مجاهدین و اکراد عراق

همه می دانیم که پس از اشغال کویت توسط صدام مجاهدین توسط ارتش خود که به ارتش دوم صدام مشهور بود چه کشتار فجیعی از اکراد عراقی برای سر پا ماندن صدام نمود ودر اصل با همین کشتار باعث طولانی شدن عمر حکومت صدام شد. ابتدا با به توپ بستن شهرک طوز که ما بین اردوگاه اشرف و کفری قرار دارد جنگی را دامن زد که منجر به کشته شدن تعداد زیادی از شهروندان بیگناه کرد گشته و باعث آ واره شدن خانواده های زیادی در بیابان ها شدند. این جنایات بر هیچ کسی پوشیده نیست ورئیس جمهور عراق از این جنایات بهتر آگاه است، تمام این کشتار هم تنها به خواست صدام وبه دستور شخص رجوی جنایتکار انجام شد، با این توجهی که نیروهای رژیم آمده اند تا ما را یعنی پرسنل مجاهدین را اسیر کنند و با خود به ایران ببرند، در حالیکه قضیه این نبود وداستان تنها این بود که اکراد عراقی با اشغال کویت فرصت را مقتنم شمرده وقصد داشتند که با حمله به نیروهای عراق دولت عراق را وادار تسلیم در برابر خواسته به حق خود کنند. اما نیرو های مجاهدین این فرصت را به آنان نداده و با تمام نیرو آنها را سرکوب کرده و حتی به زنان و کودکان آنها درآن زمستان سرد با سرمای خشک رحم نکردند. البته خصومت مجاهدین با اکراد عراق به قبل ازجریان کویت بر می گردد، به آن زمانی که تعدادی از پایگا های مجاهدین در خاک کردستان مستقر بود، به همین علت هم می گویم که رئیس جمهور عراق آقای جلال طالبانی بهتر می داند و اطلاعات بسیار زیادی هم در این رابطه دارد. کینه مجاهدین نسبت به اکراد عراقی به حدی است که در یکی از نشستهای آقای رجوی که به همراه خانم مریم رجوی تشریف آورده بودند و بحث بر سر اکراد عراقی بود آقای رجوی خطاب به نیرو های خود چنین گفت: اگر از پاسدار خمینی بگذرم از طالبانی نخواهم گذشت و خون طالبانی برشما حلال است. از نظر رجوی جرم اکراد این بود که تمایل به وجود پایگاهای مجاهدین در خاک کردستان را نداشتند، چون نیک می دانستند که مجاهدین مزدوران صدامی هستند واگر در کردستان جا خوش کنند تمام تحولات منطقه را به صدام گزارش خواهند کرد. اما به چه مناسبتی موضوع اکراد را پیش کشیدم؟ در سایت به اصطلاح همبستگی مجاهدین خبری خواندم که نظرم را به خود جلب کرد، خود لطفآ عین خبر که از سایت مزبور کلیشه شده را بخوانید. کمیته دوستی کردهای عراق با مردم ایران طی نامه ای به سفیر آمریکا در بغداد خاطر نشان کرد تعدادی از روسای دانشکده ها و استادان برجسته و پزشکان کرد عضو این کمیته در منطقه کردستان عراق خواهان برداشته شدن فشارها و رفع محاصره اشرف شدهاند. آنان از دولت عراق خواهان اجرای قطعنامه 24آوریل 2009پارلمان اروپا در مورد اشرف و پایبندی به تعهداتی گردیدند که دولت عراق به ایالات متحده در مورد رفتار انسانی با پرونده اشرف داده است. آنان همچنین نسبت به عواقب وقوع هر نوع فاجعه انسانی به آمریکا و دولت عراق هشدار دادند. اگر این خبر واقعی باشد که البته مشکوک هم هست پس بایستی مجاهدین تا آخر عمرشان شرمنده اکراد عراقی باشند وباز هم اگر این خبرصحت داشته باشد کسانی که به سفیر امریکا چنین نامه ای نوشته اند یا به دولت عراق هشدار داده اند بایستی نامه ای هم به خانم رجوی که خود اوهم فرمان آتش و حمله به اکراد عراق را صادر کرد بنویسند و از او بخواهند تا به جنایت های خود در قبال اکراد عراقی و سرکوب این مردم ستمدیده پس از اشغال کویت اعتراف نماید. اگر چه برای کسی معلوم نیست این افرادی که از کردستان عراق چنین نامه ای نوشته اند اساسآ وجود خارجی دارند یا خیر؟ اما به طور عادی هم اگر کسی به گوش کس دیگری بزند در موقع آشتی حداقل از طرف مقابل معذرت خواهی می کند، یعنی مجاهدین حتی این شعور را هم ندارند تا برای چنان کشتار بی رحمانه ازاکراد عراق معذرت بخواهند؟