التیسا بیلو همسر علی هاجری از اعضای رهایی یافته از سازمان مجاهدین خلق در آلبانی و عضو انجمن نجات با انتشار متنی رو به اعضای گرفتار در کمپ مانز از آنها می خواهد تا به سالهای دور از مادرشان پایان بدهند و به آغوش گرم خانواده بازگردند:
در آغوش گرفتن فرزند از سوی مادر خود بسیار فراتر از یک حرکت است. این یک زبان جهانی است که مستقیماً با قلب صحبت می کند. در دنیای خشن، جایی که ما اغلب در مشکلات و نگرانیهایمان گم میشویم، یک آغوش میتواند به یک پناهگاه تبدیل شود، لحظهای از ارتباط واقعی وقتی مادر را در آغوش میگیریم، ما تکهای از روح خود را به اشتراک میگذاریم. این راهی است برای گفتن، “تو آنجا هستی، من تو را می بینم، احساس می کنم”. در آغوش گرفتن می تواند در لحظات غمگینی آرامش دهنده باشد، شادی های زندگی را جشن بگیرد و به نوعی به ما یادآوری کند که تنها نیستیم. فشار ساده بازوهای والدین به دور فرزند می تواند اضطراب ها را کاهش دهد و روحیه ها را زنده کند.
مطالعات علمی نشان می دهد که در آغوش گرفتن می تواند استرس را کاهش دهد، فشار خون را کاهش دهد و حتی سیستم ایمنی بدن ما را تقویت کند. در آغوش گرفتن ارزشی غیرقابل مقایسه دارد: بیان عشق، همدلی و مراقبت است. پس با ماندن در سازمان مجاهدین خلق، سالهای عمرت را به دور از مادرت هدر نده ، از بیرون رفتن و ارتباط با مادرت دریغ نکن، دستانش را ببوس و خودت را خوش شانس بدان که هنوز او را در کنارت داری و منتظرت است.
خود را در آغوش آنان قرار دهید و بگذارید که بوی فرزندشان شان به مشامشان برسد. لحظه ای بغل گرفتن جای ساعت ها صحبت کردن را نمی گیرد. در آغوش گرفتن این قدرت را به ما می دهد که با هم متحد شویم، زخم هایی را که سازمان مجاهدین خلق برای شما ایجاد کرده است را التیام بخشیم و احساساتی را منتقل نماییم که کلمات قادر به بیان آن نیستند. در دنیایی که نیاز به ارتباط بیشتر دارد، یک در آغوش گرفتن می تواند همه چیز را برای شما ایجاد کند.
با احترام، التیسا بیلو