابطه مرگ؛ پایان عمر فعالیت حقوق بشری رحمان نزدیک است؟
رابطه رحمان و مجاهدین خلق موضوعی قابل‌انکار و کتمان نیست، همان‌طور که ادای دین او به مجاهدین خلق در ادعانامه نهایی را با هیچ بهانه‌ای نمی‌توان توجیه کرد.
وجود الگوریتم و رویه ثابت در جمع‌آوری مفاد موردنیاز برای تهیه گزارش‌های ضدایرانی از سوی به‌اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر طی سال‌های اخیر همواره به تهیه گزارش‌هایی منجر شده است که هدفشان فراهم کردن ابزار فشار سیاسی و توجیه تحمیل اقدام‌های قهرآمیز یک‌جانبه برای کشور‌های غربی با استناد به اتهام‌های موهوم معاندان و در رأس آن‌ها مجاهدین خلق تهیه می‌شود.
این رویه تاکنون بار‌ها با ارائه مستندات و مدارک موثق از سوی جمهوری اسلامی ایران یا کانال‌های دیگر، به رسوایی به‌اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل منجر شده است.
برای نمونه می‌توان به گزارش‌های ادعایی احمد شهید (متولد مالدیو و تحصیل‌کرده دانشگاه کوئینزلند استرالیا و ساکن لندن) به‌طور کلی و به‌صورت ویژه به چهارمین گزارش او اشاره کرد که گزارشی مبهم و غیرمستند برمبنای داده‌های دریافت‌شده از اعضای وابسته به گروه‌های تروریستی نوشته شده بود؛ از مهم‌ترین مشخصه‌های گزارش یادشده که ارتباط آن با گروه‌های تروریستی از جمله مجاهدین خلق را ثابت می‌کرد، استفاده پر تعداد از کلیدواژه‌های موردعلاقه مجاهدین خلق و دیگر افراد و رسانه‌های معاند ایران بود.