در تلاشی دیگر در جهت تطهیر سوابق سازمان مجاهدین خلق، بقایای گروه مقاله ای کذایی برای (بنا به گفته خود) « روشن کردن منشاء برچسب تروریستی » بر سازمان فرقه مدارشان، منتشر کرده اند. مطابق همیشه مقاله سراسر تبلیغاتی علی صفوی، فهرستی از اتهامات را علیه جمهوری اسلامی و گاهی سیاستمداران غربی ارائه می دهد تا ایران را متهم به پخش اطلاعات کذب علیه مجاهدین کند و غرب را متهم به سیاست مدارا با جمهوری اسلامی کند. اما نویسنده هرگز سعی نمی کند از سازمان خود در برابر برچسب تروریستی دفاع کند. او کوچکترین شاهدی ارائه نمی دهد که ثابت کند سازمان مجاهدین خلق مرتکب فعالیت های تروریستی نشده است مگر در یک جمله کوتاه که ادعا می کند « مجاهدین دست به حرکات مسلحانه علیه اهداف نظامی زده اند که تا تابستان 2001 ادامه داشته است» و وزارت امور خارجه امریکا از همین حملات به عنوان شاهد برای قرار دادن گروه در فهرست تروریستی استفاده کرده است، هرچند که در حقیقت بیش از نود درصد اهداف سازمان و بیش از 95 درصد خسارات حاصل از حملات آنها غیرنظامیان ایرانی بوده اند. درسال 1351مجاهدین نخستین حمله تروریستی خود علیه رژیم شاه را انجام دادند و دریک کارخانه برق در نزدیکی تهران بمب گذاری کردند. از آن پس و همین طور پس از انقلاب مجاهدین حملات بی شماری علیه شهروندان ایرانی به راه انداختند. فهرست و وقایع نگاری حملات خمپاره ای، بمب گذاری ها و قتل های مرتکب شده توسط مجاهدین تاکنون بارها توسط نهادهای بین المللی، وزارت امور خارجه امریکا، سازمان های تحقیقاتی چون « مؤسسه ملــی تحقیقات دفاعی » RAND و وب سایت های جدا شده ها منتشر شده است. از مهمترین فعالیت های تروریستی سازمان علیه اهداف غیرنظامی موارد زیر را می توان نام برد.
حمله به دفاتر جنرال موتورز درسال 1351، بمب گذاری در بانک عمان و کمپانی نفتی پان ـ امریکن و سفارت انگلستان در سال 1353، حملات انتحاری علیه ائمه جمعه درتهران، تبریز، مشهد، شیراز و رشت در سال های 1360 و 1361، حملات همزمان به سفارت های ایران در سیزده کشور جهان در سال 1370، بمب گذاری در حرم امام رضا درسال 1373، بمب گذاری در دادگاه انقلاب تهران در 1377، حمله خمپاره ای به دانشگاه شهید چمران اهواز 1379، حمله خمپاره ای به مجتمع مسکونی در تهران در 1379…
صفوی در تلاش برای معرفی گروه بدنامش به عنوان وزنه ای در روابط میان ایران و غرب، فرقه خود را « بزرگترین دشمن » جمهوری اسلامی می نامد. او فراموش می کند که یادآوری کند مجاهدین در عملیات های وحشیانه شان علیه غیرنظامیان جنایاتی مرتکب شدند و شهرت شوم آنها به دلیل همکاری با صدام حسین در هشت سال جنگ ایران و عراق باعث نفرت مردم ایران از آنها شده است، چنان که تاکنون هیچ گروهی به اندازه مجاهدین خلق مورد انزجار مرم ایران نبوده است.
براساس چه معیاری یک سازمان، تروریست شناخته می شود؟
تروریسم در کلی ترین مفهوم خود به معنای استفاده سیستماتیک از خشونت است. از سال 1994 مجمع عمومی سازمان ملل متحد بارها حرکات تروریستی را محکوم کرده است و از توصیف زیر برای تشریح این حرکات استفاده کرده است: « فعالیت های خیانتکارانه به قصد ایجاد حالت رعب و وحشت در جامعه یا علیه فرد یا افراد خاصی به دلایل سیاسی در هر شرایطی غیرقابل توجیه است.هرگونه ملاحظه سیاسی، فلسفی، ایدئولوژیک، نژادی، قومی یا مذهبی که درکار باشد، این حرکات ذاتاَ توجیه ناپذیر هستند. »
بدین ترتیب، استفاده مجاهدین از خشونت و ترور علیه غیرنظامیان هرگز با ایدئولوژی عجیب و غریب این فرقه قابل توجیه نیست. این همان چیزی است که علی صفوی از بحث درباره آن هراس دارد. او جرأت نمی کند به اصل و اساس برچسب تروریستی بپردازد چرا که وی و رهبر عقیدتی اش مسعود رجوی هیچ گواهی برای دفاع از فرقه مخرب و تروریست خود ندارند و قادر نیستند ثابت کنند که برچسب تروریستی برای سازمان آنها اعتبار ندارد. بنابراین تنها راه آنها حمله به جمهوری اسلامی و متهم کردن تهران است.
این سازمان همواره متعهد به جنگ مسلحانه و برانداری خشونت آمیز جمهوری اسلامی بوده است و هرگز سازمان دولتی نبوده است و همه این ها ما را به معنای مدرن تری از تروریسم یعنی « فعالیت خشونت آمیز غیردولتـی » می رساند. این مفهوم بسیار گویاتر از واژه تروریسم است و کاملاً با طبیعت سازمان مجاهدین خلق سازگار است، چرا که سوابق سازمان، بنابرتحقیقات انجام شده، منجر به مرگ دوازده هزار قربانی شده است.
پس از آنکه در سال 1360 مسعود رجوی به فرانسه فرار کرد و اولین تصمیم وی تغییر نام مجاهدین خلق به شورای ملی مقاومت بود. این اقدام به سازمان اجازه داد تحت نام شورای ملی مقاومت آزادانه به فعالیت های تروریستی خود ادامه دهد و از اروپا حرکات تروریستی خود را فرماندهی کند و جامعه جهانی را مورد تهدید قرار دهد. هرچند که در سال 2003، وزارت امور خارجه امریکا شورای ملی مقاومت را نیز در فهرست سازمان های تروریستی خارجی قرار داد، دفاتر آن در واشنگتن را تعطیل کرد و حساب های آن را مسدود کرد.
فعالیت های رجوی علیه بشریت به ایرانی ها ختم نشده، براساس اسناد موجود، مجاهدین همکاری گسترده ای با رژیم صدام حسین در سرکوب قیام کردهای عراق داشتند. بسیاری از اعضای جدا شده در خاطرات خود این جمله مریم رجوی را به یاد می آورند که « کردها را زیر تانک هایتان بگیرید و گلوله هایتان را برای پاسداران جمهوری اسلامی نگه دارید. »
در راستای تبلیغات کذب و فریبکارانه سازمان، علی صفوی ادعا می کند که سیاست گذشته غرب علیه ایران با شکست مواجه شده است و اکنون زمان آن رسیده است که اوباما با فرقه تروریستی مجاهدین متحد شود. او نمی تواند درک کند که واقعیت این است که جامعه جهانی به ویژه مردم ایران، عراق و امریکا هرگز شقاوت های سازمان تروریستی مجاهدین خلق را فراموش نمی کنند.
مزدا پارسی
Reality Check: Understanding a terrorist organization, MEK