مریم رجوی در روز شنبه 24/5/1388 در پیامی خبر از قربانی شدن یکی دیگر از افراد مستقر در اشرف داد. پیامی که در آن سعی کرد با سوء استفاده از جان یک قربانی دیگر، هر چه بیشتر برای خود و شوهرش تبلیغات کند. در این پیام چند نکته مهم و همینطور چند دروغ فریبنده بزرگ وجود دارد که مریم رجوی در بن بستی که در آن گیر کرده مجبور به بیان آنها گردید.
اولین نکته این است که مریم رجوی پیش از این برای پوشاندن شرایط مصیبت باری که افراد مستقر در اشرف در آن گرفتار شده اند و برای تبلیغ و فریب، ادعا می کرد اشرف یک شهر با امکانات بسیار زیاد است که افراد آن به راحتی در آن زندگی کرده و آنجا را همتراز با بزرگترین شهر های جهان قلمداد می کرد، اما در این پیام او اقرار کرد که این شهر بسیار بزرگ!!! حتی امکانات پزشکی برای مداوای سر پایی چند صد نفر را نیز ندارد.
نکته دیگری که در این پیام مشخص شد عدم آزادی افراد در گفتن مشکلات خود به سران و فرماندهان تشکیلات رجوی است. موضوعی که پیش از این بارها و بارها جدا شدگان از سازمان به آن اشاره کرده اما رجوی آن را نمی پذیرفت. در این پیام او اقرار کرد که شعبان سوری یعنی آخرین قربانی جاه طلبی او و شوهرش « دو هفته سر درد داشته اما دم بر نمی آورد ». برای کسانی که سالیان از عمر خود را در مناسبات فرقه رجوی اسیر بوده اند این امر بسیار بدیهی است زیرا در آنجا اگر کسی بگوید من مریضم و نمی توانم کار کنم، آنقدر تحت فشار و برچسب و حرف های مختلف قرار می گیرد که مجبور می شود برای خلاص شدن از فشارهای وارده و خرد شدن شخصیت با حال نزار به کارهای یومیه بپردازد.
نکته بعدی که در این پیام وجود داشت فریبکاری و مظلوم نمائی است که مریم رجوی برای شوهر متواری اش انجام میدهد و اینچنین وانمود می کند که گویا افراد فرقه از نظر مسعود رجوی پاره تن و جگر او هستند. البته مریم رجوی هیچ اشاره ای نمی کند که اگر این آقا افراد فرقه را پاره تن و جگر خود می داند، چرا همچون گذشته آنها را در هنگام حمله آمریکا تنها گذاشته و در سوراخ موش به فکر حفظ خود است. اگر شرایط اشرف خوب بود چرا خودتان آنجا نمانده و فرار کردید و اگر شرایط آنجا بد بود چرا افراد را در آنجا گرفتار کردید.
دروغ دیگری که در این پیام به چشم می خورد ادعای دیگر مریم رجوی درباره ارتش باصطلاح آزادیبخش است. او با سوء استفاده از نام آخرین قربانی خود ادعا می کند که « او 22 سال در ارتش آزادیبخش بوده است ». مریم رجوی در حالی این دروغ را بیان می کند که خود در نامه ای که 10 روز قبل خطاب به رئیس جمهور آمریکا نوشته است بار دیگر تاکید می کند که کلیه افراد مستقر در اشرف « در می 2003 کلیه تجهیزات نظامی خود را داوطلبانه به نیروهای آمریکایی تحویل دادند » و « در ژوئیه 2004 هر یک از افراد مستقر در اشرف با نیروهای آمریکایی موافقت نامه ای امضا کردند که در آن خشونت و تروریسم رد شده است ».
اینکه چگونه بعد از آنکه افراد مستقر در اشرف کلیه سلاح ها و حتی تجهیزاتشان را تحویل داده اند و تمامی این سلاح و تجهیزات نیز از بین رفته اند، و بعد از اینکه بارها طومار امضا کرده که خلافی انجام نداده و کار تروریستی نخواهند کرد و کتبا تعهد داده‌اند که خشونت و تروریسم را رد می کند، باز هم ارتش محسوب می شوند سوالی است که هیچگاه رجوی ها به آن پاسخ نمی دهند. البته حرف های این زوج جاه طلب و فراری بسته به طرف مخاطبشان تنظیم می شود. اگر مخاطب آمریکا باشد آنها خودشان را بچه های حرف شنو که دست از پا خطا نخواهند کرد معرفی می کنند و اگر مخاطب کسی باشد که بخواهند او را بفریبند، خودشان را مبارز دو آتشه که تحت هیچ شرایطی دست از سلاح نخواهند کشید معرفی می کنند.
نکته دیگر پیام این است که خانم فرمان صادر کردند که نیروهای آمریکایی باید افراد مصدوم را در بیمارستان بلد (و نه جای دیگر) معاینه کنند. می گویند کسی که زیاد دروغ بگوید خودش آنرا باور خواهد کرد. بنظر می رسد او و شوهرش از بس ادعا کرده و شعار های کشکی داده اند، به این مشکل گرفتار شده اند و در حالیکه تنها چند روز به پایان اولتیماتوم دولت عراق برای تعیین تکلیف تشکیلات او در عراق باقیمانده، دست پیش را هم گرفته تا بلکه از این طریق برای چند روزی هم که شده خود را رهبر، رئیس جمهور، فرمانده کل و… بدانند.
روزهای آینده بیشتر مشخص خواهد کرد که این زوج جاه طلب چه چهره ای در پس نقاب های گوناگون خود داشته اند.