جمال امیری عضو رهایی یافته از تشکیلات مجاهدین خلق که هم اکنون ساکن ایران است، به عنوان شاهد در جلسه 19 دادگاه رسیدگی به اتهامات سران مجاهدین خلق حضور یافت و مشاهدات عینی خود را با حاضرین در جلسه در میان گذاشت.
امیری که در زمان عملیات فروغ جاویدان مجاهدین خلق از آلمان به عراق فراخوانده شده بود، می گوید: گفتند ما دیگر نمی‌خواهیم در عراق بمانیم؛ می‌خواهیم به داخل ایران برویم؛ من نیز یک هفته قبل از عملیات مرصاد به عراق اعزام شدم و در همان جا از پناهندگی در آلمان غربی انصراف دادم.
امیری از نشستی می گوید که یک هفته قبل از انجام عملیات در اشرف برگزار شد: رجوی گفت که آتش بس شده است و وجود ما در عراق دیگر ضرورتی ندارد و ما می رویم که ایران را فتح کنیم؛ بسیاری از افرادی که در این نشست بودند اصلا نمی‌دانستند اسلحه و فنون نظامی چیست اما اصلا برای رجوی مهم نبود که این افراد می روند و کشته می‌شوند؛ برای من که نظامی بودم خیلی واضح بود از این ستون بی دفاعی که در این جاده حرکت می‌کند حتما کسی زنده برنمی‌گردد. در واقع تنها هدف رجوی این بود که موقعیت سیاسی خود را حفظ کند. چون به ما هم در آنجا صراحتا گفت که من همه شما را فرستادم که یک نفر از شما هم برنگردد، اما برگشتید و حالا وبال گردن من شُدید.
امیری درباره یکی از ترفندهای سر به نیست کردن افراد ناراضی می گوید: معمولاً افرادی را برای شناسایی می فرستادند که می خواستند از شرشان خلاص شوند و به نقاطی هم می فرستادند که مورد محاصره قرار می گرفتند.
عضو جدا شده از سازمان مجاهدین خلق می گوید: رجوی با وجود اینکه شعار دموکراسی می‌داد و دم از آزادی می زد، اما تحمل اینکه حتی یکی از کسانی که خودش داوطلبانه به این سازمان آمده و فریب خورده و نسبت به افکار سیاسی این فرد فکر کند، نداشت یعنی به محض اینکه کسی می‌آمد و حالا در گزارش‌هایی که همه مجبور بودند هر شب تفتیش عقاید شوند و هر چیز دیگر را که در ذهنشان است، بگویند، به محض اینکه کسی کدی می‌داد که مخالف این سازمان بود، فرد را به جا‌هایی می‌بردند که به صورت انفرادی تحت فشار‌های روانی قرار می‌گرفت.