مناسبات خاص و خفقان آور حاکم بر قرارگاه اشرف که همانا اعمال کنترل توسط رهبران این فرقه و مسئولین تشکیلات وجه غالب این دیکتاتوری میباشد،درطی سالیان طولانی سبب ایجاد لایه هایی ازترس و وحشت در روح و روان اعضای گرفتار مجاهدین گردیده است.
به گونه ای که علیرغم انفعال و انزوای تعداد زیادی از اعضای باقیمانده درقرارگاه اشرف همین عدم آگاهی از واقعیات موجود بیرون ازسازمان سبب گردیده است تا اعضای خواستارجدایی،ازظرفیت ها،ابزارها،امکانات وشرایط بهینه موجود بی بهره بمانند.اما خانواده های این اعضای مستأصل و تحت فشار فرقه رجوی،به گونه ای دیگرمی اندیشند.این خانواده ها در هر مقطع ازشرایط زمانی با رویکردی تازه به موضوع نجات فرزندان خویش راهها و امکانات بالقوه کمک به آزادی عزیزان شان را به چالش می کشند.
اخیراباتوجّه به ضرب العجل تعیین شده توسط دولت عراق مبنی برخروج مجاهدین ازعراق و نیز رویدادهای مربوط به تسلط دولت و پلیس عراق برقرارگاه اشرف جمعی ازخانواده ها در شهر آبادان گرد هم جمع شدند.دراین همایش که تعدادی ازخانواده های اهل آبادان و خرمشهر حضور داشتند بطورجدّی از انجمن نجات خواستند تادر اقدامات جدیدشان آنهارا تنها نگذارند.
درمورخه 29/7/1388 تعدادی از اعضای انجمن نجات خوزستان باحضور در جمع این خانواده ها به تشریح وضعیت فعلی حاکم برسازمان مجاهدین در کشور عراق پرداختند و در فضایی صمیمانه وسرشار ازعواطف پاک انسانی راههای موجودجهت نجات اعضای گرفتارمجاهدین مورد بحث وبررسی واقع گردید. حمیددهدارحسنی مسئول انجمن نجات خوزستان طی گزارشی چگونگی فعالیتهای انجمن خوزستان رابه اطلاع خانواده هارساند و ازآنهاخواست نقش فعالانه خود را همچنان ادامه دهند.
دربخش دیگری ازاین همایش علی اکرامی عضوسابق مجاهدین پیرامون ماهیت و مناسبات حاکم برفرقه رجوی و روند مغزشویی درمجاهدین به تفصیل برای خانواده هاصحبت کرد.سپس یکی ازآخرین اعضای رهاشده ازقرارگاه اشرف به نام مکّی رفیعی چگونگی سوء استفاده های مجاهدین ازشخص خودش و دیگر اعضا و اینکه چگونه موفق به فرار از قرارگاه اشرف گردیدو نیزنحوه بازگشتش به وطن راتشریح نمود.مکّی رفیعی اشاره کردکه دولت عراق سازمان مجاهدین رایک تشکیلات تروریستی می داند ولی درصورتی که اعضای این سازمان به صورت «فردی» خواستارکمک جهت خروج ازعراق باشند دولت عراق کمکهای لازم رااعمال خواهدنمود.
«مکّی رفیعی» توضیح داد که: دولت عراق بعد از فرارم ازقرارگاه اشرف، دو پیشنهاد مشخص را به من اعلان نمود؛ یکی اعزام به هر کشور اروپایی که خود تمایل داشته باشم و دوّم ؛ بازگشت به ایران باحمایت های لازم توسط صلیب سرخ جهانی و سازمان های بین المللی که من بازگشت به کشورم راانتخاب کردم و برخلاف تمام تبلیغات دروغین مجاهدین کمترین تهدید و خطری هم درایران متوجّه من نشد.من پاسپورتم رابایک اقدام فوری توسط دولت عراق تحویل گرفتم،سپس به کشورترکیه رفتم وازترکیه به ایران آمدم.
بعد ازاتمام سخنان اعضای انجمن نجات، خانواده های حاضر در همایش اقدام به تنظیم و نوشتن یک نامه جمعی برای صلیب سرخ جهانی نمودند که دراین نامه چند تقاضا بطورشفاف وقاطع عنوان گردید. تقاضاهای خانواده هادراین نامه جمعی شامل موارد زیربود:
پی گیری آخرین وضعیت فرزندان شان درقرارگاه اشرف توسط صلیب سرخ جهانی وآگاه شدن خانواده ها از این پی گیری ها.
ایجادتسهیلاتی جهت برقراری تماس تلفنی خانواده هابافرزندان شان بدون اعمال کنترل و دخالت مسئولین قرارگاه اشرف.
3- ملاقات حضوری بافرزندان شان درقرارگاه اشرف به دور از هرگونه نظارت محسوس یا نامحسوس توسط مجاهدین.
* دراین همایش خانواده هاصمیمانه ومجدّانه ازفعالیتهای انجمن نجات جهت رهایی فرزندان شان ازچنگال رهبران مستبد مجاهدین تشکّرکردند و درحاشیه این همایش توسط پدران،مادران،خواهران یابرادران اعضای گرفتاردراشرف پیام هایی تصویری خطاب به دولتمردان عراقی ونهادهای بین المللی و نیزپیام به فرزندان شان تهیّه گردیدتابا تأکید بر خواسته های به حق و انسانی شان اهمیّت نجات فرزندان شان رابه همگان گوشزدنمایند.
*درخاتمه این همایش،اعضای انجمن نجات خوزستان بطور مستقل و حضوری به هرکدام ازخانواده های حاضرکه خواهان کسب آگاهی بیشترازشرایط زندگی فرزندشان درقرارگاه اشرف بودند توضیحات لازم را ارایه دادند و ازجمله «مکّی رفیعی» آخرین دانسته های خود را در مورد فرزندان آنها به اطلاع خانواده ها رساند.