ابراز نگرانی کازاکا از فعالیت اعضای جداشده

ابراز نگرانی کازاکا به نمایندگی از مریم رجوی از فعالیت اعضای جداشده در پارلمان اروپا

در جلسه ای که در تاریخ سه شنبه برابر با 16.09.2008 توسط پائولوکازاکا در یکی از سالن های محل پارلمان اروپا در بروکسل هماهنگی و برنامه ریزی شده بود و مریم رجوی نیز در آن حضور داشت، از حضور اعضای جداشده از مجاهدین خلق در پارلمان اروپا ابراز نگرانی شد.

لازم به یادآوری است که یک هفته قبل در تاریخ 09.09.2008 در جلسه ای در پارلمان اروپا که توسط کمیته روابط ایران و پارلمان اروپا برگزار گردید، اعضای جداشده از مجاهدین خلق برای این جلسه دعوت شده بودند و در آن حضور داشتند. آقای کازاکا نیز که از ابتدا به همراه اعضای جداشده در در این جلسه حضور داشت به دلیل عدم پاسخگویی به پرسش های اعضای ناراضی مجاهدین جلسه را ترک کرده بود. اکنون بعد از یک هفته آقای کازاکا در جلسه ای که در ابتدای مطلب اشاره کردیم، به نمایندگی از مریم رجوی و در حضور وی نگرانی مجاهدین خلق را از فعالیت های اعضای جداشده مجاهدین برملا، و پرسش های مطرح شده توسط آنها در پارلمان اروپا را دروغ و اکاذیب نام داد. کازاکا در این جلسه گفت:

" صدای حق طلبانه مجاهدین باید شنیده شود. رژیم ایران با تمام توان وبسیج دولتی به کارزار دروغپردازی علیه مجاهدین ومقاومت ایران مشغول است. درهمین پارلمان اروپا مزدوران وزارت اطلاعات ملایان را وارد می کند که ما اعتراض می کنیم. پارلمان اروپا نباید محل عوامل رژیم ملاها باشد تا اکاذیب رژیم را علیه مقاومت عنوان کنند و… "

(به نقل از سایت رسمی سازمان مجاهدین خلق)

البته این شیوه همیشگی فرقه مجاهدین خلق است که به دلیل عدم پاسخگویی و بن بست های سیاسی و استراتژیک منتقدین خود را به رژیم جمهوری اسلامی مرتبط کند و توهین هایی که لایق خود و رهبری فرقه می باشد، نثار این قربانیان کند.

قربانیان در جلسه اخیر پارلمان اروپا در 09.09.2008 چه گفته بودند که موجب وحشت و نگرانی مریم رجوی و مسعود رجوی رهبری فرقه مجاهدین خلق شده بود؟ این قربانیان گفتند که:

آیا ممنوعیت ازدواج در سازمان مجاهدین خلق نقض حقوق بشر و یک شیوه فرقه گرایانه نمی باشد؟

خانم نسرین ابراهیمی در توصیف وضعیت خود در پادگان اشرف در عراق می گفت من آرزو داشتم که روزی بچه کوچکی را ببینم و در آغوش بگیرم. آیا این جرم است؟ وی گفت که از سن شانزه سالگی به عراق و پادگان اشرف رفته و با مشاده مناسبات فرقه گرایانه مجاهدین و تبعیض وبی عدالتی علیه زنان خواستار خروج از سازمان شده ولی بمدت ده سال بعد از آن را بعنوان اسیر در پادگان اشرف به سر برده است. آیا این دروغ است؟

خانم نسرین ابراهیمی در جلسه پارلمان اروپا گفت که سازمان مجاهدین برای زنان منتقد و ناراضی اینگونه تبلیغ می کرد که آمریکایی ها در تیف به شما تجاوز خواهند کرد که مانع جدایی زنان شود، در حالیکه اساساً چنین وضعیتی در اردوگاه تیف وجود نداشت. آیا این دروغ است؟

چرا در این پادگان اشرف که مریم رجوی و مسعود رجوی بعد از سرنگونی صدام حسین آن را از ستاد فرماندهی ارتش آزادیبخش و قرارگاه مرکزی و پادگان اشرف، به " شهر!؟ اشرف " تغییر نام داده است، ازدواج ممنوع است؟

چرا یک کودک در این شهر!؟ در 20 سال گذشته متولده نشده است؟

چرا یک فرد در 52 سالگی هنوز قربانی شیوه های فرقه گرایانه باشد، و هنوز نتوانسته باشد که ازدواج کند؟

چرا فکر کردن به چیزی جز سازمان و رهبری آن حرام و گناه است؟

چرا باید با دشمن مردم ایران صدام حسین دست دوستی و اتحاد بست و اشتراکاً زندان های انفرادی در قرارگاه اشرف و زندان ابوغریب عراق برپا کرد؟ آیا همه اینها دروغ است؟

آقای حمید سیاه منصوری دراین جلسه به نمایندگان حاضر در پارلمان اروپا به چگونگی فریب دادنش و رفتن خود از کانادا به عراق توسط مجاهدین خلق سخن گفت و اشاره کرد که هیچ کس در پادگان اشرف اجازه تماس با خانواده خود را ندارد.

آیا از نظر مریم رجوی و پائولوکازاکا این حق برسمیت شناخته شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر جرم است؟

آقای سیاه منصوری همچنین گفت که با وجود تحصیلات عالی و موقعیت شغلی و زندگی مناسب، تمام این ها را بخاطر مبارزه و کسب آزادی در سال 1980 رها نمود و به عراق رفت، ولی با سراب مواجه شد. وی گفت که مجاهدین به خانواده او اطلاع داده بودند که وی مرده است. آنها که پنج سال پیش و بعد از ورود نیروهای امریکایی به عراق آمده بودند با این پاسخ مجاهدین روبرو شدند که وی مرده است. آیا این هم دروغ است؟

همچنین آقای حسن پیرانسر در گفتگو با بعضی از نمایندگان پارلمان گفت که او هنگامیکه در سازمان مجاهدین اشتباهات رهبری مجاهدین را مطرح کرده است، از واکنش سرکوبگرانه آنها پی به رهبری خداگونه این فرقه برده است.

آیا در سازمان مجاهدین خلق رهبری خودخوانده و انتصابی و مادام العمر وجود ندارد؟ آیا این دروغ است؟

آقای پیرانسر که قبل از رفتن به عراق در کانادا مشغول تحصیل بوده است، در گفتگو با نمایندگان اعلام کرد که رهبری سازمان مجاهدین خلق بارها اشاره کرده اند که اشرف حیات سازمان است آنها از سر استیصال، روی انتخابات آمریکا هم سرمایه گذاری کرده اند،آنها جنگ و خونریزی را بعنوان راه حل سوم تبلیغ میکنند. آقای پیرانسر ضمن پوشالی خواندن ادعاهای دمکراسی و آزادیخواهی سازمان گفت که دو صد گفته چون نیم کردار نیست و سازمان در عمل نشان داده است که معتقد به دمکراسی و آزادی نیست. او در ادامه گفت که اگر درهای پادگان اشرف باز شوند همه جهان متوجه خواهند شد که تمام تلاش سازمان به منظور پوشاندن این مسئله و صدها مشکل دیگر است که با فروپاشی اشرف این موضوع روشن خواهد شد.

سایت ایران قلم فکر می کند که پیشنهاد خانم سینگلتون در جلسه پارلمان اروپا به نمایندگان برای حل بحران موجود در پادگان اشرف قابل تکیه و بررسی می باشد. وی به اتحادیه اروپا پیشنهاد کرد که:

" اتحادیه اروپا همزمان و هم جهت با خروج نام سازمان مجاهدین خلق از لیست گروه های تروریستی با آزادی و انتقال سه هزار و سیصد نفر باقی مانده از این کمپ از عراق به اروپا نیز موافقت نماید. انتقال این افراد به اروپا شرایط مناسبی را ایجاد خواهد نمود تا بتوان کمک های لازم در زمینه های جسمی و روحی به این افراد گرفتار را در کشورهای اروپایی فراهم نمود."

در انتهای این مطلب لازم است این پرسش را برای واسطه های کارخانه های اسلحه سازی که اکنون حامی مجاهدین خلق شده اند، مطرح می کنیم که:

چرا سازمان مجاهدین خلق با این پیشنهاد اعضای جداشده از مجاهدین مخالف است؟ چرا رهبری مجاهدین می خواهد همچنان افراد را در حصار فیزیکی و ذهنی در پادگان اشرف اسیر نگهدارد؟

عکس هایی از شرکت اعضای جداشده در پارلمان اروپا و گفتگو با نمایندگان:

کانون ایران قلم، هجدهم سپتامبر 2008