برخلاف تشکیلات رجوی، اینجا می توانم از محل کارم مرخصی بگیرم

سالهای طولانیست که حکایت خفقان حاکم بر تشکیلات مجاهدین خلق را از زبان افرادی که توانسته اند به طریقی از آنجا خود را نجات بدهند شنیده ام. ابعاد نقض حقوق انسان ها در مناسبات سازمان مسعود آنچنان وسیع است که هر چه نقل می شود باز هم نکاتی مغفول می ماند.

هر کسی که در جایی مشغول به کار است، اجازه دارد روزهایی از سال به دلایل مختلف مانند کارهای اداری، تفریح و سفر و یا موارد پزشکی در محل کار خود حاضر نشود و به اصطلاح مرخصی بگیرد. البته که اعضای حاضر در تشکیلات مجاهدین خلق، از این حق ساده هم محرومند.

اعضای مجاهدین خلق، کارگران بی جیره و مواجب 24 ساعته ای هستند که هیچ مرخصی ندارند. در خاطرات اعضای جدا شده بارها خوانده ایم که افراد حتی با وجود بیماری و علائم دردناک هم می بایست در کار و جلسات شرکت کنند.

رضا اسلامی از اعضای نجات یافته از مناسبات مجاهدین در آلبانی، به بهانه یک روز مرخصی اش و مراجعه به پزشک و دیدار با رفقای آلبانیایی و رفتن به کافه و .. ویدئویی از خود منتشر کرده. همین دلخوشی های ساده او را به یاد روزهایی انداخته که در مناسبات سازمان از همه شان محروم بوده است:

به یاد روزهایی افتادم که در داخل تشکیلات رجوی وقتی می خواستیم بیاییم بیرون کلی مانع و مکافات داشتیم. حالا آزادانه و هر موقع خواستم بیرون می آیم و با هر کس خواستم ارتباط برقرار می کنم. بچه های حاضر در سازمان این محدودیت ها را دارند و باید انتخاب کنند. دنیای آزاد این است و کسی آقا بالا سر ندارد.