بعد از دیدار نماینده کمیته بین المللی صلیب سرخ با خانواده های عضو انجمن نجات آذربایجانغربی و مشاهده درد و اندوه خانواده ها که بیش از دو دهه است از شنیدن حتی صدای عزیزان خویش در اسارتگاه اشرف به علت اعمال محدودیت های تشکیلاتی سران مجاهدین، محروم مانده اند،
متاسفانه سران فرقه ی ستیزه جوی مجاهدین در واکنش به نشست امیدبخش خانواده ها و نماینده صلیب سرخ با هیاهو، پروپاگاندا و نیز شانتاژهای تبلیغاتی سعی کردند تا تاثیرات انکار ناپذیر این دیدار صمیمانه و روشنگرانه را با شگردها و ترفندهای نابخردانه و غیر اخلاقی کمرنگ جلوه دهند.
رهبران مجاهدین چند روز بعد از این دیدار، شتابزده و عجولانه با وادار نمودن افراد قرارگاه اشرف بعد از دو دهه آن هم به شکلی گزینشی و برنامه ریزی شده برای تماس با اعضای خانواده هایشان و برخوردهای تند و غیر متعارف سعی کردند خانواده ها را به خاطر دیدار با نمایندگان صلیب سرخ مورد سرزنش و نکوهش قرار دهند و آنان را تحت فشار سیستماتیک قرار دهند.
آنچه که بوضوح مشخص است رهبران مجاهدین از هر گونه تماس خانواده های عضو انجمن نجات با مقامات و نهادهای بین المللی که در زمینه حقوق بشر به فعالیت مشغول هستند، واهمه و ترس دارند. رهبری عقیدتی مجاهدین به خوبی می داند اعضای خانواده ها برای رهایی عزیزانشان از دنیای تاریک و سیاه مجاهدین ناگزیرند به نهادهای بین المللی چون صلیب سرخ مراجعه کنند تا امکانی برای ارتباط و تماس آزادانه با افراد مستقر در اشرف را بدون کنترل محسوس و نامحسوس سران مجاهدین، بدست آورند. این خواسته ای طبیعی و مشروع است و رهبری عقیدتی مجاهدین با رفتارهای نابخردانه و واکنش های بیمارگونه هیچگاه نخواهد توانست برای همیشه احساسات و عواطف خانوادگی را مورد انکار قرار دهد.
اگر رهبران مجاهدین در رابطه با شعارهای حقوق بشری خود اندکی صداقت دارند چرا افراد مستقر در اشرف را بعد از دو دهه آن هم پس از دیدار نماینده صلیب سرخ با خانواده ها و شنیدن خواسته آنان، به تماس تلفنی با خانواده ها سوق می دهند که به شهادت اعضای خانواده ها لحظه لحظه های تماس برخوردهای تند، خشن و هدایت شده بود، موضوعی که خانواده ها به آن اذعان می کنند و اطمینان دارند عزیزانشان در اشرف تحت فشار و کنترل همه جانبه و القائات سیستماتیک به تماس تلفنی سوق داده می شوند و آن چه که بر زبان می آورند خواسته ها و مکنونات قلبی آنان نیست. زیرا خانواده ها در دیدار با نمایندگان صلیب سرخ بر یک خواسته آشکار و مشخص تاکید دارند و آن امکان ارتباط گیری، تماس تلفنی و یا ملاقات حضوری با عزیزانشان در اشرف بدون کنترل همه جانبه سران مجاهدین و با نظارت مقامات صلیب سرخ است.
اگر سران مجاهدین به پرنسیب های اخلاقی و قانونی و مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر واقعا پایبندند اجازه بدهند تا خانواده ها با عزیزانشان در فضایی آرام و بی استرس و تحت نظارت مقامات کمیته ی بین الملی صلیب سرخ تماس و دیدار داشته باشند.
امید است رهبران مجاهدین به این خواسته ی منطقی پاسخ درخور و مثبت دهند و بیش از این سعی نکنند با اتخاذ رفتارهای نابخردانه و رویکرد ستیزه جویانه، انزجار و بیزاری خانواده ها را موجب گردند.
آرش رضایی