پیام رهایی پیشنهاد می کند بخاطراهمیت قبح چماقداری و مبارزه با این پدیده زشت روز 17 ژوئن یعنی روز حمله مجاهدین به مخالفین ایرانی خود در سالن فیاپ پاریس که بسختی مورد ضرب و شتم قرار گرفتند به نام روز مبارزه با چماقداری به ثبت برسد.
از طریق اطلاعیه ای که آقای سبحانی در سایت ایران قلم منتشر کردند، مطلع شدیم که ایشان برای چندمین بار توسط فریب خوردگان رجوی مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
البته این امر تازه ای نیست و در راستای استراتژی خشونت و ترور مجاهدین کاملا شناخته شده است.
مجاهدین اگرچه توسط فشارهای بین المللی که در واقع جدا شدگان نقش مهمی در آن ایفا نمودند مجبور شدند تا برای خروج از بحرانی که در آن غرق شده اند تن به معاهدات و قوانین کشورهائی که در آن ساکن می باشند بدهند و از همه مهمتر بطور شفاهی به اروپائیان گفته اند مبارزه مسلحانه را کنار گذاشته ایم با این استدلال که آمریکا آنها را خلع سلاح کرده است ولی این انتظار خارج از توان و ماهیت مجاهدین است که فرهنگ دیالوگ و تنظیم رابطه با دگراندیشان را جانشین چماق نمایند.
بکار بردن خشونت و چماق کشی با هدف ایجاد رعب و وحشت و منفعل کردن دگراندیشان سالهاست که از سوی مجاهدین به مخالفین اعمال میشود و در مواردی هم کارائی خود را نشان داده است. بسیاری از نیروهای اپوزیسیون و حتی بعضی از جدا شدگان از اینکه توسط مجاهدین به جاسوسی و… متهم نشوند و مورد ضرب و شتم قرارنگیرند سکوت اختیار کرده اند و ترجیح می دهند که با آنان شاخ به شاخ نشوند.
چماق و چماقداری آنسوی سکه تروریسم و خشونت کور مجاهدین است. ترور وسیله حذف مخالفین در قدرت و چماق کشی و عربده جوئی و هتک حرمت و اتهام زنی وسیله سرکوب مخالفین داخلی فرقه است.
مجاهدین در اروپا چون نمی توانند مخالفین خود را ترور کنند آنها را گوشمالی ایدئولوژیک می دهند و اگر روزی به ته خط برسند و آنطور که رهبر فرقه فرمان داده است مطمئنا به ترور آنان نیز می پردازند هرچند
که ترور شخصیتی و حقوق و حرمت انسانی در بسیاری از موارد بسیار بدتراز ترور فیزیکی است. اما عجالتا به آن نقطه نرسیده اند و به چماقداری بسنده می کنند.
اولین بار خانمی بنام کوکب که از عراق به فرانسه آمده بود و از مشکلاتی که مجاهدین برای بچه ها در رمادی بوجود آورده بودند و فشار ها و گرسنگی های اعضای جدا شده در شهر رمادی را بازگو کرده بود توسط مچاهدین در پاریس مورد اصابت مشت و لگد بینه های مریم قرار گرفت و بعد خانم ربابه شاهرخی معروف به مادر رضوان در سوئد که مادر دو شهید است مورد حمله فریب خوردگان رجوی قرار گرفت و دندانش را شکستند و سپس هادی شمس حائری در هلند و …. و بعد به منتقدین در سالن فیاپ پاریس و بعد سبحانی در شهر کلن آلمان و ….ادامه آن در آینده.
درروزگاری که چماقداران سابق که اتفاقا مجاهدین هم یکی از قربانیان آن بودند چماق را کنار گذاشته و مدرن شده اند و رو بسوی کار های فرهنگی و هنری و فیلم سازی آورده اند مجاهدین بر عکس به قهقرا رفته و چماق کشی را پیشه خود نموده اند.
پیام رهایی پیشنهاد می کند بخاطراهمیت قبح چماقداری و مبارزه با این پدیده زشت روز 17 ژوئن یعنی روز حمله مجاهدین به مخالفین ایرانی خود در سالن فیاپ پاریس که بسختی مورد ضرب و شتم قرار گرفتند به نام روز مبارزه با چماقداری به ثبت برسد.