خانواده ها، کابوس رهبر عقیدتی مجاهدین

سایت فرقه ی مجاهدین خلق در تاریخ 21/1/1389 طی درج مقاله ای در باره ی عزیمت گروهی از خانواده های عضو انجمن نجات خوزستان به جهت دیدار با بستگان و فرزندانشان در اسارتگاه اشرف چنین لجن پراکنی کرد:

" ایادی اطلاعاتی رژیم ایران برای شکنجه روحی مجاهدان اشرف، جایگزین میشوند؛
روز دوشنبه 29مارس، رژیم ملاها 15 مأمور جدید وزارت اطلاعات و امنیت را تحت پوش خانواده ساکنین اشرف از استان خوزستان به ورودی این کمپ آورده تا توطئههای سرکوبگرانه خود علیه این ساکنین را شدت بخشد. از 8فوریه 2010 تعدادی از عوامل وزارت اطلاعات و امنیت رژیم ایران به عراق اعزام شدهاند و با کمک کمیته مأمور سرکوب اشرف در دفتر نخست وزیری عراق، در ورودی اشرف مستقر شدهاند. هدف آنها شکنجه روانی و ارعاب ساکنین و ایجاد هرج و مرج بیشتر است. بارها آنها با عوامل جدید جایگزین شدهاند. آنها توهین میکنند و شعارهایی مانند ”مرگ بر منافقین“ و ”زنده باد جمهوری اسلامی“ سر می دهند…"

واکنش بیمارگونه و نابخردانه ی رهبر عقیدتی و سایر سران فرقه ی ستیزه جو و خشن مجاهدین در رابطه با حضور تعداد زیادی از خانواده ها که مدتی ست از اقصی نقاط دنیا و ایران در درب ورودی اشرف حضور می یابند و خواهان دیدار با عزیزان و بستگانشان هستند تامل انگیز است. خانواده ها سالها به خاطر اعمال محدودیت های تشکیلاتی از سوی سران مجاهدین امکان ملاقات و تماس با عزیزانشان در اشرف را نداشتند و اینکه مجاهدین در سایت های وابسته و سیمای به اصطلاح آزادی این چنین از خانواده ها با کین و نفرت یاد می کنند، جز آشفتگی ذهنی و ورشکستگی سیاسی برای دارودسته ی رجوی نمی توان متصور شد.
در عصر تحولات دموکراتیک و دنیایی که در آن رعایت حقوق بشر از الزامات زیست اجتماعی و مدنی ست سران مجاهدین اما از تماس و ارتباط نیروهای تحت سیطره در اشرف با خانواده هایشان وحشت و هراس دارند، این امری شگفت انگیز و رویدادی تاسف بار است.
دارودسته ی رجوی سعی دارند با هیاهو و پروپاگاندا خانواده ها را دشمن یا مزدور نامند. آنان از درک ساده ترین رویدادها، مسائل، عواطف و احساسات انسانی نیز متاسفانه ناتوان و عاجز مانده اند و هنوز نمی توانند درک کنند در توهمات خویش بسر می برند زیرا خانواده های افراد مستقر در قرارگاه اشرف پدران، مادران، خواهران و برادران سرشار از احساسات، عواطف خانوادگی و انسانی هستند که جز دیدار با عزیزانشان که بیش از دو دهه است امکان هر گونه تماس و ارتباط با آنها محروم مانده اند، هدفی و قصدی ندارند.
سران بیرحم و بی احساس مجاهدین که اغلب آنها در حصارهای تنگ و تاریک اسارتگاه اشرف و مناسبات فاشیستی مجاهدین دچار " دگردیسی ذهن و تخلیه از خویش " قرار گرفته اند عاجز و ناتوان از فهم و درک احساسات بی نظیر انسانها هستند، آنها یاد گرفته اند تا به همه چیز از زاویه ی خشونت و ستیزه جویی بنگرند، عواطف انسانی را خصلت های ضد مبارزاتی قلمداد کنند، خانواده را آتش فتنه و طعمه تصور نمایند و سایر انسانها را که افکار و ایده هایی مغایر با افکار نابخردانه ی رهبر عقیدتی مجاهدین دارند، دشمن بشمار آورند و آنان را در صورت امکان هدف ترور و حذف قرار دهند.
اما دارودسته رجوی و رهبر عقیدتی مجاهدین بایستی درک کنند خانواده هایی که هم اکنون در درب ورودی قرارگاه اشرف بسر می برند و خواهان و خواستار دیدار با فرزندان و عزیزانشان هستند با شانتاژهای تبلیغاتی و ترفندهای غیر اخلاقی خاموش و یا ساکت نخواهند شد آنان چون کابوسی دائمی برای سران دارودسته ی رجوی مبدل خواهند شد تا آن هنگام که مجاهدین درب اسارتگاه اشرف را برای همه افراد مستقر در آن باز کرده تا با خانواده هایشان در فضایی بدور از هرگونه کنترل محسوس یا نامحسوس دیدار و گفتگو کنند.
این نکته ی مهمی ست و بایستی رهبر عقیدتی مجاهدین و سایر سران دارودسته رجوی آن را درک کنند. در روزگار کنونی که از آن به فرو ریختن مرزهای بازدارنده می توان نام برد حصارهای ذهنی و فیزیکی معنا و مفهوم خود را از دست داده است لذا اصرار بر ساختن و بودن در دنیای تاریک و سیاهی چون اسارتگاه اشرف، توهمی بیش نیست.
آرش رضایی

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا