هنوز هم حیران این همه دروغ گویی و دوز و دغل فرقه هستم. از رقم سازی ها و شیادی در بزرگ کردن خود هیچ وقت کوتاه نمی آیند ولی سر بزنگاه هیچ خبری نیست. زندانیان اندیشه، فرقه رجوی در عراق رو به مرگ، زرد چهره و بی حال هر روز و به آرزوی مرگ قدم بر می دارند، برای چه معلوم نیست؟ برای من که سالها در میان این فرقه عمرم را هدر دادم کاملا واضح بود که حتی یکی از سران این فرقه در این اعتصاب شرکت نخواهند کرد همانطور که میان کشته شدگانشان کسی دیده نمی شود. گرسنگی برای اشرفیان و افطار چند نوع غذا برای رهبری، گرمای طاقت فرسای عراق برای اشرفیان و آب هوای اروپایی برای رهبری، واقعا به گفته خود اوق مسعود: "همیشه رهبران خائن اصلی هستند و مردم و افراد وابسته فقط قربانی می شوند." صحبت از ارقام و آمار کردم. اگر اشتباه نکنم آمار 2 میلیون امضاء قبلا توسط مجاهدین انتشار یافته بود که نشان از هواداری عراقی ها از عموزادهایشان می داد. آخر عراقی ها هم ابناء حسین هستند (این یکی با میر حسین اشتباه نشود) چندی پیش هم 95 هزار نفر در فرانسه در یک سالن کوچک جمع شدند و زیر علم خواهر مریم سینه زدند، هزاران اسقف و کشیش و پدر و مادر روحانی هم که اصلا همیشه در کنار صدها سناتور و کاندیدا و نماینده مجلس آماده امضاء کردن فرم هواداری از رئیس جمهور برگزیده هستند. ولی من هنوز حیرانم که با این هم حمایت و قدرت انقلاب ایدئولوژیک چرا اوق مسعود دائم خودش را بر زمین می زند که دوباره برود تو چیز آمریکا و دست نوازش پدرخوانده گی آمریکا را تمنا میکند. راستی کجا رفتند شیخ، جاسم، قاسم، باسم…… که هربار در اشرف جمع می شدند؟ فسنجان و قیمه و قوزی را بلع می کردند و در حمایت از انقلاب مریم گردن های کلفت را کمی بالا و پائین می کردند و در حالی که هر کدام چند زن در حرم داشتند بر اصالت انقلاب و طلاق خواهر مریم مهر تایید میگذاشتند. هر چه نگاه کنی دروغ است و دغل،حیله و نیرنگ و تبلیغاتی پوچ و بی محتوا. این درخت بی ریشه هنوزاز خود آدمهایی که در اندیشیدن آزاد نیستند سیراب می شود. قرارگاه اشرف هم به عنوان سمبل و بند اصلی این اندیشه به مثال کنسروی است که از محتویات آن حفاظت می کند. سوارخ شدن کنسرو برای رهبری شمارش معکوس است. ماهی هیچ وقت رویای کنسرو شدن را در سر نداشت. بوی فساد و گندیده گی کاملا به مشام می آید. اما افسوس که این بو را هم جای عطر به دیگران قالب می کنند. علیرضا نقاش زاده