این روزها در رسانه های امریکا سخن از ضرورت حمله نظامی به ایران اعتبار خود را از دست داده و از این تهدید هاخبر چندانی نیست. اغلب رسانه های معتبر و محافل تحلیلی دنیا نغمه ضرورت مذاکره مستقیم آمریکا با ایران را در سر می پرورانند.
تحلیل گران سیاسی و سیاستمداران کنهه کار اروپا و امریکا هم مذاکره همه جانبه آمریکا با ایران را تنها راه برون رفت امریکا از بحران هایی می دانند که گریبانگیر سیاست خارجی آمریکا شده است.
برخی از تحلیلگران، بر این باورند که در تحولات کنونی منطقه خاورمیانه و ناکار آمدی تئوریهای خاورمیانه جدید دیگر این حرف بی معنی به نظر می رسد.
روزنامه کریستین مانیتور در تحلیل خود از احتمال آغاز مذاکرات قریب الوقوع دو کشور ایران و آمریکا خبر داده و این احتمال را تغییر فاحشی در استراتژی آمریکا در قبال ایران قلمداد کرده است. تحلیلگر این روزنامه بدان اشاره کرده است، اگر چه ایران و آمریکا دشمنان قسم خورده یکدیگرند اما دو کشور ترجیع داده ا ند طرح مذاکره را برای حل مشکلات فیمابین در صدر برنامه های خود قرار دهند.
به عینه نیز دیده می شود که سیاستمداران کهنه کار آمریکا سعی بر این دارند که با کاخ سفید روزنه ای را بازکنند که هر یک به حزبی تعلق دارند و می کوشند از کنار این تغییر احتمال استراتژی، تسهیل به راه مذاکره و آماده کردن افکار عمومی پرداخته و برای نامزد حزب دلخواه خود در انتخابات موقعیتی کسب کرده، دست او را در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در بهره گیری از میراث این تغییر استراتژی باز بگذارند.
آقای جیمی کارتر که در زمان ریاست جمهوریش با انقلاب 22 بهمن 1357 مواجه شد و راهی جز قطع رابطه با ایران را در پیش نداشت امروز ناصحانه به روسای جمهوری و بعدی امریکا توصیه میکند که در برابر رژیم حاکم به ایران سنجیده تر عمل کنند و خواستار ازسرگیری روابط تجاری امریکا با ایران می شوند. وی در سخنان خود داشتن رابطه آمریکا به ایران را رابطه ای منطقی دانسته و خواستار تامین فناوری و سوخت هسته ای از سوی امریکا به ایران شده است، همان دو نکته ای که دشمنان مردم ایران چه در بیرون مرزها و چه در درون مرزها برای خود نقطه قوت دانسته و خواهان حمله نظامی آمریکا به ایران و چند پارچه شدن ایران را در سرلوحه کار خود قرار داده بودند.
تروریستهای شکست خورده در دو دهه پیش نقطه امیدشان که آمریکا به ایران حمله نظامی بکند که با صحبت ها و رفتارهای سران دولت امریکا دیگر امیدشان به یاس تبدیل گردیده و به گل نشسته است و فرقه مجاهدین که سالیان سال برای دشمنان مردم ایران چاپلوسی و خوش رقصی میکردند و مرتب هم وغم خود را به این بسته بودند که امریکا با حمله نظامی خود، ایران را مثل فلسطین و عراق بکند و با صرف هزاران ساعت وقت و میلیونها دلار از پولهای اعطائی رژیم ساقط شده صدام حسین شور و وشوق حمله نظامی را در سر می پروراندند و الان دیگر رنگ خود را از دست داده و دیگر این دشمنان مردم ایران حرفی برای گفتن و بازی جدیدی برای خوش رقصی جهت اربابان خود ندارند.
با توجه به اظهارات آقای هنری کسینجر که منشاء تحولات مهمی در سیاست خارجی امریکا در خاورمیانه بوده و هست او نیز به کاخ سفید توصیه میکند که روش خود را در قبال ایران تغییر دهد و هرچه زودتر مذاکرات مستقیم خود را با ایران برای حل همه مسایل آغاز کند.و این مذاکره باید همه جانبه باشد و همه مسائل مورد نظر در یکجا حل و فصمل شود.
عمده این مسائل که می تواند از آن نام برد، مسایلی از قبیل بحران افغانستان ــ عراق و مبارزه جدی علیه تروریسم از نوع بن لادن و مجاهدین و بعثی ها و…
با مطالب یاد شده آیا نباید از تروریستهای ورشکسته پرسید: حال که دیگر به کدام امید نشسته اید و منتظر کدام جنگ و کدام ارباب هستید؟
فصل اربابان معلوم الحال گذشته است و به خود آیید و به آینده بنگرید چه آنهایی که در قرارگاه اشرف نشسته اند و چه آنهایی که در پاریس منتظر حمله امریکا هستند و نه تئوری های ورشکسته 30 خرداد سال 60 کار به جای برد و نه ترروهای کور چه به عنوان جنگ مسلحانه ــ چه به عنوان ارتش آزادی بخش و نه رویای تئوری حمله نظامی آمریکا به ایران برای شماها راه خروج از بن بست را برایتان باز خواهد کرد.
مهندس خسرو جانثاران – کانون آوا – 11.08.2008