از طرف هشت خانواده گروگانهای رجوی در کمپ عراق جدید (اشرف) خانم سالم ما راه زیادی را برای دیدار با خانواده خود طی کرده ایم. برخی از ما دختران، پسران و همسران خود را بیش از بیست سال است که ندیده ایم. اکنون که به اینجا رسیده ایم متوجه شده ایم که از ملاقات با اعضای خانواده خود منع گردیده ایم و رهبران سازمان تروریستی مجاهدین خلق مانع این دیدار می گردند.
خانم سالم چه کسی در اینجا مسئول وقایعی است که در این کشور اتفاق می افتد؟ ما به اینجا آمده ایم چون معتقد هستیم که دولت منتخب عراق نهایتا این اختیار را دارد که کنترل این کمپ و مسئولیت افراد مستقر در آن را بر عهده بگیرد. ما به اینجا آمده ایم چون معتقدی دولت منتخب عراق می تواند کمک کار ما باشد. و چرا نباید چنین اعتقادی داشته باشیم. ما از تمامی حمایتها و امکاناتی که مقامات عراقی در پست بازرسی کمپ عراق جدید (اشرف) در اختیار ما گذاشته اند کمال تشکر را داریم. البته نام جدید "عراق جدید" طبعا این مسئله را برای ما تداعی کرده است که اکنون این دولت عراق است که کنترل کمپ را بر عهده داشته و مسئولیت آن را پذیرفته است. متاسفانه ما متوجه شده ایم که حداقل در این مورد خاص، هنوز این فرقه تروریستی مجاهدین خلق است که حرف آخر را در کشور شما می زند چرا که این دستور رهبران این فرقه است که مانع ملاقات ما با جگر گوشه هایمان می گردد. جگر گوشه هایی که این چنین راهی را برای دیدارشان پشت سر گذاشته ایم. جگر گوشه گانی که این قدر انتظار ملاقاتشان را کشیده ایم. براستی ما هشت نفر چه خطرو تهدیدی برای کسی می توانیم داشته باشیم؟ 
وقتی افراد خانواده ما این چنین به گروگان گرفته شده اند طبعا ما جناب عالی را بعنوان وزیر حقوق بشر عراق مسئول می شناسیم. هیچ کس نمی تواند مدعی شود که این افراد در محیطی آزاد انتخابی آزاد کرده باشند که با ما ملاقات نکنند. این افراد در محیطی کاملا بسته و کنترل شده تحت شنیع ترین روش های غیر انسانی مجبور شده اند تا هر گونه احساس و رابطه عاطفی طبیعی انسانی را رد و نفی کنند. شما خود بهتر میدانید که سازمان مجاهدین خلق قبل از هر چیز یک فرقه است و بعنوان یک فرقه با تمام قوا حقوق انسانی اعضایش را نقض می کند. اگر این افراد واقعا آزاد هستند چرا رهبران فرقه رجوی حاضر نیستند به این افراد اجازه دهند تا قدم از درب پادگان عراق جدید (اشرف) بیرون گذاشته و با ما، خانواده خود، رو در رو گردند؟ طبعا کسی جلوی آنها را نگرفته تا پس از ملاقاتی کوتاه و بدون هیچ مزاحمتی آزادانه به پادگان عراق جدید (قرارگاه اشرف سابق) برگردند. ما هشت نفر از اعضای خانواده های ایرانیانی که اینجا به انتظار ملاقات خانواده های خود نشسته ایم منتظر جواب جنابعالی هستیم. ما خود را میهمانان موقت کشور شما میدانیم. اگر چه اکثر ما سالخورده و خسته و ضعیف هستیم ولی بخاطر عدم رسیدگی های لازم مجبور به اعتصاب غذا شده ایم. شما میدانید که وضعیت جسمی ما اجازه ادامه طولانی این وضع را نمی دهد. ولی ما هنوز امیدواریم. امیدواریم که شما با اشراف به قوت احساسات خانوادگی ما و با اشراف به عجز ما در مقابله با این فرقه تروریستی که ما را در این سن و سال وادار به اعتصاب غذا کرده است، از طرف ما خانواده ها دخالت کرده و جوابی محبت آمیز و شایسته برای کمک به ما و دیگران پیدا کنید.