مصاحبه سایت ایران قلم با آقای مصطفی محمدی

سایت ایران قلم:
من در اخبار شنیدم که دو تا از اعضای سازمان که در حال فعالیت با سازمان بودند در هر صورت توانسته اند که صدای دلگرم کننده خانواده ها را بشنوند و روحیه بگیرند که پشتیبان دارند و توانسته اند که از قرارگاه اشرف بیرون بیایند. در اخبار آمده بود که دو عضو سازمان که دیروز اعلام جدایی کرده اند آقای سید یوسف جرفی از اهواز و عبدالقادر استادی از ایرانشهر هستند که در مصاحبه هایی با خبرنگاران حاضر در جلوی کمپ اشرف نیز شرکت داشته اند و از شرایط خودشان در داخل قرارگاه و همچنین اسارت طولانی مدت خود در این سازمان صحبت کرده اند. شما این خبر را تایید می کنید؟ آقای مصطفی محمدی:
بله کاملا درست است، این دو نفر خودشان را به نیروهای عراقی معرفی کردند، سازمان به آنها از قبل گفته بوده است که اگر شما خودتان را به نیروهای عراقی معرفی کنید آنها شما را می کشند و شما را به زور تحویل ایران می دهند ولی وقتی آنها خودشان را به نیروهای عراقی معرفی کردند و آمدند اینجا فعالیت و محبت آغوش باز خانواده ها را دیدیند زمین تا آسمان تغییر کردند و خیلی خوشحال شدند. دیروز هم با خبرنگاران صحبت کردند و الان هم خودشان را به سازمان صلیب سرخ معرفی کرده اند تا سازمان ها حقوق بشری کارشان را دنبال کنند و هر کجای دنیا که می خواهند بروند. سایت ایران قلم:
البته ما در تصاویر پخش شده از فعالیت شما و خانواده ها دیده ایم که خانواده ها چادرهایی را زده اند جلوی درب قرارگاه اشرف تا برای اسکان خانواده ها در شب ها مورد استفاده قرار گیرد، ممکن است بگویید در همین مدتی که شما آنجا هستید چه تعدادی از خانواده های برای نجات فرزندانشان توانسته اند خودشان را به درب قرارگاه اشرف برسانند، شرایط آنها چطوری است؟ آقای مصطفی محمدی:
ما الان حدود 21 خانواده در اینجا هستیم که هر کدام جگر گوشه ای از مان در داخل این قرارگاه هستند. مثلا دو تا خواهر و برادر هستند، یک خانواده پدر و فرزند هستند، من به همراه همسرم و دخترم در اینجا هستیم و بقیه هم به همین ترتیب. همه هم شرایط سنی بالایی دارند پدر و مادرهای سالخورده ای اینجا هستند که در شرایط بد و طاقت فرسای اینجا دارند برای نجات فرزندانشان تلاش می کنند. بعضا بیماری قند دارند، بیماری فشار خون دارند ولی تحمل می کنند، مادری اینجا هست که الان چشم هایش نابینا شده است، بچه اش را بیست و چند سال است که ندیده است و می گوید دوست دارد بچه هایش را ببیند و بعد بمیرد. سایت ایران قلم:
من هم اکنون شعار هایی را که خانواده های بی گناه بخاطر اینکه رهبران مجاهدین اجازه بدهند فرزندانشان را ببیند، می شنوم. هم بسیار خوشحال هستم که چنین تلاشی در حال انجام شدن هست و هم احساس تاسف می کنم که چرا سازمان مجاهدین اجازه نمی دهد خانواده ها با فرزندانشان ملاقات کنند. سازمانی که ادعای آزادیخواهی دارد چگونه اجازه نمی دهد خانواده ها با فرزنداشنان ملاقات کنند، از چه وحشت دارند؟ متاسفانه من در اطلاعیه های رسمی سازمان خوانده ام که آنها گستاخانه اعلام کرده اند که نه در داخل قرارگاه اشرف و نه در خارج قرارگاه اشرف اجازه دیدار به خانواده های با فرزندان اسیرشان را نخواهند داد. اکنون شما آقای محمدی که خودتان هم از نزدیک موقعی با سازمان همکاری و فعالیت تشکیلاتی می کردید، شما فکر می کنید وحشت سازمان از این موضوع بخاطر چیست؟ آقای مصطفی محمدی:
بخاطر اینکه می دانند بیش از 90% بچه هایی که در قرارگاه اشرف هستند، خواهان جدایی هستند و می خواهند از سازمان بیرون بیایند و من این سؤال را سازمان کرده ام که چرا نمی گذارید بچه ها خانوادههایشان را ببینند، حتی در فاصله 100 متری بیاورید که پدر و مادرهایشان را ببینند که ما بچه هایمان را از راه دور ببینیم و برویم ولی اینها می ترسند، حتی حاضر نیستند که صدای ما به گوش بچه هایمان برسد و الان مطمئن هستم که بچه ها صدای خانواده ها را شنیده اند و الان در درون خودشون دارند فکر می کنند که حتی به مسئولینشان فشار بیاورند. ولی خوب اگر حتی یک نفر از اینها جدا بشود و بیاد بیرون پیش ما این تشکیلات فروپاشی اش نزدیک می شود. ترس آنها از این است. سایت ایران قلم:
اخباری که خود سازمان مجاهدین منعکس می کند، چون اجبارا باید برای فعالیت خانواده ها و آمدنشان به دم درب قرارگاه اشرف توجیهی بیاورد و خبری را منعکس کند، اما در انعکاس این اخبار به دروغگویی و وارونه نمایی روی می آورد،خانواده هایی که اکثرشان پیر مردان و پیر زنان سالخورده ای هستند، عکس های آنها هست، زنان و مردان 60 الی 70 ساله ای هستند، یک دانه نیست حداقل عکس 30 الی 40 نفر وجود دارد، همینطور ما اطلاع داریم که خانواده هایی هستند که می خواهند به عراق و دم درب قرارگاه اشرف برای دیدن فرزنداشنان بیایند. آیا نیروهای عراقی به خانواده ها کمکی می کنند، یا سازمان صلیب سرخ، آیا با شما و خانواده ها صحبت کرده اند، مواضع آنها چیست؟ آقای مصطفی محمدی:
دیروز هم تعداد زیادی خبرنگار از سرتاسر دنیا آمدند و ما به تمام خبرنگاران گفتیم که ببینید ما فقط خواسته مان، دیدار بچه هایمان می باشد، ما وارد هیچگونه مسئله سیاسی نمی شویم، ما پدر و مادر فقط از روی عشق و عاطفه، ما می خواهیم فقط بچه مان را ببینیم. فقط ملاقات کنیم، حتی بچه هایمان می خواهند در سازمان بمانند، بمانند. ما هیچ کاری به ابن کار ها نداریم، ما فقط می خواهیم فقط بچه مان را ببینیم حتی آنها را بیاورند تا در فاصله 100 متری آنها را ببینیم، یک دستی تکان بدهند که ما آنها را ببینیم و برگردیم، ولی سازمان مجاهدین این هم را اجازه نمی دهد. نیروهای عراقی کمک کردند که ما بتوانیم اینجا باشیم ولی منتاسفانه حمایت آمریکا باعث می شود که اینها وارد انجا بشوند. چون الان همین جا، همین پشت سر ما به فاصله 500 متری ما دو دستگاه نفربر بزرگ آمریکایی حضور دارند. این نیروهای آمریکایی به ما هیچ کمکی نمی کنند. سایت ایران قلم:
آقای محمدی، از شما به عنوان نماینده ای از میان خانواده هایی که به دم درب قرارگاه اشرف آمده اند، برای شرکت در این گفتگو تشکر می کنم، امیدوارم که شما و همسرتان و دخترتان بتوانید دخترتان سمیه را ملاقات کنید، و همچنین سایر خانواده ها بتوانند فرزندانشان را ببینند، در هر صورت ما هم در اروپا، به عنوان یک وظیفه اخلاقی و انسانی تلاش می کنیم صدای شما را به گوش سایر خانواده ها و مجامع بین المللی برسانیم اگر نکته دیگری در انتهای این گفتگو دارید بفرمایید. آقای مصطفی محمدی:
من فقط تنها چیزی که از شما می خواهم این است که صدای ما را به مجامع بین المللی و نهاد های مدافع حقوق بشر، سازمان صلیب سرخ، سازمان ملل متحد برسانید که ما پدر و مادر ها فقط می خواهیم بچه هایمان را ببینیم، فقط می خواهیم بچه هایمان را ملاقات کنیم، حتی برای چند دقیقه. ما هیچ کاری نداریم، اگر بچه هایمان می خواهند در سازمان بمانند، بمانند، می خواهد باما بیایند، با ما بیایند. فقط درخواست ما این است که اجازه بدهید برای چند دقیقه توی این هوای سرد و زیر باران در بدترین شرایطی که ما 25 روز است توی چادر داریم زندگی می کنیم، اجازه بدهید برای چند لحظه بتوانیم بچه هایمان را ملاقات کنیم. این خواسته ما خانواده ها از سازمان های حقوق بشری است و امیدوارم بتوانید که صدای ما را به دنیا برسانید. سایت ایران قلم:
از شما سپاسگذار هستم. آقای مصطفی محمدی:
من هم از شما ممنون هستم.